Μην το αφήσετε να σας χειριστεί
Το πρώτο βήμα να μην το αφήσετε να σας χειριστεί. Τα παιδιά, ειδικά στην προεφηβεία, μπορεί να είναι ιδιαίτερα σκληρά και να χρησιμοποιούν φράσεις όπως «Μακάρι να μην σε είχα μαμά» ή «Εύχομαι να είχατε πεθάνει», προκειμένου να περάσει το δικό τους. Το πρώτο αλλά και πιο δύσκολο βήμα, λοιπόν, είναι να μην ενδώσετε στα άκαρδα λόγια και τις απειλές και να θυμάστε πως δεν τα εννοεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι πιο εύκολα…
Ναι μεν αλλά…
Έχουμε μιλήσει για την τεχνική του «ναι» σε παλαιότερο άρθρο μας και την επαναφέρουμε, γιατί πιστεύουμε ότι έχει αποτέλεσμα. Φιλοσοφία της είναι να λέμε «ναι» στις απαιτήσεις του παιδιού αλλά με όρια. Αν για παράδειγμα εκείνο επιμένει να βγει έξω ενώ έχει διάβασμα, αποφύγετε το «Όχι, δεν πρόκειται να πας πουθενά!». Προτιμήστε μια πιο ήπια και θετική αντίδραση «Ναι, να πας μια βόλτα με τους φίλους σου μόλις τελειώσεις τα μαθήματά σου. Θα σε βοηθήσει να ξεσκάσεις!».
Η ανεξαρτησία έχει και τις υποχρεώσεις της
*Φωτογραφία: stylemagazin.hu
Ένα παιδί που αρχίζει να μεγαλώνει και να παλεύει για την ελευθερία του, δεν συνειδητοποιεί ότι μαζί με αυτήν, προκύπτουν κάποιες υποχρεώσεις που δεν περίμενε. Το «Θέλω να βγω για καφέ» ή «Θα πάω για ψώνια με τις φίλες μου» σημαίνει ότι το παιδί έχει και την οικονομική άνεση να το κάνει. Ο αντίλογός σας μπορεί να είναι «Αφού έχεις μαζέψει τα χρήματα απ’ το χαρτζιλίκι σου, μπορείς να τα διαθέσεις όπως θες». Έτσι, δεν του λέτε «όχι», το αφήνετε να αποφασίσει για τον εαυτό του ενώ ταυτόχρονα του δείχνετε ότι πρέπει να είναι υπεύθυνο για την ανεξαρτησία του.
Ελευθερία αλλά με προϋποθέσεις
Είτε μας αρέσει είτε όχι, όσο μεγαλώνει το μικρό μας, τόσο περισσότερη ελευθερία θα κερδίζει, όπως είναι λογικό. Έτσι, λοιπόν, δεν μπορούμε να του απαγορεύσουμε, για παράδειγμα, μικρές ελευθερίες όπως το να μπαίνει στο ίντερνετ. Μπορούμε, όμως, να περιορίσουμε τον χρόνο που το χρησιμοποιεί και να του δώσουμε να καταλάβει πως η διαδικτυακή του (και όχι μόνο) ελευθερία, έχει όρια.
«Τι θα έκανες αν…»
Μια ερώτηση που θα αποκαλύψει πολλά για το αν το παιδί είναι έτοιμο να κερδίσει κάποιες ελευθερίες που σας ζητάει! Σε περίπτωση που, για παράδειγμα, εκείνο επιμένει ότι είναι έτοιμο να μένει μόνο του σπίτι, ρωτήστε το «Τι θα έκανες αν κάποιος σου χτυπούσε την πόρτα;» ή «Τι θα έκανες αν γινόταν σεισμός;». Στόχος σας (προς Θεού) δεν είναι να το φοβίσετε - εξάλλου, με τα χρόνια θα κατακτήσει μόνο του τις ελευθερίες για τις οποίες τώρα παλεύει. Στόχος σας είναι, από τη μία και εσείς να καταλάβετε τι μπορείτε να του επιτρέψετε, από την άλλη και εκείνο να συνειδητοποιήσει αν είναι έτοιμο να κάνει τα βήματα ανεξαρτησίας που ζητάει ή όχι.
Βρείτε τα κάπου στη μέση
*Φωτογραφία: babycouture.in
Η γνωστή συμβουλή που ακούς απ’ τους παλιούς για κάθε είδους καβγά έχει δύο θετικά: εξομαλύνει τις εντάσεις και κρατάει και τις δύο πλευρές ευχαριστημένες. Στην περίπτωση που το μικρό σας θέλει να πάει για ταινία με την παρέα του και μετά θέλει επίμονα να συνεχίσουν τη βόλτα τους το βράδυ, ο συμβιβασμός είναι η πιο σίγουρη λύση. «Μπορώ να έρθω να σας πάρω μετά την ταινία και να έρθετε σπίτι να φάτε πίτσα!». Δεν είναι η τέλεια λύση για εκείνο, όμως, σίγουρα δεν είναι κι απορριπτέα!
Μην υποτιμάτε τις απαιτήσεις του
Ένα συχνό λάθος που κάνουμε ως γονείς είναι ότι υποβιβάζουμε τα «θέλω» των παιδιών είτε γιατί τα θεωρούμε ασήμαντα, είτε υπερβολικά ή ακόμα και γελοία. Όμως, αυτός δεν είναι ο ρόλος μας. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να του εξηγήσουμε γιατί θεωρούμε τα «θέλω» του υπερβολικά, πάντα με σεβασμό και χωρίς φωνές και ειρωνεία.
