Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Έχω κάποιες απορίες σε σχέση με τη διαπαιδαγώγηση της 14 μηνών κόρης μου. Αρχικά θα ήθελα να σας αναφέρω πληροφοριακά ότι αν και 14 μηνών είναι αρκετά ''προχωρημένη''. Καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα και επικοινωνούμε αρκετά. Αυτό το λέω γιατί πολλές φορές δεν ξέρω αν πρέπει να τη χειριστώ ως παιδί μεγαλύτερης ηλικίας ή όχι. Δεν θέλω να είμαι πολύ αυστηρή μαζί της αλλά θέλω να μάθει να έχει όρια και να μην κάνει ό,τι θέλει. Για να έρθω στο θέμα πιο συγκεκριμένα: Εγώ και ο σύζυγός μου εργαζόμαστε και είμαστε συγκεκριμένες ώρες με το παιδί (παρόλα αυτά προσπαθούμε να κρατάμε την ισορροπία και να μην της κάνουμε όλα τα χατίρια από τύψεις κ.λ.π.). Αυτές τις λίγες ώρες προσπαθούμε να παίζουμε με το παιδί, να του μιλάμε, να το πηγαίνουμε καμιά βόλτα (όταν μας επιτρέπεται από τις συνθήκες κ.λ.π,). Χτες η κόρη μου, χωρίς να πονάει κάπου, χωρίς να είναι άυπνη ή να έχει κάποια τέτοιου είδους αιτία, ήταν αντιδραστική. Πέταγε τα πάντα στο πάτωμα, έκλαιγε ''ψεύτικα'' και ήθελε να την κρατάω αγκαλιά. Μου έδειχνε ότι ήθελε να φάει και όταν της έβαζα το αγαπημένο της φαγητό το πέταγε ή το έπαιζε και το πέταγε στο πάτωμα. Αυτό επαναλήφθηκε 2-3 φορές. Κατά τη διάρκεια αυτής της 1 ώρας της εξηγούσα, της θύμωνα, της μιλούσα, αλλά δεν σταματούσε. Προσπάθησα να παίξω μαζί της για να της αλλάξω τη διάθεση και γιατί θεώρησα ότι ήθελε σημασία, όμως η συμπεριφορά της ήταν η ίδια. Στο τέλος αφού την προειδοποίησα 1-2 φορές την έκλεισα στο σωμάτιο της για 1 λεπτό. Δεν σταμάτησε να κλαίει. Νομίζω ότι ίσως να φοβήθηκε κιόλας. Δεν είμαι σίγουρη αν έκανα καλά! Μετά το λεπτό της άνοιξα και συνέχισα να της εξηγώ το λάθος της, με σοβαρό ύφος... Ύστερα από 5 λεπτά παίζαμε μαζί ωραία στο δωμάτιο της. Η κοπέλα που την προσέχει μου είπε ότι τελευταία είναι έτσι κατά την διάρκεια της ημέρας και μαζί της. Είναι λίγο αντιδραστική... Οι απορίες μου είναι οι εξής: 1.H ''τιμωρία'' που την έβαλα, ήταν λάθος ή παρατραβηγμένη για την ηλικία της; 2. Αντιδρά γιατί θέλει περισσότερο χρόνο μαζί μας; Κι αν ναι τι μπορώ να κάνω, αφού χρειάζεται να δουλεύω... 3.Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να δείξω στο παιδί μου ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που μου προτείνετε να διαβάσω; Είμαι σίγουρη πως σας ζάλισα, αλλά πραγματικά είμαι αγχωμένη και φοβισμένη, να μην μεγαλώσω ένα παιδί σαν αυτά που μέχρι τώρα έλεγα πως είναι ''κακομαθημένα''. ΥΓ. Στο σπίτι μας επικρατεί ησυχία, καθόλου καυγάδες μπροστά στο παιδί, και γενικά δηλαδή. Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων. Απάντηση:
Η κόρη σας μοιάζει να είναι ένα παιδί έξυπνο όμως αυτό μην σας δίνει την εντύπωση ότι ψυχοσυναισθηματικά μπορεί να προχωρήσει πιο γρήγορα πηδώντας στάδια ανάπτυξης. Για αυτό τον λόγο χρειάζεται να της φέρεστε ανάλογα με την ηλικία της. Υπάρχει μια αίσθηση ότι βιάζεστε να μεγαλώσει και πως θέλετε να συμπεριφέρεται όπως προτιμάτε εσείς. Ποτέ μα ποτέ δεν θα κλείνετε την κόρη σας μόνη της στο δωμάτιο για τιμωρία. Με αυτό τον τρόπο την κάνετε να εσωτερικεύει πως το να καθίσει μόνη της είναι αρνητικό και απειλητικό για τον ψυχισμό της.
Θέλετε η κόρη σας να προσαρμοστεί στις δικές σας απαιτήσεις χωρίς να μπαίνετε ιδιαιτέρως την θέση της. Το παιδί δεν θα το μαλώνετε επειδή έχει ένταση αλλά θα προσπαθήσετε να είστε εύφορος τόπος να σας μιλήσει, να σας καταθέσει το πού βρίσκεται η δυσκολία του. Προσέξτε διότι γίνεστε ευνουχιστική και αυτό θα έχει συνέπειες τόσο στην αυτοεκτίμησή του όσο και στην σχέση σας. Η αυστηρότητα σαν γενικευμένη συνθήκη διαπαιδαγώγησης δεν είναι γόνιμη. Βοηθητικό θα είναι για εσάς να δείτε έναν ψυχολόγο με σκοπό να μάθετε να είστε πιο δεκτική και λιγότερο αυστηρή. Θα χρειαστεί να μπαίνετε στην θέση της κόρης σας πριν περάσετε σε πράξεις.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.
