Πρωτ’ απ’ όλα, μη μένετε «απ’ έξω»
Αν και τις περισσότερες φορές τα παιδιά είναι πρόθυμα να εκφράσουν αυτό που νιώθουν αναζητώντας εξηγήσεις και, ίσως, το πράσινο φως από εσάς ότι «είναι καλό», είναι περιπτώσεις που το κρατούν μέσα τους γιατί υποπτεύονται ότι μπορεί και να «τ’ ακούσουν» ή, απλώς, δεν ξέρουν πώς να περιγράψουν αυτό που συμβαίνει. Παρ’ ολ’ αυτά, κανένα παιδί δεν μπορεί να κρυφτεί τόσο καλά, πόσο μάλλον όταν ένα συναίσθημα είναι πρωτόγνωρο και το συνεπαίρνει.
Έχετε, λοιπόν, το νου σας για «σημάδια»: αν μιλά πολύ για ένα συγκεκριμένο παιδάκι, αν ρωτά για πράγματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των μεγάλων, αν εκφράζει ενδιαφέρον για το γάμο ή αν, όταν βλέπει παιδικά, επικεντρώνει ξαφνικά την προσοχή του στην αγάπη π.χ. της πριγκίπισας και του πριγκιπόπουλου.
Μάθετε όλο το «κουτσομπολιό»
Το πρώτο καρδιοχτύπι είναι, σίγουρα, μια σημαντική φάση στη ζωή του παιδιού, την οποία, όμως, βιώνει σε ένα καινούργιο περιβάλλον, όπου ο γονιός δεν μπορεί να είναι παρόν για να το χαρεί, αλλά και να διαχειριστεί τις πιθανές επιπλοκές. Έτσι, είναι αναγκασμένος να ενεργήσει από μακριά και προληπτικά.
Απ’ τη στιγμή, λοιπόν, που θα καταλάβετε ότι «κάτι τρέχει» στην καρδούλα και το μυαλό του, αρχίστε σιγά-σιγά τις ερωτήσεις για να μάθετε τι συμβαίνει, ποιο παιδάκι είναι το αντικείμενο του ενδιαφέροντος και πόσο έχει προχωρήσει... δηλαδή, αν «αντάλλαξαν όρκους» στο διάλειμμα ή αν έπεσε κανένα φιλί στο μάγουλο. Εστιάστε, επίσης, στο αν τα αισθήματα είναι αμοιβαία ή έχουμε να κάνουμε με μονόπλευρο ενδιαφέρον και μια πιθανή «χυλόπιτα». Υπάρχει, βέβαια, και η άλλη εκδοχή, το παιδί σας να είναι το αντικείμενο του καρδιοχτυπιού και να μην ξέρει τι να κάνει.
Συμβουλέψτε και προλάβετε
Όπως και να το κάνουμε, τα αισθήματα είναι αισθήματα και τι πιο φυσιολογικό απ’ την έλξη μεταξύ των ανθρώπων, σε όποια ηλικία κι αν πρωτοέρθει αυτή. Προφανώς, όταν μιλάμε για παιδιά, μιλάμε για μια πρωτόλεια εκδοχή που, αν και πραγματική ως εμπειρία, σπανίως κρατά πολύ και είναι, συνήθως, αρκετά διαχειρίσιμη και ενδιαφέρουσα ως ένα όμορφο στάδιο στην εξέλιξη των μικρών μας.
Με γνώμονα ότι το κάθε παιδί θα πάρει, τελικά, αυτό που θέλει απ’ την όλη εμπειρία και όχι αυτό που εσείς μπορεί να θεωρείτε χρήσιμο, δεν βλάπτει να είστε δίπλα του αφήνοντάς το να ξεθυμάνει μόνο του αν βλέπετε ότι δεν παρεκτρέπεται (εμφανίζοντας π.χ. κτητική συμπεριφορά, σύγχυση ή έντονη απογοήτευση), όταν και οφείλετε να του δώσετε προοπτική, εξηγώντας του, ας πούμε, ότι τα αισθήματά του είναι φυσιολογικά, αλλά θα έχουν περισσότερη σημασία όταν μεγαλώσει. Καλό είναι να καταλάβει ότι τώρα είναι καιρός για παιχνίδι και φιλίες και πως αν κάποιο παιδάκι δεν θέλει να παίζει μαζί του, δεν πειράζει καθόλου, γιατί π.χ. θα γνωρίσει πολλά παιδιά που θα ταιριάζουν πιο πολύ.
Σε κάθε περίπτωση, αφήστε το να νιώσει ότι βρίσκει την έξοδο απ’ τον πρώτο του συναισθηματικό λαβύρινθο μόνο του, αρπάζοντας την πολύτιμη ευκαιρία να του εξηγήσετε μερικά πράγματα για τις σχέσεις πριν τα μάθει (λάθος, προφανώς) από τα πιο προχωρημένα παιδάκια.
