Ξεχάστε την έννοια ησυχία
Αν κάποιος μου έδινε 1 λεπτό για κάθε φορά που φωνάζω «σσσς» ή θυμίζω στα παιδιά να κάνουν λίγη ησυχία, θα έβγαινα στην σύνταξη στα 45 και θα περνούσα το υπόλοιπο της ζωής μου στις Μαλδίβες, έχοντας κάνει πλαστική στο στήθος και την κοιλιά και έχοντας προσλάβει προσωπικό μασέρ. Είναι φοβερό το πόση φασαρία μπορεί να κάνουν τα μικρά αγόρια, ακόμα κι όταν βρίσκονται σε απόσταση 50 μέτρων μεταξύ τους, και ειδικά όταν ενθουσιάζονται με κάτι –και τα αγόρια ενθουσιάζονται με το παραμικρό! Μπορεί τα αγόρια να μη μιλούν πολύ, αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο κάνουν συνέχεια κάποιου είδους θόρυβο (ενώ και τα παιχνίδια τους είναι πολύ δυνατά).
Είναι αδύνατο να αποφύγεις τα στερεότυπα
Στην προσπάθειά μου να κάνω τα αγόρια μου όσο πιο ανοιχτόμυαλα γίνεται, τους έχω κατά καιρούς προσφέρει αμέτρητα παιχνίδια όπως μωρά, κουζινικά και άλλα παιχνίδια που στερεοτυπικά απευθύνονται σε κορίτσια, τα οποία αγάπησαν και σχεδόν κατέστρεψαν. Τους έχει πει αμέτρητες φορές ότι δεν υπάρχουν αγορίστικα και κοριτσίστικα χρώματα και ότι μπορούν να φορούν ρούχα σε ό,τι χρώμα τους ευχαριστεί. Μου έχουν ζητήσει να τους βάψω τα νύχια –και το έχω κάνει με χαρά. Αλλά όσο μεγαλώνουν κλίνουν σε όλο και πιο αρρενωπές δραστηριότητες και δείχνουν να αηδιάζουν με ό,τι θεωρείται «κοριτσίστικο». Όσο κι αν προσπαθώ να τους αποτρέψω από το να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, τα δεδομένα δεν αλλάζουν. Τα περισσότερα αγόρια φέρονται... αγορίστικα και αυτό πρέπει κάθε μαμά να αποδεχτεί. Κάτι που με οδηγεί στο επόμενο θέμα...
Το «άγριο» αποτελεί ρουτίνα
Ένα μικρό αγόρι μπορεί να είναι αρκετά «άγριο» από μόνο του. Βάλτε το, όμως, σε μία ομάδα άλλων αγοριών και έχετε έτοιμη τη συνταγή της τέλειας μάχης. Σπρώχνονται, χτυπιούνται και ξαναχτυπιούνται, βάζουν τρικλοποδιές και κυλιούνται παντού. Όχι, δεν είναι θυμωμένα! Το αντίθετο: 9 στις 10 φορές είναι τρισευτυχισμένα όταν το κάνουν αυτό! (παρατηρήστε το χαμόγελο στο πρόσωπο του γιου μου που βρίσκεται κάτω από τους άλλους):
Και παρόλο που η συμπεριφορά αυτή των αγοριών είναι απόλυτα φυσιολογική, πολύ συχνά είναι και προβληματική για δύο λόγους: Πρώτον γιατί τα αγόρια είναι ικανά να γκρεμίσουν ολόκληρο το σπίτι και δεύτερον γιατί (πάμε στο επόμενο θέμα)...
Το προσωπικό στα επείγοντα του νοσοκομείου σε γνωρίζει πλέον καλά
Έχετε ακούσει που λένε ότι τα παιδιά κοστίζουν; Δεν το λένε για αστείο. Όταν έχεις αγόρι πρέπει αυτόματα να αφαιρείς μερικές δεκάδες ευρώ από το μηνιαίο budget σου για ιατρικά και φαρμακευτικά έξοδα (τουλάχιστον για ιώδιο και γάζες). Καρούμπαλα, σπασμένα δόντια, ραγισμένα κόκκαλα, άσχημες γρατζουνιές και μολυσμένες φουσκάλες είναι κάποια μόνο από τα ελαφρά τραύματα που πρέπει μια μαμά αγοριών να φροντίζει κάθε λίγο.
