Αγαπητή αναγνώστρια,
Η σχέση του παιδιού τόσο με την μητέρα όσο και με τον πατέρα είναι πολύ σημαντική. Συνήθως, λόγω της σημασίας της, αυτή η σχέση περνά από διάφορες δυσκολίες. Στόχος λοιπόν δεν μπορεί να είναι να αντέξουμε τη δυσκολία, γιατί δεν είναι μόνιμη η παρουσία της. Στόχος είναι να φροντίσουμε τη σχέση. Έτσι, η σχέση της κόρης σας με τον πατέρα της χρειάζεται φροντίδα. Ένας άλλος τρόπος πιθανώς να χρειάζεται πέρα από την αυστηρότητά του. Μπορείτε να βοηθήσετε λέγοντας τη γνώμη σας, ωστόσο η μεταξύ τους αλληλεπίδραση μπορεί να παράγει μια άλλη λύση από τη δική σας. Επιτρέψτε τους να το κάνουν!
Όσον αφορά το κλάμα, είναι μια οικεία αντίδραση των παιδιών αυτής της ηλικίας. Αυτό συμβαίνει τόσο επειδή δεν μπορούν να εκφραστούν καλά με τον προφορικό λόγο, όσο και γιατί με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα βήματα της αυτονόμησής τους. Διεκδικούν λοιπόν. Όπως καταλαβαίνετε, σε αυτήν την αναπτυξιακή φάση, αυτονόμηση ουσιαστικά δεν μπορεί να υπάρξει. Μόνο κάποιες μικρές «ελευθερίες» που αντιστοιχούν στην ηλικία. Επομένως, της δίνετε αυτό που εσείς πιστεύετε ότι μπορεί να διαχειριστεί και την αφήνετε ελεύθερα να αλληλεπιδράσει μαζί του (π.χ. ένα παιχνίδι). Αντίστοιχα, της εξηγείτε πολύ όμορφα όταν δεν μπορεί να έχει κάτι. Θα το καταλάβει και θα νιώσει κι εκείνη όμορφα όταν ξέρει ότι την φροντίζετε.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
