ΑΛΙΑΠΟΥΛΙΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΓΙΑΝΝΕΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ ΕΛΕΝΗ
ΛΟΥΚΑΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
«Ο κώδικας του κοντού δράκου»
Μετά από μια σειρά εμφανίσεων στην Ουάσιγκτον των Ηνωμένων Πολιτειών και στην Ντόχα του Κατάρ, «Ο κώδικας του κοντού δράκου» επιστρέφει ξανά στη μητρική του γλώσσα και στην πρώτη του στέγη στο Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Η ανέμελη ζωή του σοφού δράκου και των τριών κροκόδειλων που κάνει παρέα θα διαταραχτεί από την εμφάνιση ενός μυστηριώδους σεντουκιού.
Τι θα τους φανερώσει άραγε; Με ποιον τρόπο το σεντούκι αυτό μπορεί να αλλάξει τη ζωή τους;
Η ομάδα Logoupaignion σε συμπαραγωγή με το ‘Ιδρυμα Θεοχαράκη μας παρουσιάζουν για λίγες μόνο Κυριακές μία θεατρική παράσταση όπου ο κώδικας της μουσικής ξεκλειδώνει ανθρώπινες ιστορίες και καταφέρνει να γοητεύσει μικρούς και μεγάλους.
Μια θεατρική παράσταση που θα ψυχαγωγήσει τα παιδιά, αλλά και ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα τα φέρει σε δημιουργική επαφή με τον κόσμο της μουσικής, μα πάνω από όλα, θα τα βοηθήσει να δουν πώς όταν οι άνθρωποι στοχάζονται και συνεργάζονται μεταξύ τους, μπορούν να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια.
Πληροφορίες
Κείμενο: Παναγιώτης Τσιρίδης
Σκηνοθεσία: Μαριάνθη Φωτάκη
Κίνηση: Αμαλία Κοσμά
Επιμέλεια κουστουμιών: Δανάη Σταματίου
Φωτισμοί: Γεράσιμος Δενδρινός
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ειρήνη Αρβανίτη, Ελένη Ζαφείρη, Μιχάλης Ζαχαρίας
*Η παράσταση βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Παναγιώτη Τσιρίδη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
Για παιδιά από 4 ετών και άνω.
Ημερομηνίες: Κυριακές 5, 12 Φεβρουαρίου, 5, 19 Μαρτίου, 2, 9, 30 Απριλίου 2017.
Ώρα: 12.00-13.00.
Κόστος συμμετοχής: 10 ευρώ.
Τοποθεσία: Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β.Μ. Θεοχαράκη, Μέρλιν 1, Αθήνα
Κρατήσεις/Πληροφορίες : 210-3611206 και [email protected]
Λίγα λόγια από τον δημιουργό, Παναγιώτη Τσιρίδη...
1. Τι ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή των σημερινών παιδιών που δείχνουν να διασκεδάζουν κυρίως πίσω από μία οθόνη;
Τα σημερινά παιδιά βρίσκουν παντού τη μουσική: από την τηλεόραση και τα reality shows μέχρι τα video games και τις εφαρμογές για tablet. Τη συναντούν δηλαδή κυρίως ως ένα ακόμα μέσο διέγερσης προκειμένου να απορροφηθούν σε μια παθητική σχέση με μια κινούμενη εικόνα. Υπάρχει βέβαια και o κινηματογράφος ο οποίος ευτυχώς έχει προσφέρει πολλά σε μια πιο δημιουργική σχέση των παιδιών με τη μουσική. Αυτό που λείπει είναι το να κάνουν μουσική τα ίδια τα παιδιά. Ίσως σε αυτό να φταίμε και εμείς, οι δάσκαλοι, με την αδυναμία μας να προσεγγίσουμε στην ουσία της τη μουσική δημιουργία και την ουσιαστική επαφή με τους μαθητές μας και τις ανάγκες τους. Είναι, όμως, και αποτέλεσμα μιας γενικότερης απαξίωσης παραδοσιακών αρχών και αξιών μεταξύ των οποίων είναι και η μουσική παιδεία.
2. Η παράσταση ταξίδεψε σε Ασία και Αμερική. Τι διαφορές είδατε στο εκάστοτε κοινό, συγκριτικά με το δικό μας;
Είχαμε μεγάλη αγωνία όταν πήγαμε στις ΗΠΑ. Εκεί, τα παιδιά έχουν δει τα πάντα και πολύ περισσότερο μουσικo-θεατρικές παραστάσεις. Όμως, όλα πήγαν καλά και ειδικά το διαδραστικό μέρος της παράστασης, κυλούσε κάθε φορά σαν να είχε κάνει πρόβα και το κοινό. Αντιθέτως, στη Ντόχα τα παιδιά, αλλά και οι γονείς τους φαίνονταν περισσότερο έκπληκτοι από την παράσταση και ειδικά από το διαδραστικό μέρος του έργου. Εκεί, οι ηθοποιοί έπρεπε να λειτουργήσουν αρκετά ενθαρρυντικά ώστε να κερδίσουν τη συμμετοχή των παιδιών. Στην Ελλάδα τα παιδιά είναι πολύ ενεργά. Αρκετά συχνά θέλουν να συμμετέχουν στο έργο, ακόμα και εκεί που δεν έχει προβλεφθεί. Ευτυχώς, αυτό είναι κάτι που η σκηνοθέτιδα έχει λάβει υπόψη της και έχει κατευθύνει τους ηθοποιούς με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάνουμε σε ένα ισορροπημένο αποτέλεσμα.
3. Τι έχουν να κερδίσουν οι μικροί θεατές από τον «Κοντό Δράκο» και τι οι μεγάλοι;
Ο «Κώδικας του κοντού δράκου» αφηγείται μια απλή ιστορία που μπορούν να παρακολουθήσουν εύκολα τα παιδιά. Ως περιεχόμενο, η ιστορία έχει τρία επίπεδα ανάγνωσης. Το πρώτο αφορά σε μια απλή, σχεδόν κοινότοπη ιστορία με έναν δράκο, τους φίλους του τους κροκόδειλους και μια πριγκίπισσα που εμφανίζεται από το πουθενά. Το δεύτερο, αφορά στη σημασία της αλληλεγγύης και της φιλίας στη ζωή όλων μας και μπορούν εύκολα να το αντιληφθούν μικροί και μεγάλοι. Το τρίτο, το οποίο ανακάλυψα και εγώ μετά από αρκετές φορές που είδα το έργο και που μου ήταν άγνωστο όταν το έγραφα, είναι εκείνο που αφορά στη σημασία ενός «σημαντικού άλλου» προκειμένου να προχωρήσει κανείς στη ζωή του και ειδικά όταν αυτή είναι επιβαρυμένη με παλιές κατάρες και δεσμά. Δεν μπορώ να ξέρω τι από όλα αυτά θα εκλάβει ο κάθε θεατής ή τι συνειρμούς θα κάνει, είτε είναι ενήλικας είτε παιδί. Αυτό που βλέπω στις παραστάσεις είναι τα παιδιά να είναι χαρούμενα που είδαν το έργο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις έχω ακούσει ενήλικες να λένε πως το έργο τους συγκίνησε, χωρίς να μπορούν να προσδιορίσουν έναν συγκεκριμένο λόγο. Αυτό με κάνει ιδιαίτερα ευτυχή!