Προετοιμαστείτε, λοιπόν, καλά για τη στιγμή που το παιδί θα σας έρθει με αίματα να τρέχουν από το φρύδι του και θα κοντέψετε να πάθετε συγκοπή!
Όπλα υπάρχουν παντού!
Πέρα από την πάλη και τους τραυματισμούς, οι γονείς αγοριών πρέπει, επίσης, να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το κάθε τι στο σπίτι μπορεί να -και θα- μετατραπεί σε όπλο. Όταν ο μεγαλύτερος γιος μου ήταν μωρό, είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι δεν θα του αγοράσω ποτέ παιχνίδι-όπλο. Ούτε καν νεροπίστολο. Μαντέψτε, όμως; Οι καλοί μας παππούδες και φίλοι κάποια στιγμή σκέφτηκαν ότι ο νέος υπερ-εκτοξευτής με βέλη είναι εξαιρετικό δώρο και... κάπως έτσι ξεκίνησε η κατρακύλα!
Τέσσερα αγόρια μετά, ακόμα κι αν έχω απαγορέψει όλα τα όπλα (για την ακρίβεια τα έχω κρύψει όλα στις ντουλάπες μου), αυτά θα πάρουν το χαρτόνι από το ρολό του χαρτιού, κλαδιά, lego, σωλήνες, καλαμάκια από σουβλάκια και ό,τι άλλο μπορεί να στοχεύσει κάπου, θα το κάνουν όπλο και θα αρχίσουν να κοπανούν όποιον βρουν μπροστά τους.
Αποχαιρετίστε τα κοριτσίστικα όνειρά σας
Πριν γίνω μάνα, φαντασιωνόμουν την κόρη μου να φορά το νυφικό μου. Να σκαλίζει τα ημερολόγια που κρατούσα στο Γυμνάσιο, εκεί που έγραφα για τις φίλες μου και τους παιδικούς έρωτές μου. Είμαι, όμως, σίγουρη ότι τα αγόρια μου δεν θα ενδιαφερθούν ποτέ για πρώτο φιλί που έδωσα στα 13α γενέθλιά μου ή για τότε που έκανα κοπάνα από την Γυμναστική για να πάω βόλτα στα μαγαζιά. Και κόβω το κεφάλι μου ότι κανείς δεν θα γλυκοκοιτάξει το νυφικό μου (βέβαια, αγόρια, αν αυτή είναι η προτίμησή σας, είναι δικό σας αν μου το ζητήσετε). Όταν δεν έχεις κορίτσια, τα όνειρά σου για ένα τρυφερό δέσιμο μαμάς-κόρης πάνε περίπατο, και καλά θα κάνεις να συμβιβαστείς με αυτή την ιδέα.
Να σας πω, βέβαια, την αλήθεια, το χειρότερο δεν είναι αυτό, αλλά το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν σε πειράζει να έχεις μόνο αγόρια και δείχνουν σα να σε συμπονούν που, αφού δεν έχεις κορίτσι, δεν έχεις νιώσει ολοκληρωμένα τη μητρότητα. Και αυτό είναι πραγματικά ενοχλητικό. Γιατί το δέσιμο μέσα από κεφαλοκλειδώματα και δύσοσμα αέρια... έχει κι αυτό τη χάρη του, είτε το πιστεύετε είτε όχι!
Η πίεση
Ως μαμά αγοριού, νιώθεις την τεράστια -γιγαντιαία- υποχρέωση να εξασφαλίσεις ότι το αγόρι που μεγαλώνεις δεν θα γίνει σαν τον τραγικό πρώην σου ή εκείνο τον απαίσιο τύπο με τον οποίον είχες βγει κάποτε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να είσαι απολύτως σίγουρη για το τι ακριβώς είναι αυτό που κάνει τα αγόρια μα**ες. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο που να το λέει ή που να δίνει οδηγίες για το πώς να μεγαλώσεις τον τέλειο άντρα. Κάνεις, λοιπόν, το καλύτερο που μπορείς και μαθαίνεις στην πράξη. Και μετά πρέπει να περιμένεις να μεγαλώσουν για να δεις αν οι δοκιμές σου έπιασαν. Προς τις μελλοντικές μου νύφες: Προσπαθώ σκληρά, πιστέψτε με. Ας ευχηθούμε να τα έχω καταφέρει.
