Αρχικά είναι σημαντικό το ότι έχετε καταλήξει με τον παιδίατρό σας, ότι είναι σύνδρομο κατακράτησης αναπνοής, επομένως, το παιδί σας, δεν κινδυνεύει από τις «κρίσεις».
Το συγκεκριμένο σύνδρομο (κυανές κρίσεις) συμβαίνει συνήθως σε παιδιά ηλικίας 6μηνών – 6 ετών, μετά από κλάμα και προκαλεί, όσα αναφέρατε (και όχι μόνο), λόγω διακοπής της αναπνευστικής λειτουργίας (κράτημα αναπνοής –δεν αναπνέει το παιδί) και περιορισμένης αιμάτωσης του εγκεφάλου.
Εκείνο που χρειάζεται είναι: 1) να δούμε πώς θα αποτρέψετε να συμβεί και 2) πώς θα το αντιμετωπίσετε αφού συμβεί.
Όσον αφορά το πρώτο, τα παιδιά έχουν απίστευτη διαίσθηση και καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα νομίζουμε. Η μικρή σας, ξέρει ότι αυτό το συγκεκριμένο συμβάν σας τρομάζει και όπως έχετε ήδη διαπιστώσει το εκμεταλλεύεται. Πρέπει λοιπόν να την μάθουμε και ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να διεκδικείς κάτι, εκτός από το κλάμα και ότι δεν γίνεται, σε αυτή τη ζωή να κάνεις πάντα «το δικό σου». Σημαντικό μάθημα ζωής θα έλεγα που δεν μαθαίνεται από την μία ημέρα στην άλλη και όπως για όλα τα σημαντικά θέματα δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές, κανόνες και κυρίως εύκολες ή γρήγορες λύσεις. Ο κάθε γονιός είναι, ευτυχώς, μοναδικός όπως και το κάθε παιδί. Και αν η ιατρική του μέλλοντος στοχεύει στην απόλυτα εξατομικευμένη προσέγγιση της νόσου, άρα και της θεραπείας, πόσο μάλλον το «χτίσιμο» ενός χαρακτήρα και των ανάλογων συμπεριφορών είναι ατομική, οικογενειακή υπόθεση.
Όσον αφορά, το δεύτερο, πρέπει απλά να την «τρομάξετε». Πρέπει δηλαδή με το που βλέπετε ότι κλαίει και δεν παίρνει ανάσα, να την «αναγκάσετε» να πάρει. Ο πιο γρήγορος και εύκολος τρόπος, είναι να της αποσπάσετε την προσοχή, με ένα δυνατό κρότο, με το να κάνετε κάτι που ΔΕΝ θέλει, οπότε να αναγκαστεί να πάρει ανάσα.
Στο αεροπλάνο, έχει ακριβώς τις ίδιες πιθανότητες να το πάθει όπως και στο έδαφος, αν κλάψει. Αν είναι η πρώτη φορά που, θα ταξιδέψει με αεροπλάνο, μπορεί και να το λατρέψει. Εκτός αν εσείς φοβάστε τα αεροπορικά ταξίδια.
