...ή να μας βάζουν στο μπροστινό κάθισμα, με το μωρό στην αγκαλιά μας!
Στις δε μετακομίσεις, η μεταφορά μας γινόταν με ακόμα πιο επικίνδυνο τρόπο.
Μας έριχναν από μικρούς στα βαθιά (χωρίς μπρατσάκια!)
Θεωρούσαν το σωσίβιο περιττό
Και έκριναν ότι η βασική εκπαίδευσή μας στα όπλα έπρεπε να ξεκινά νωρίς...
Για την ακρίβεια, πολύ νωρίς! Από την κούνια!
Είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στα ζωάκια της ζούγκλας (ποιος δεν έχει τέτοια φωτογραφία από τσίρκο;)
Σίγουρα, οι γονείς μας, τέσταραν τις ικανότητές μας στην ισορροπία
Το έκαναν, μάλιστα, τόσο επιδεικτικά που μέχρι και την πλάτη μας γύριζαν!
Δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει «ασφαλίζω το σπίτι για το μωρό»
(εξάλλου, τι κακό μπορεί να συμβεί σε ένα σπίτι με δύο παιδιά και ένα τσεκούρι!)