Το κοριτσάκι μου είναι 2,5 χρονών και πριν έναν μήνα ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό. Η προσαρμογή της είναι ακόμα δύσκολη (μερικές ημέρες κλαίει και κάνει εμετούς το πρωί πριν πάει). Το συζητάμε μαζί της συνέχεια και προσπαθούμε τα απογεύματα μαζί με τον μπαμπά της να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί. Όμως εδώ και περίπου 4 ημέρες δείχνει σα να μη μας θέλει καθόλου. Συνέχεια φωνάζει ότι θέλει τη γιαγιά της, και εμένα μου λέει «φύγε, είσαι κακιά». Προσπαθώ πολύ να την πλησιάσω και να ανεχτώ τα ξεσπάσματά της ήρεμα, αλλά κάπου-κάπου χάνω την υπομονή μου, λόγω των παράλογων απαιτήσεών της (π.χ. «θέλω να πιω νερό σε άδειο ποτήρι», «θέλω αγκαλιά» και όταν την παίρνω αρχίζει να κλαίει και να με χτυπάει). Σήμερα η δασκάλα της μου είπε ότι χτες έκλαιγε όλη τη μέρα και ζήταγε τη γιαγιά της μόνο. Ανησυχώ ότι το μωρό μου με απορρίπτει και δεν ξέρω τι να κάνω.
Η προσαρμογή στον παιδικό σταθμό διαφέρει από παιδί σε παιδί, ωστόσο το μόνο σίγουρο είναι ότι απαιτεί χρόνο. Ο πρώτος μήνας είναι δύσκολος, περιμένουμε όμως πως όσο θα περνάει ο καιρός τόσο πιο εύκολη θα είναι η παραμονή του παιδιού στο χώρο του παιδικού. Δεν χρειάζεται να μας προβληματίζει η άρνηση του παιδιού να μας αποχωριστεί, ωστόσο μας ενδιαφέρει να εξετάσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού στο χώρο του σταθμού. Τον πρώτο καιρό περιμένουμε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι πιο μαζεμένο και επιφυλακτικό ή ακόμα και να κλαίει λίγο στον παιδικό.
Αν όμως περάσει το πρώτο διάστημα και το παιδί δείχνει να μην απολαμβάνει καθόλου τις δραστηριότητες στον παιδικό σταθμό, ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την επιλογή μας. Ιδίως αν πρόκειται για πολύ μικρό παιδάκι, όπως στην περίπτωση της μικρής σας, ίσως είναι προτιμότερο να αναβάλλει κανείς την έναρξη του παιδικού για μερικούς μήνες, ελπίζοντας ότι σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία το παιδί θα είναι πιο έτοιμο να προσαρμοστεί σε ένα καινούργιο περιβάλλον.
Ως προς την «απόρριψη» που περιγράφετε, να μην ανησυχείτε καθόλου και να μην κάνετε μεγάλο θέμα στο παιδί σας όταν σας διώχνει ή όταν σας λέει ότι δεν σας θέλει. Το παιδί σας φυσικά και δεν παύει να σας αγαπάει, μπορεί όμως τη συγκεκριμένη στιγμή που σας διώχνει να είναι θυμωμένη ή στεναχωρημένη (με εσάς ή για οποιοδήποτε λόγο, δεν έχει σημασία) και απλά με παιδικό τρόπο «ξεσπάει». Εσείς που είστε «μεγάλη» πρέπει να αντέξετε το θυμό της μικρής. Όταν το παιδί είναι θυμωμένο, ιδίως σε αυτήν την ηλικία που δεν είναι εύκολο να συζητήσει κανείς, φροντίζουμε απλά να ανακουφίσουμε το παιδί, κυρίως τραβώντας του την προσοχή με κάποιο ερέθισμα που θα το δελεάσει. Το σίγουρο είναι ότι δεν χρειάζεται να χάνουμε την υπομονή μας. Αντίθετα, αν νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε ψύχραιμοι, είναι προτιμότερο να απομακρυνθούμε για λίγο μέχρι να ηρεμήσουμε και εμείς και το παιδάκι.
Η Έλενα Γιουρούκου είναι Νευροψυχολόγος Ευρωκλινικής Παίδων
