Ερώτηση:
Καλησπέρα σας. Είμαι ανύπαντρη μητέρα και έχω μια κορούλα 2 ετών. Εδώ και ένα μήνα άρχισε να μιλάει και να επικοινωνεί περισσότερο. Βέβαια όχι καθαρά, αλλά η εξέλιξή της είναι γρήγορη! Ο πατέρας της, με τον οποίο χωρίσαμε όταν ήμουν 4 μηνών, δεν έχει ενδιαφερθεί για εκείνη εκτός από τον πρώτο χρόνο ζωής της, όπου βέβαια και στον πρώτο χρόνο οι επισκέψεις του ήταν κάθε 1 με 2 μήνες το πολύ και τυπικές, όχι ουσιαστικές! Την αναγνώρισε όταν ήταν 10 μηνών και τότε του είχα πει ότι αν είναι να είναι τυπικά και μόνο στα χαρτιά ο πατέρας, δεν θα ήθελα να την αναγνωρίσει, παρά μόνο αν θα ήταν ουσιαστικά και έτσι όπως πρέπει. Έλεγε και ξαναέλεγε, ότι θέλει αυτό το παιδί και θα είναι και θα κάνει κ.τ.λ. αλλά στην πράξη τίποτα. Έχει να δει την μικρή από 31 Ιουλίου και παρότι είχε έρθει στην περιοχή μας 2 τουλάχιστον φορές από εκεί που μένει, δεν πήρε τηλέφωνο να έρθει να την δει. Η δικαιολογία του κάθε φορά είναι, ότι δεν μπορεί την συμπεριφορά μου. Τουλάχιστον αυτό λένε οι γονείς του, οι οποίοι έχουν επίσης να δουν την μικρή από τότε. Είμαι αυστηρή μαζί του, είναι αλήθεια, και έντονη αλλά κάθε φορά του λέω, ότι είμαι έτσι γιατί δεν αντέχω την αδιαφορία του απέναντι στη μικρή και τον προσκαλώ κάθε φορά να έρθει να βρούμε μια καλή επικοινωνία για την μικρή αλλά μόνιμα είναι κάτι άτοπο. Η ερώτησή μου, όμως, στην παρούσα φάση είναι η εξής: η μικρή μέχρι πρόσφατα έλεγε μπαμπά και εννοούσε την πιπίλα ή τα παιδάκια. Εννοείται πως δεν ξέρει την έννοια του μπαμπά, αφού εκείνος δεν την επισκέπτεται ή δεν τηλεφωνεί καν. Θα πρέπει, λοιπόν, τώρα που αρχίζει να καταλαβαίνει σιγά σιγά περισσότερα, να της δείχνω φωτογραφίες με τον πατέρα της και να της λέω ότι αυτό το πρόσωπο στην φωτογραφία είναι ο μπαμπάς της;Απάντηση:
Αγαπητή αναγνώστρια,
Φαίνεται να διανύετε μια δύσκολη περίοδο αλλά και συνθήκη. Είναι εντυπωσιακό πως τα παιδιά μας καλούν να παράγουμε λύσεις και να τακτοποιήσουμε θέματα προκειμένου να μπορέσουμε να τους τα εξηγήσουμε! Είναι υπέροχο που έχετε έγνοια για το τι βλέπει και αντιλαμβάνεται η κόρη σας. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τα παιδιά βλέπουν ότι υπάρχει. Αν υπάρχει δυσκολία, δυσκολία θα δει. Δε μπορούμε να ζητήσουμε από το παιδί να κατανοήσει κάτι τόσο σύμπλοκο που και εμείς ως ενήλικες δυσκολευόμαστε να διαχειριστούμε. Επομένως, θα ήταν καλό με ηρεμία και με γνώμονα το καλό όχι μόνο του παιδιού αλλά και το δικό σας, να φροντίσετε να μιλήσετε με τον πατέρα της. Η αλλαγή που αποζητάτε, που είναι μόνο καλή, προϋποθέτει και δική σας μετακίνηση. Αφού το ζητάτε, βάλτε εσείς ένα διαφορετικό κλίμα και περιβάλλον ώστε να μπορέσει να ευοδωθεί. Με μια καλή συζήτηση και απόφαση ως προς που το πάτε και τι επιθυμεί ο καθένας, θα βοηθούσε πολύ σε αρχικό επίπεδο. Μαζί μπορείτε να αποφασίσετε τι πληροφορία θέλετε να έχει η κόρη σας.
Αν θεωρείτε ότι αυτό είναι αδύνατο, το μόνο που μπορώ με βεβαιότητα να σας πω, είναι πως δεν θα βοηθήσει δείχνοντας τη φωτογραφία να έχει κάποια αρνητική πληροφορία για τον πατέρα της. Ακόμη και εάν δεν είναι παρών, εξακολουθεί να έχει έναν σημαντικό ρόλο, που δε θα εξυπηρετούσε να υποβαθμιστεί. Αν έχετε κάτι καλό να πείτε, θα είναι όμορφο να το μοιραστείτε μαζί της και να τη βοηθήστε να μάθει για τον πατέρα της.
*Η Ρομίνα Σαλούστρου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr
