«Αν ο γιος μου δεν καθόταν στο παιδικό κάθισμα, το ατύχημά μας θα είχε διαφορετική κατάληξη...»

«Αν ο γιος μου δεν καθόταν στο παιδικό κάθισμα, το ατύχημά μας θα είχε διαφορετική κατάληξη...»

Δεν θα διακινδυνεύαμε ποτέ τη ζωή του παιδιού μας. Το ερώτημα, όμως, είναι: μήπως τελικά το κάνουμε ασυνείδητα; Όταν το χιλιοπαρακαλάμε να κάτσει δεμένο στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου, εκείνο αντιστέκεται κι εμείς τελικά ενδίδουμε; Ή όταν σκεφτόμαστε «Σιγά, δεν χρειάζεται να το δέσω στο καθισματάκι του για δυο τετράγωνα. Τι μπορεί να γίνει τόσο κοντά;». Η απάντηση είναι ότι μπορούν να γίνουν τα πάντα. Σε δευτερόλεπτα. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία για έναν γονιό από το να ξέρει ότι εκείνος θα μπορούσε να είχε σώσει το παιδί του και μάλιστα τόσο απλά. 

Διαβάστε την εμπειρία αυτής της μαμάς που μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι το παιδικό καθισματάκι για την ασφάλεια και τη ζωή των παιδιών μας και πώς αποδείχθηκε σωτήριο και για τον δίχρονο γιο της. 

«Ο δίχρονος γιος μου κι εγώ γυρίζαμε σπίτι πριν λίγες μέρες. Πήγα στο σπίτι των γονιών μου να τον πάρω και έφυγα 20 λεπτά αργότερα γιατί είχα να οδηγήσω 65 χιλιόμετρα. Όσο οδηγούσα, άρχισε να χιονίζει. Πολύ γρήγορα είδα ότι οι δρόμοι άρχισαν να γλιστράνε και ότι η ορατότητα είχε μειωθεί. Ήμαστε στην εθνική οδό τη νύχτα.

Δεν έτρεχα, δεν είχα το κινητό στα χέρια και είχα κλείσει ακόμα και το ραδιόφωνο για να είμαι πιο συγκεντρωμένη. Ο Jackson κοιμόταν στο κάθισμα του αυτοκινήτου πίσω μου. Περίπου 8 χιλιόμετρα πριν φτάσουμε σπίτι, το αυτοκίνητο βγήκε από την πορεία του και χτυπήσαμε σε ένα χαντάκι. Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς έγινε αλλά νομίζω ότι το όχημα αναποδογύριζε για ώρα και στο τέλος σταμάτησε σε έναν βάλτο. Δεν είχε κίνηση εκείνη την ώρα, εγώ ήμουν ανάποδα και με κράταγε η ζώνη ασφαλείας και ο γιος μου έκλαιγε στο πίσω κάθισμα. Ως εκ θαύματος, το κινητό μου δεν είχε φύγει από τη θέση του κι έτσι κατάφερα να καλέσω για βοήθεια. Έβγαλα τη ζώνη και κατάφερα να βγάλω και τον γιο μου απ’ το κάθισμα. Σταμάτησε να κλαίει αμέσως μόλις τα κατάφερα.

Λίγο αργότερα, κάποιος μας είδε κι έτρεξε να μας βοηθήσει. Δεν είχε έρθει ακόμα άλλη βοήθεια. Είχαμε κολλήσει στο αυτοκίνητο, οι πόρτες δεν άνοιγαν και το νερό έμπαινε μέσα λες και τα παράθυρα ήταν ανοιχτά. Ο περαστικός που μας βοήθησε κατάφερε τελικά να ανοίξει την πίσω πόρτα και έτσι μας έβγαλε από εκεί.



Για έναν περίεργο λόγο, δεν είχαμε πάθει τίποτα. Το κάθισμα του Jackson βρισκόταν ακριβώς στη θέση που έπρεπε να είναι και εκείνος ήταν έτσι ακριβώς όπως τον είχα δέσει. Δεν είχε ούτε σημάδια παρά το ότι ουσιαστικά έμεινε κρεμασμένος ανάποδα για 5 λεπτά.

Χωρίς το παιδικό κάθισμα αυτοκινήτου και τη σωστή χρήση του, αυτή η μέρα θα μπορούσε να είχε τελειώσει πολύ διαφορετικά για εμάς. Το αυτοκίνητο είχε καταστραφεί αλλά το παιδικό καθισματάκι έμοιαζε σαν καινούριο και ήταν ακόμα γερά στη θέση του την επόμενη μέρα που πήγαμε να μαζέψουμε τα πράγματά μου.

Έγινε τόσο γρήγορα. Είχαμε σχεδόν φτάσει στο σπίτι. Και ποτέ δεν πίστευα ότι αυτό θα τύχαινε σε μένα.»

Πηγή: babble.com και facebook/ Breastfeeding Mama Talk

v