Ερώτηση:
Είμαι μητέρα 3 παιδιών, εκ των οποίων τα δύο είναι δίδυμες 13 ετών, χαριτωμένες αλλά μικροκαμωμένες. Από το δημοτικό (Ε' τάξη) αντιμετώπισαν άσχημη συμπεριφορά από κάποιους δυναμικούς συμμαθητές τους (κυρίως ψυχολογική βία ), με αποτέλεσμα να χάσουν και τις ελάχιστες φίλες τους και να θέλουμε να φύγουμε από το σχολείο. Η δασκάλα και ο διευθυντής δεν αντιμετώπισαν σωστά την κατάσταση, απλώς πήγαν να κουκουλώσουν κάποια πράγματα. Τελικά μείναμε στο σχολείο, αλλά καταλάβαμε πως υπήρχε μια προσποιητή κατάσταση, με συμβουλή του διευθυντή προς τους «κολλητούς» γονείς απλώς να κάνουν τους καλούς και «υπομονή», χωρίς ποτέ να αποκατασταθούν ουσιαστικά οι σχέσεις των παιδιών, για να μην έχει ο ίδιος πρόβλημα. Πήγανε στο γυμνάσιο με την ελπίδα ότι θα αποκτήσουν πιο ουσιαστικές φιλίες, όμως εκεί απλά αντιμετώπισαν την αδιαφορία είτε λόγω έλλειψης αυτοπεποίθησης, είτε του παρουσιαστικού τους, είτε γιατί κάποιοι πρώην συμμαθητές τους συνέχιζαν να τις διαβάλλουν. Δεν έχουν φίλες. Έχουμε μετανιώσει που το κάναμε θέμα στο Δημοτικό, γιατί είμαστε μια κλειστή κοινωνία. Φοβάμαι, όμως, πως αυτό θα κάνει ψυχολογικά κακό στα κορίτσια -αν δεν έχει ήδη συμβεί. Πώς μπορώ να τις βοηθήσω;Απάντηση:
Οι κόρες σας εμφανώς έχουν θέμα αυτοεκτίμησης και ενδεχομένως κι εσείς. Φαίνεται να σας είναι δύσκολο να τις προστατέψετε και να νιώθετε δυνατή να υπερασπιστείτε τα δικαιώματά τους. Η αγωνία σας περνάει και στα κορίτσια με αποτέλεσμα και οι ίδιες να μην αισθάνονται ασφαλείς. Οι κόρες χρειάζεται να νιώσουν καλύτερα για τον εαυτό τους, κάτι στο οποίο ίσως εσείς να μην μπορείτε να βοηθήσετε, αν δεν νιώθετε ιδιαίτερα ασφαλής ως άνθρωπος. Απευθυνθείτε σε παιδοψυχολόγο να σας συμβουλέψει και να μιλήσει με τα κορίτσια. Χρειάζεται λίγη προσπάθεια με ειδικό.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
