Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Έχω χωρίσει από το 2011, όταν ο γιος μου ήταν 4 ετών. Από τότε μέχρι και το καλοκαίρι του 2016 το παιδί μου διανυκτέρευε στο σπίτι μου 3 φορές τη μια εβδομάδα και 4 φορές την επόμενη (βάσει και του συμφωνητικού επικοινωνίας). Η σχέση μου μαζί του ήταν άριστη: κάναμε μαζί τα πάντα, διάβασμα, παιχνίδια, δραστηριότητες, εκδρομές, διακοπές. Ο μικρός αρνιόταν πεισματικά να πηγαίνει στην μητέρα του (με κλάματα όποτε ερχόταν η ώρα να φύγει). Παρ’ όλη την άρνηση του παιδιού, εγώ ποτέ μα ποτέ δεν κατηγόρησα την μητέρα του και πάντα προσπαθούσα να του εξηγήσω ότι κι εκείνη τον αγαπάει, άσχετα με το κατά πόσο ο μικρός δεν το εισέπραττε όσο θα ήθελε από την πλευρά της. Η σχέση μου με την πρώην σύζυγο ήταν ανύπαρκτη. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες μου, δεν είχα ποτέ καμία επικοινωνία σε ό,τι αφορούσε το παιδί μας και ποτέ δεν ρωτήθηκα για οτιδήποτε αποφάσιζε για το παιδί. Ο μόνος τρόπος που επικοινωνούσε μαζί μου ήταν τα εξώδικα και οι αγωγές για θέματα διατροφής την οποία κατέβαλλα και καταβάλλω κανονικότατα έως και σήμερα. Πάντα στα δικαστήρια ήμουν ο κατηγορούμενος για πράγματα που δεν ίσχυαν, έτσι έφτασα στο σημείο να στραφώ εναντίον της για όλα όσα τόσα χρόνια με κατηγορούσε ψευδώς. Αυτό έγινε το καλοκαίρι του 2016. Από εκείνη την στιγμή και μετά άρχισα να αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή στην συμπεριφορά του παιδιού απέναντί μου. Έβρισκε δικαιολογίες για να μην έρθει σε μένα, κι αυτές με τον καιρό αυξανόταν με αποκορύφωμα να έχει να με συναντήσει από την ημέρα των Χριστουγέννων. Έχω απευθυνθεί σε ψυχολόγους, σε δικηγόρους μέχρι και στον εισαγγελέα ο οποίος κάλεσε την μητέρα και της σύστησε το αυτονόητο, ότι δηλαδή το παιδί πρέπει να βλέπει τον πατέρα του, την γιαγιά του, τα ξαδέρφια του και γενικά όλους τους συγγενείς του, τους οποίους χωρίς κανένα λόγο αρνείται επίσης να συναντήσει μέχρι και σήμερα (η μόνη επικοινωνία μας είναι τηλεφωνική). Είμαι σε απόγνωση. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν βλέπω καθόλου το παιδί μου, το μεγάλο μου πρόβλημα είναι ότι μικρός δεν με θέλει χωρίς να έχω κάνει κάτι, δεν θέλει να βλέπει τους γονείς μου με τους οποίους η σχέση του ήταν απίστευτα τέλεια. Διαβάζω για το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης και βλέπω πως περιγράφει ακριβώς ότι βίωσα εγώ όλα αυτά τα χρόνια. Προσπαθώ να βρω μια λύση έτσι ώστε να μην βιώσει ο μικρός όλες τις συνέπειες αυτής της κατάστασης στο μέλλον, και επειδή δε μπορώ, απευθύνομαι σε σας. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Το σίγουρο είναι πως δεν μπορώ να μείνω άπραγος απέναντι σ’ αυτήν την τόσο άδικη για το παιδί μου κατάσταση. Στην διάθεσή σας για οπουδήποτε πληροφορία – διευκρίνιση. Σας ευχαριστώ πολύ!Απάντηση:
Αγαπητέ αναγνώστη,Από την περιγραφή σας, αντιλαμβάνομαι ότι περνούσατε και περνάτε μια δύσκολη κατάσταση. Μέσα λοιπόν σε μια δύσκολη κατάσταση όπως αυτή, είναι υγιές ο γιος σας να δυσκολεύεται επίσης. Αν εσείς και η μητέρα του που είστε ενήλικοι έχετε ζοριστεί τόσο, φανταστείτε το παιδί σας που είναι στη μέση και ανίκανο να λάβει αποφάσεις πόσο πολύ έχει τεντωθεί. Στόχος φυσικά αυτής της επισήμανσης δεν είναι να ενοχοποιηθείτε, αλλά να κατανοήσετε.
Η σχέση είναι ζωντανή, αυτό σημαίνει πως αν κάποια στιγμή είχατε μια καλή σχέση με το γιο σας, δεν σημαίνει αυτονόητα ότι θα συνεχίσει να είναι καλή. Χρειάζεται δουλειά, χρειάζεται προσπάθεια, χρειάζεται φροντίδα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο γιος σας ήταν 4 ετών και πλέον είναι 10. Ακόμη και αν ήθελε πριν να περνά χρόνο με συγκεκριμένα πρόσωπα, δεν σημαίνει ότι και τώρα η επιθυμία του πρέπει να είναι η ίδια. Μεγαλώνει! Αυτό είναι υπέροχο και χρειάζεται να τον χαρείτε για αυτό! Το μεγάλωμά του φυσικά θα φέρει και δυσκολίες. Έχει πια την ικανότητα να σκεφτεί τελείως διαφορετικά τα πράγματα από ότι στα 4 του χρόνια. Μπορεί επίσης να αναπτύσσει περισσότερα συναισθήματα και να τα εκφράζει με διαφορετικούς τρόπους. Στόχος λοιπόν δεν μπορεί να είναι να διακοπεί το μεγάλωμα του. Στόχος μπορεί να είναι να φτιάξετε τη σχέση σας όπως αντιστοιχεί σήμερα κι όχι όπως ήταν πριν. Αυτό χρειάζεται προσπάθεια από μέρους σας, αγάπη, κατανόηση και ελευθερία. Είναι η δύσκολη επιλογή που μπορείτε να πάρετε, αλλά η μόνη που σας δίνει τόσες δυνατότητες εξέλιξης! Προχωρήστε. Φαίνεται πως χρειάζεται κι εσείς να φροντίσετε τον εαυτό σας διαφορετικά, καθώς αυτή η μακροχρόνια ιστορία σας έχει ταλαιπωρήσει και δυσκολέψει. Μη διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια για εσάς. Τα οφέλη είναι πολλαπλά και αφορούν και το γονεϊκό σας ρόλο.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
