«Είμαι η μαμά που η κάρτα της δεν πέρασε στο ταμείο του σούπερ μάρκετ και που αναγκάστηκε να βάλει όλα τα ψώνια πίσω με τόσους πελάτες να την κοιτάζουν.
Αλλά επέζησα.
Είμαι η μαμά της οποίας το παιδί έσπρωξε ένα άλλο παιδί και που όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω της σαν να ήταν ένα σιχαμένο ανθρώπινο ον.
Αλλά επέζησα.
Είμαι η μαμά που έτρωγε έτοιμο φαγητό μέσα στο αυτοκίνητό της για να κρύψει τα συναισθήματά της.
Αλλά επέζησα.
Είμαι η μαμά που περίμενε στο ιατρείο για να της γράψουν αντικαταθλιπτικά, έτοιμη να πει στον γιατρό ότι είχε αποτύχει -γιατί έτσι ένιωθα.
Αλλά επέζησα.
Είμαι η γυναίκα που οι πιο αγαπημένοι της άνθρωποι την έχουν πληγώσει βαθιά.
Αλλά επέζησα.
Είμαι η μαμά που έκλαιγε με αναφιλητά, που φώναζε, που ένιωθε ότι ήθελε να τα παρατήσει και που κλεινόταν στο μπάνιο με τα χέρια στο στήθος, νιώθοντας ότι ο κόσμος θα τελειώσει.
Αλλά επέζησα.
Και δεν είμαι κανένας υπερήρωας. Δεν είμαι πάντα δυνατή αλλά στις πιο σκοτεινές μου μέρες, ξέρω ότι μπορώ να επιζήσω. Γιατί δεν τα παρατάω, δεν θα τα παρατήσω. Γιατί αυτό σημαίνει ότι σταματάς και δεν μπορώ να σταματήσω. Δεν θα σταματήσω.
Υπήρχαν μέρες που δεν είχα τίποτα άλλο να δώσω.
Μέρες που κατέκρινα τον εαυτό μου επειδή έβλεπα όλες τις τέλειες μαμάδες που τα κατάφερναν μια χαρά, εκείνες στο Facebook ή το Instagram με τα τέλεια παιδιά- πρότυπα και ευχόμουν να γίνω σαν κι αυτές. Να γίνω τέλεια όπως αυτές.
Αλλά συνήλθα. Το έκανα γιατί η οικογένειά μου το αξίζει, γιατί εγώ το αξίζω.
Σίγουρα, υπάρχουν κακές στιγμές, πάντα θα υπάρχουν κακές στιγμές, αλλά είναι μόνο αυτό. Στιγμές. Και οι κακές στιγμές δεν μας κάνουν κακές μαμάδες.
Τις μέρες που θες να τα παρατήσεις, μην το κάνεις. Τις μέρες που η μητρότητα σε εξαντλεί, μην την αφήσεις να σε νικήσει. Τις μέρες που νιώθεις ότι είσαι η χειρότερη μητέρα στον κόσμο, ακόμα και αν δεν πλησιάζεις καν, μην τα παρατήσεις. Στο υπόσχομαι, θα επιζήσεις!»
Πηγή: babble.com