Οι λεκέδες βρωμάνε
Το να προσπαθείς να κρατάς τα ρούχα ενός αγοριού καθαρά, είναι σαν να προσπαθείς να μπεις στην θάλασσα χωρίς να βραχείς. Και το να αναζητάς τρόπους για να καθαρίσεις κάθε πιθανό λεκέ –από γρασίδι, αίμα και σοκολάτα μέχρι κακά- είναι ένα ατέρμονο παιχνίδι γνώσεων! Θα ξοδέψεις υπέρογκα ποσά σε καθαριστικά που ούτε καν φανταζόσουν ότι υπάρχουν, θα κλείνεις τη μύτη σου καθώς θα προσπαθείς να καθαρίσεις τον δύσκολο λεκέ πρώτα στο χέρι και, αφού πλυθεί και στο πλυντήριο, θα βρίζεις που ο λεκές από μπογιά ή από ανεξίτηλο στυλό στην ολοκαίνουργια βερμούδα του δεν καθάρισε ούτε στο ελάχιστο. Τελικά, θα καταλήγεις να πετάς το ένα ρούχο μετά το άλλο, γιατί κανείς δεν θέλει να φορά οτιδήποτε έχει τον παραμικρό λεκέ. Έτσι, χρειάζεται να τους αγοράζεις διαρκώς καινούργια ρούχα, και...
Το να ψωνίζεις ρούχα για αγόρια είναι βαρετό
Γεγονός. Είναι, όμως, και εύκολο, γιατί τα αγορίστικα ρούχα δεν έχουν πολλά διαφορετικά στιλ –όλα ταιριάζουν με όλα. Απλά δεν έχει πλάκα. Τα αγόρια δεν φορούν αξεσουάρ. Δεν έχεις, δηλαδή, να ταιριάξεις το φόρεμα με τα καλτσάκια και τα κοκαλάκια. Όσο για τα καταστήματα παιδικών ρούχων, το τμήμα με τα αγορίστικα είναι εντελώς αδιάφορο, συγκριτικά με αυτό με τα κοριτσίστικα. Μπορεί να τους πάρεις καμιά ζώνη ή κανένα γυαλί ηλίου, μία στο τόσο, αλλά αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό θα τους φορέσεις σε αξεσουάρ. Επίσης, ξέχνα τα πολλά παπούτσια. Τα αγόρια βολεύονται μια χαρά με ένα ζευγάρι για όλη τη σεζόν (κάτι, βέβαια, που σε συμφέρει και οικονομικά!)
Κάποιες φορές, απλά... δεν ξέρεις
Μπορώ να ανακουφίσω τα αγόρια μου όταν φοβούνται ή είναι λυπημένα, να τα παινέψω στις επιτυχίες τους, να τα διορθώσω στα λάθη τους και να είμαι χαρούμενη όταν είναι κι εκείνα. Αλλά όταν προσπαθώ να ταυτιστώ 100% με τα συναισθήματα και τις ανησυχίες τους, υπάρχει πάντα ένα μικρό εμπόδιο που μπαίνει στη μέση –αναφέρομαι στο μόριό τους. Γιατί όσο κι αν συμπάσχω με τα αγόρια μου, δεν θα μπορέσω ποτέ να κατανοήσω πλήρως γιατί το άρρεν μόριο πρέπει συνέχεια να αερίζεται ή την ευχαρίστηση που τους προσφέρει το να το τραβούν όλη την ώρα ή γιατί το να «κοιτάζει» προς τη λάθος μεριά (όποια κι αν είναι αυτή) είναι αιτία πανικού. Είναι δύσκολο να μιλήσεις στα αγόρια σου για ένα μέρος του σώματος που εσύ δεν έχεις, έτσι καταλήγω πάντα να τους δίνω επιστημονικές (και άλλοτε εντελώς αμήχανες) εξηγήσεις για τέτοια θέματα.
Όταν υπάρχει η δυνατότητα, βέβαια, το «ρώτα τον μπαμπά», είναι η καλύτερη απάντηση. Και όταν όλα τα άλλα αποτυγχάνουν αρκεί απλά να θυμάσαι: Όταν έχεις να κάνεις με αγόρια, ένα καλό ρέψιμο είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να αποφύγεις οποιαδήποτε άβολη συζήτηση!
