Ο γιος μου κλαίει συνέχεια από τότε που έμαθε ότι θα μεταναστεύσουμε. Τι να κάνω;

Ο γιος μου κλαίει συνέχεια από τότε που έμαθε ότι θα μεταναστεύσουμε. Τι να κάνω;

Ερώτηση:
Ο 6χρονος γιος μου κλαίει συνεχώς από την ημέρα που του ανακοινώσαμε την απόφασή μας για μετανάστευση και συγκεκριμένα πως εγώ (η μαμά) θα πρέπει να φύγω πρώτη για τους πρώτους 3 μήνες! Μήπως στο παιδί αφήσει κάποιο τραύμα; Πώς πρέπει να το χειριστούμε; 
Απάντηση:

Αγαπητή αναγνώστρια,

Τα παιδιά ήδη στην ηλικία των 6 ετών, έχουν αρχίσει να δημιουργούν τον εξωοικογενειακό κύκλο τους. Οι ομάδες των φίλων από το σχολείο, τη γειτονιά και τις δραστηριότητες είναι πλέον στην καθημερινότητα των παιδιών και μάλιστα με εξέχουσα σημασία. Τα παιδιά για να νιώσουν κοντά με κάποιο συνομήλικο έχουν ήδη εκτεθεί, έχουν διεκδικήσει, έχουν δοκιμάσει τις δεξιότητές τους. Και τα έχουν καταφέρει. Όταν νιώθουν πως αυτή η σχέση που έχουν φτιάξει απειλείται, είναι φυσιολογικό να αντιδράσουν σε αυτό και να μη θέλουν να επέλθει κάποια αλλαγή.

Στην δική σας περίπτωση οι αλλαγές αφορούν όλους τους τομείς και αυτό πράγματι είναι μια στρεσογόνα συνθήκη, που δεν αφορά μόνο το γιό σας, αλλά ολόκληρη την οικογένεια. Αλλαγή χώρας, κατοικίας, εργασίας, σχολείου, παρέας, οικείων προσώπων και πολλά άλλα. Ο γιός σας λοιπόν, έχει λόγο που αντιδρά. Αυτό που εσείς χρειάζεται να κάνετε είναι να τον καταλάβετε. Μια συζήτηση μαζί του για τους φόβους που του γεννούνται για το νέο τόπο που θα πάει, αλλά και τη στεναχώρια του για αυτά που θα αφήσει πίσω του, θα βοηθούσε πολύ καθώς το παιδί θα κατέγραφε ότι τον καταλαβαίνετε κι ότι φροντίζετε για εκείνον. Επιπλέον, η δική σας στάση για την επερχόμενη αυτή αλλαγή είναι πολύ σημαντική. Εάν εσείς, παρόλη την αγωνία που δικαιολογημένα θα έχετε, είστε σταθερή και νιώθετε κερδισμένη από την απόφασή σας, τότε θα μπορέσει κι εκείνος πιο εύκολα να σας εμπιστευτεί ότι ξέρετε τι κάνετε. Αν νιώθει ότι κι εσείς δυσκολεύεστε πολύ και δεν είναι ξεκάθαρο το συναίσθημά σας, θα ανησυχεί κι εκείνος.

Επομένως, μια μετακίνηση και μάλιστα μακρινή της οικογένειας είναι από μόνη της μια στρεσογόνος κατάσταση και ενέχει δυσκολία. Εντούτοις, η στάση των ενηλίκων, δηλαδή των γονέων, είναι καθοριστική αφού έχουν τη δυνατότητα να δώσουν στα παιδιά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τις δυσκολίες. Εκτός λοιπόν από μια δύσκολη συνθήκη είναι και μια υπέροχη αφορμή για προχώρημα…

*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.

Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr

 

Οι ανωτέρω πληροφορίες απευθύνονται μόνο για γενική χρήση. Οι πληροφορίες που παρέχονται δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την διάγνωση, θεραπεία, περίθαλψη ή πρόληψη οποιασδήποτε νόσου χωρίς την συμβουλή εξειδικευμένου ιατρού και δεν αντικαθιστούν την ιατρική εξέταση και την ιατρική συμβουλή .Θα πρέπει να συμβουλεύεστε άμεσα ειδικό ιατρό για οποιοδήποτε πρόβλημα ή ζήτημα που σας απασχολεί. Ποτέ μην παραβλέψετε ή τροποποιήσετε ολικώς ή μερικώς ιατρική συμβουλή ή αναβάλλετε να συμβουλευθείτε ειδικευμένο ιατρό του ανωτέρω άρθρου. Ο συντάκτης του άρθρου δεν φέρει οιαδήποτε ευθύνη για οποιαδήποτε ενέργεια ή παράλειψη βασισμένη στις πληροφορίες και τα δεδομένα αυτού του δικτυακού τόπου.

v