« Όταν ήμουν έγκυος στην πρώτη μου κόρη, δεν χρειάστηκε να σκεφτώ καν αν θα θήλαζα ή όχι. Τέσσερα χρόνια σπουδών στη μαιευτική και δεκάδες μήνες εργασίας στο πλευρό μαιευτήρων ήταν αρκετά για να με πείσουν ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο για τη μαμά και το μωρό από τον μητρικό θηλασμό. Ωστόσο, καθώς δεν είχα κάποια συγγενή ή φίλη μου που να έχει θηλάσει, δεν είχα πλήρη εικόνα του τι ακριβώς σημαίνει θηλασμός, πέρα από τις έρευνες που είχα διαβάσει, οι οποίες τόνιζαν πόσο υπέροχη εμπειρία είναι.
Επιπροσθέτως, κάθε ειδικός με τον οποίον μιλούσα με διαβεβαίωνε -όπως και τις περισσότερες νέες μαμάδες- ότι ο θηλασμός είχε ένα ακόμα σημαντικό όφελος: Θα με βοηθούσε να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης πολύ πιο γρήγορα!
Με τη βεβαιότητα ότι θηλάζοντας θα πρόσφερα το καλύτερο στο μωρό μου και, ταυτόχρονα, θα έκανα την πιο αποτελεσματική μορφή λιποδιάλυσης από τον καναπέ μου, φόρεσα το πλατύ μου χαμόγελο και περίμενα να δω τα κιλά μου να εξαφανίζονται.
Και εξαφανίστηκαν.
Αλλά δεν ήταν χάρη στον θηλασμό.
Την ημέρα που τραβήχτηκε η παρακάτω φωτογραφία, και, παρόλο που η κόρη μου ήταν μόλις λίγων εβδομάδων, είχα χάσει ήδη πάρα πολλά κιλά, όμως δεν ήξερα ότι λίγες ώρες μετά θα ανέβαζα έναν επικίνδυνα υψηλό πυρετό. Το ίδιο βράδυ μπήκα στο νοσοκομείο με μαινόμενη λοίμωξη, οπότε καταλαβαίνετε ότι πολύ σύντομα έχασα όλα τα κιλά της εγκυμοσύνης.
Στο δεύτερο, τρίτο και τέταρτο παιδί μου, φυσικά, τα πράγματα δεν έγιναν έτσι.
Αντίθετα, με απελπισία διαπίστωσα ότι στο δεύτερο και τρίτο παιδί μου, και παρά την συστηματική άσκηση, δεν κατάφερνα να χάσω ούτε γραμμάριο μέχρι να σταματήσω να θηλάζω. Ένιωθα λες και το σώμα μου αρνούνταν πεισματικά να αποβάλλει το παραμικρό κύτταρο λίπους, σαν το πάχος να έμενε εκεί για να μπαίνει ανάμεσα στο μωρό μου και εμένα που, ωστόσο, κόντευα να πεθάνω από ασιτία.
Και όταν κάθισα λίγο για να το σκεφτώ, συνειδητοποίησα ότι από βιολογικής άποψης αυτό συνέβαινε: Γιατί να θέλει το σώμα της γυναίκας να συγκρατεί όλο αυτό το λίπος -την πιο άμεση πηγή ενέργειάς του- ενώ θηλάζει; Επειδή -και είναι λογικό- κάνει ό,τι μπορεί για να εξασφαλίσει ότι τόσο εκείνη όσο και το μωρό της θα έχουν τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες που χρειάζονται για να επιβιώσουν.
Έχω διαβάσει όλες εκείνες τις μελέτες που λένε ότι οι μαμάδες που θηλάζουν χάνουν περισσότερο βάρος, όμως βγάζω την επιστήμη λάθος στο θέμα αυτό.
Μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός ότι πεινάω τρομερά όταν θηλάζω, ειδικά τις πρώτες εβδομάδες μετά τον τοκετό (ειλικρινά, δεν έχω λιγούρες εγκυμοσύνης, έχω λιγούρες θηλασμού), ή με το γεγονός ότι απλά έχω περισσότερη ενέργεια για να κάνω γυμναστική αφού έχω σταματήσει να θηλάζω και το στήθος μου χωρά πλέον σε ένα φυσιολογικό αθλητικό σουτιέν. Ό,τι κι αν είναι, η αλήθεια μου είναι απλή: Δεν χάνεις τα κιλά της εγκυμοσύνης μέχρι να σταματήσεις να θηλάζεις.
Και ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη που έχει αυτή την άποψη.
Έχω μιλήσει με πολλές ακόμα μαμάδες που έχουν την ίδια εμπειρία και όλες αναρωτιόμαστε γιατί το ζήτημα αυτό δεν συζητιέται περισσότερο. Κάποτε είχα μία θεία που ήταν πολύ αδύνατη και από την φύση της και από την συστηματική γυμναστική, η οποία μου περιέγραψε την εμπειρία της με τον θηλασμό σαν να φοράς ένα βαρύ παλτό.
«Είναι σαν να έχεις ένα στρώμα λίπους, το οποίο απλά δεν μπορείς να αποτινάξεις από πάνω σου», μου είχε πει και πόσο δίκιο είχε! Σαν ένα παχύ, παραγεμισμένο παλτό.
Το ηθικό δίδαγμα;
Δεν χάνουν όλες οι θηλάζουσες βάρος, αγαπητοί μου. Μην ξεκινήσετε να θηλάζετε το μωρό σας επειδή πιστεύετε ότι αυτός θα είναι ο θαυματουργός τρόπος για να αδυνατίσετε. Λυπάμαι που σας το λέω, μα τα αμέτρητα ξενύχτια που θα περάσετε θηλάζοντας δεν θα αντισταθμίσουν το χάμπουργκερ και το παγωτό που φάγατε πριν μερικές ώρες. (Σας μιλώ εκ πείρας).
Ο θηλασμός, δυστυχώς, δεν έχει να κάνει με εμάς, και ενώ πραγματικά ήταν μία υπέροχη εμπειρία και ειλικρινά λατρεύω τον δεσμό που δημιούργησε ανάμεσα σε εμένα και το μωρό μου, οφείλω να συμβιβαστώ με το γεγονός ότι το να θηλάζεις σημαίνει να διατηρείς τα παραπάνω κιλά και να κάνεις υπομονή μέχρι να έρθει η στιγμή που θα αρχίσεις να τα χάνεις.
Έτσι, αγαπητές θηλάζουσες και παχουλές μαμάδες, καθίστε δίπλα μου στον καναπέ όπου περήφανα θα θηλάζω το μωρό μου, παρέα με τα πάχη και τα κάλλη μου, ενώ το σώμα μου θα κάνει αυτό που πρέπει.
Όσο για την παλιά μας σιλουέτα; Πάλι με χρόνους, με καιρούς πάλι δικιά μας θα'ναι, σας το υπόσχομαι. Όταν θα έρθει η στιγμή του απογαλακτισμού. »
