Έχω έναν γιο 7 ετών και τελευταία έχει αρχίσει και φοβάται μήπως μπει κάποιος κλέφτης μέσα στο σπίτι και τον αρπάξει! Είχε ακούσει ένα συμβάν, τώρα τελευταία, ότι κάποιοι πήγαν να αρπάξουν 2 έφηβα κορίτσια που είχαν μόλις σχολάσει από το σχολείο τους και γυρνούσαν στο σπίτι. Ένα ακόμα γεγονός ήταν ότι έσπασαν το τζάμι από το φορτηγάκι του θείου του και του έκλεψαν κάτι εργαλεία κηπουρικής.
Την προηγούμενη Τετάρτη έκανε εμετό στο φροντιστήριο των Αγγλικών και πήγα να τον πάρω, δεν τον έστειλα σχολείο και τις επόμενες μέρες, μήπως ήταν καμιά ίωση –αν και μου ζήταγε να κάνει κοπάνα για να ησυχάσει λίγο τις φωνές της δασκάλας, όπως μου είπε. Την Παρασκευή τον πήγα στο φροντιστήριο Αγγλικών, γιατί ήταν καλά, αλλά δεν ήθελε να μπει να κάνει μάθημα και αναγκάστηκα να μπω μαζί του! Γενικά ανησυχεί στο σχόλασμα, όταν δεν με βλέπει, μήπως αργήσω να πάω να τον πάρω και κλείσουν οι πόρτες και δεν μπορώ να μπω μέσα. Την άλλη φορά, ενώ είχε χτυπήσει το κουδούνι και εγώ ήμουν έξω, η δασκάλα τους είπε να περιμένουν και να μη βγουν μέχρι να μαζέψει τα πράγματά της, και εκείνος νόμιζε ότι δεν τους αφήνει γενικώς να βγουν και έβαλε τα κλάματα.
Ενώ πήγαινε στο κρεβάτι του χωρίς πρόβλημα, τις τελευταίες νύχτες θέλει να είναι κάποιος στο δωμάτιο μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Βέβαια και πριν από αυτό ήθελε κάποιον στην κουζίνα. Να αναφέρω ότι κοιμάται στο δωμάτιο μόνος του από τον Μάιο, αλλά το βράδυ έρχεται πάντα στο κρεβάτι μου. Κάποιες φορές τρέχει τόσο έντονα τρομαγμένος στο κρεβάτι μου που ξυπνάω τρομαγμένη.
Δεν ξέρω τι να κάνω για να τον βοηθήσω να σταματήσει να φοβάται. Έχω δοκιμάσει τα πάντα. Και τον καλό και τον κακό τρόπο. Μέχρι που του είπα ότι αν συνεχίσει να κλαίει θα φύγω από το σπίτι και δεν θέλω γκρινιάρικα παιδιά, θέλω χαρούμενα παιδιά. Δεν αντέχω άλλο την γκρίνια του. Γκρίνια όλη μέρα, από τη στιγμή που θα τον πάρω από το σχολείο, μέχρι που θα πάει για ύπνο. Δεν τον ευχαριστεί τίποτα. Λέει ότι βαριέται και δεν έχει τίποτα να κάνει, γιατί έχει τόσα πολλά παιχνίδια που δεν μπορεί να διαλέξει με ποιο να παίξει!
Του απαγόρεψα να παίζει με το τάμπλετ μήπως τον τρομάζει υποσυνείδητα, και να βλέπει το playstation με τον μεγαλύτερο ξάδελφό του. Ξέρω ότι ένας τρόπος για να μην φοβάται είναι να κοιμάται στο κρεβάτι μου όλο το βράδυ, αλλά 1ον τον λυπάμαι και 2ον κάποιες φορές δεν τον ακούω που έρχεται. Δεν ξέρω τι να κάνω και τι να πω για να ησυχάσει. Βασικά έχω αρχίσει και φοβάμαι να του μιλήσω, μήπως και δεν πω κάτι σωστό ή μήπως το παραποιήσει και… δεν ξέρω!
Από αυτά που γράφετε φαίνεται να έχετε δημιουργήσει ένα φοβικό παιδί γεμάτο αγωνία και έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό του. Θα χρειαστεί να δείτε ψυχολόγο για να σας βοηθήσει να βρείτε τους λόγους που δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε τον μητρικό σας ρόλο και γίνεστε ή συμβιωτική/ένα με το παιδί- "κοιμάται στο κρεββάτι σας μέχρι τα 7" ή απαξιωτική και τιμωρητική-"δεν θέλω γκρινιάρικα παιδιά", "θα φύγω από το σπίτι". Είστε σε συμπεριφορά "άσπρο-μαύρο".
Θα χρειαστεί να βρείτε την δική σας ψυχική ισορροπία για να βοηθήσετε το παιδί σας, διαφορετικά θα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα στην ζωή του.
Βρείτε την ψυχική σας ισορροπία για να βοηθήσετε το παιδί. Το παιδί σας σάς βιώνει στα άκρα.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
