Όχι. Αν το διαζύγιο διεξήχθη σε συνθήκες πολιτισμένες, δεν είναι. Αποπειραθήκαμε να καταγράψουμε μερικές αλήθειες για τα παιδιά χωρισμένων γονιών, όπως θα ήθελαν να τις ξέρετε τα... ίδια τα παιδιά χωρισμένων γονιών (και οι χωρισμένοι πια, γεννήτορές τους).
Καλύτερα χωρισμένοι και ήρεμοι, παρά μαζί και «στα μαχαίρια».
Τα παιδιά αφουγκράζονται και παρατηρούν τα πάντα. Δεν χρειάζεται να λαμβάνουν καθημερινά χώρα ομηρικοί καυγάδες μεταξύ των γονιών για να αντιληφθεί ένα παιδί ότι η σχέση τους δεν είναι υγιής. Η αποξένωση ή η υποφώσκουσα ένταση αρκούν για να τραυματίσουν ψυχικά ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας.
Όσα παιδιά έγιναν μάρτυρες φωνών, καυγάδων, υποτίμησης, έντασης ή αποξένωσης, θα συμφωνήσουν: το διαζύγιο ήταν οικογενειακή σωτήρια, όχι καταδίκη. Εν ονόματι της ισορροπίας και της ευτυχίας των παιδιών, οι γονείς εγκλωβίζονται σε μια σχέση που μόνο συνθήκες ηρεμίας και ασφάλειας δεν προσφέρει στα παιδιά, αποτελώντας λάθος πρότυπο σχέσης.
Ο (παρεξηγημένος) ρόλος του μπαμπά μετά το διαζύγιο
Κοινό τόπο των διαφωνούντων με το διαζύγιο αποτελεί το «Πότε θα βλέπει το παιδί τον μπαμπά;». Στην Ελλάδα, η μητέρα είναι αυτή που θα έχει την επιμέλεια των παιδιών –πριν ελάχιστων εξαιρέσεων μητέρων με βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο. Αυτό, μοιραία σημαίνει ότι, ναι, η οικογένεια «θα χωριστεί» και ότι ο μπαμπάς θα βλέπει τα παιδιά λιγότερο. Για κανέναν γονιό δεν είναι ευχάριστο να χάνει την καθημερινή επαφή με το παιδί του. Όταν, όμως, ο χωρισμός είναι μονόδρομος, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Τα παιδιά χωρισμένων γονιών που έζησαν τελικά με τη μαμά τους ξέρουν ότι ο παρών, δοτικός μπαμπάς δεν μεταμορφώνεται σε «μπαμπά του Σαββατοκύριακού» μετά το διαζύγιο. Νοιάζεται για τους βαθμούς και τις αρρώστιες, έρχεται στις σχολικές γιορτές, έχει καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά και επιλέγει το σωστό μέρος για να περάσει όμορφα με το παιδί του τα Σαββατοκύριακα και τις διακοπές.
Τα παιδιά θα βρουν τις ισορροπίες τους
Αν κάποιος κινδυνεύει να χάσει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του, αυτός είναι ο γονιός. Τα παιδιά είναι πολύ πιο προσαρμοστικά κι ευέλικτα απ’ τους ενήλικες. Σίγουρα η περίοδος προσαρμογής θα είναι δύσκολη και το διάστημα μέχρι να βρείτε όλοι τους χρόνους και τις ισορροπίες σας θα απαιτήσει όλη σας την ενέργεια και την αφοσίωση (και, ενδεχομένως, τη διπλωματία). Όμως, αργά ή γρήγορα, τα παιδιά θα κατανοήσουν ότι οι γονείς τους τα αγαπούν ακριβώς όσο και πριν τον χωρισμό, θα αγαπήσουν το καινούριο σπίτι του μπαμπά και, μεγαλώνοντας, θα αντιληφθούν ότι οι γονείς τους πήραν τη σωστή απόφαση.
Αν οι γονείς διαχειριστούν την ένταση ή τη θλίψη τους και δεν κάνουν τα παιδιά κοινωνούς των προβλημάτων τους, τότε αργά ή γρήγορα η ζωή όλων θα κυλήσει "εν ειρήνη".
Δεύτερος γάμος και ετεροθαλή αδέρφια
Οι όροι "πατριός" και "μητριά" θυμίζουν τη βασανισμένη Σταχτοπούτα. Ο δεύτερος γάμος των γονιών πορεί να είναι ευχάριστος για τα παιδιά. Σκεφτείτε το ως εξής: Αν ο μπαμπάς και η μαμά ξαναφτιάξουν τη ζωή τους με τον κατάλληλο άνθρωπο (όπως αυτός ορίζεται για τον καθένα), τα παιδιά θα έχουν έναν ακόμη άνθρωπο να νοιάζεται γι' αυτά και να τα φροντίζει.
