Αγαπητή αναγνώστρια,
Η ανησυχία σας είναι απολύτως κατανοητή. Σε γενικά πλαίσια θα λέγαμε ότι η σεξουαλική αφύπνιση των παιδιών ξεκινά από πολύ νωρίς, ήδη από την ηλικία των 3 ετών, και συνεχίζεται με διαφορετική εκδήλωση και ένταση στις επόμενες ηλικίες. Η σεξουαλική λοιπόν συμπεριφορά στην παιδική ηλικία δε μας ξενίζει αλλά μας δίνει αφορμή για να διδάξουμε και να μοιραστούμε με τα παιδιά ένα πολύ σημαντικό θέμα.
Η τρυφερή ματιά των γονιών και η αμέριστη κατανόησή τους είναι στοιχεία απαραίτητα για αυτό το τόσο ευαίσθητο θέμα. Διαφορετικά το παιδί μπορεί να αναπτύξει ενοχικά συναισθήματα για κάτι που στην ουσία δεν το προκαλεί το ίδιο, όπως είναι η σεξουαλική του ορμή. Επομένως, μια κουβέντα με τον ομόφυλο γονέα, στη συγκεκριμένη περίπτωση τον πατέρα, θα έδινε στο παιδί τη δυνατότητα να μοιραστεί το φόβο, το άγχος, την αγωνία που μπορεί να προσπαθεί να μοιραστεί με τον συνομήλικο του στο θέμα αυτό. Ο λόγος που μπορεί αυτό να επαναλαμβάνεται είναι επειδή δεν υπάρχει ουσιαστική απάντηση στο ερώτημά του. Χρειάζεται ο γονιός να δώσει ελευθερία στο παιδί να μοιραστεί με εμπιστοσύνη τι το προβληματίζει, και να είναι έτοιμος να ακούσει ό,τι έχει να πει, χωρίς να το ενοχοποιήσει για τη σκέψη ή τη συμπεριφορά του. Αν το παιδί αισθανθεί ότι αυτός είναι ο τρόπος να νιώσει ανακούφιση και να αντιληφθεί τις σωματικές του λειτουργίες, θα σταματήσει να δοκιμάζει κάτι διαφορετικό. Από την πλευρά του γονέα χρειάζεται αρκετή επεξεργασία ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτό το ρόλο. Επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες προσπάθειες επικοινωνίας για το θέμα αυτό, δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση και «κλείνουν» το παιδί.
Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό να εμφυσήσετε στο παιδί τη σπουδαιότητα του φύλου του, και να του μάθετε να διαφυλάσσει το σώμα του σαν κάτι πολύ σημαντικό δικό του, γνωρίζοντας ποιος επιτρέπεται να τον βλέπει γυμνό ή να έρχεται σε επαφή με το σώμα του και ποιος όχι.
Λόγω του λεπτού χειρισμού που απαιτεί το θέμα αυτό και της διαφορετικότητας της κάθε περίπτωσης, οπωσδήποτε η παρούσα τοποθέτηση δεν μπορεί να είναι αρκετή. Μια επίσκεψη των γονέων σε έναν ειδικό, ώστε να μπορέσουν να μοιραστούν περισσότερα στοιχεία, θα ήταν σίγουρα βοηθητική. Από το βήμα που μου δίνεται, ελπίζω να βοήθησα.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr
