Επομένως, αν μη τι άλλο, δεν χρειάζεται να ανησυχήσετε -το παιδί σας που κλαίει και χτυπιέται στη μέση του δρόμου είναι ένα φυσιολογικό παιδί που ανακαλύπτει τον κόσμο, τα όριά του και τα δικά σας. Αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας -ας μην ξεχνάμε ότι εσείς είστε ο ενήλικας- και να προσπαθήσετε να εξομαλύνετε την κατάσταση (μπορείτε να διαβάσετε σε παλιότερο άρθρο μας πώς να γίνετε μια υπομονετική μαμά). Για να ρίξετε τους τόνους λοιπόν (και να αποφύγετε την εισαγωγή στο ψυχιατρείο) μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο από τα παρακάτω κόλπα που θα ηρεμήσουν το παιδί.
«Μήπως θες να κάνουμε μια αγκαλιά;»
Το παιδί είναι ένα βήμα πριν την έκρηξη: τα μάτια έχουν βουρκώσει, το κάτω χειλάκι τρέμει και όπου να 'ναι θα αρχίσει το πάρτι! Πριν η έκρηξη πραγματοποιηθεί, φορέστε το πιο μαμαδίστικο χαμόγελό σας, χαμηλώστε τη φωνή σας και ζητήστε απ' το μικρό σας μια αγκαλιά. Όταν οι τόνοι ανεβαίνουν, το ζητούμενο για μικρούς και μεγάλους είναι το ξέσπασμα. Μια συναισθηματική στιγμή είναι ικανή να προσφέρει την ίδια εκτόνωση με τις φωνές. Κάντε μια σφιχτή αγκαλιά και θα δείτε ότι η ένταση θα αποκλιμακωθεί. Ίσως δεν αποφύγετε τα δάκρυα, όμως τουλάχιστον θα είναι δάκρυα σε κλίμα ειρηνικό.
«Θες να φτιάξουμε ένα παζλ;»
Κι αυτή η τεχνική απαιτεί από το γονιό να... μυριστεί την καταιγίδα που έρχεται και να δράσει έγκαιρα. Πριν η κρίση ξεσπάσει για τα καλά, βάλτε το παιδί να καθίσει στον αναπαυτικό καναπέ ή στο χαλί, φέρτε το αγαπημένο του βιβλίο, ένα παιχνίδι, ένα παζλ ή οτιδήποτε μπορεί να σας απασχολήσει ευχάριστα αλλά σε ήρεμο κλίμα και ξεκινήστε με όρεξη και χαμόγελο (ναι, ίσως χρειαστεί το χαμόγελό σας να είναι ψεύτικο, αλλά είπαμε: εσείς είστε ο ενήλικας) να παίζετε ή να διαβάζετε.
Όταν είναι έτοιμο να βάλει τα κλάματα, ενθαρρύνετέ το να διαλέξει παραμύθι/ δραστηριότητα με κέφι και χαρούμενο τόνο («Ποιο παραμυθάκι θες να διαβάσουμε;»), αλλά χωρίς να το ρωτήσετε αν θέλει να παίξετε, αφού το πιθανότερο είναι στην ερώτηση «Θες να διαβάσουμε;» ή απάντηση να είναι ένα ηχηρό «όχι» συνοδευμένο από... μαύρο δάκρυ και παράπονο. Περάστε κατευθείαν στην πρόταση, κεφάτα και σαν να μη συμβαίνει τίποτα και ζητήστε γρήγορα τη γνώμη του για να του αποσπάσετε την προσοχή. Ποιος μπορεί να αντισταθεί στο παιχνίδι με τη μαμά;
Η μουσική εξημερώνει και θηρία
Και το μικρό σας τερατάκι, μπορεί να είναι τερατάκι, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση θηρίο. Όταν η θύελλα έρχεται, ρίξτε το στο τραγούδι. Βάλτε το αγαπημένο του τραγούδι να παίζει -αυτό που όταν το ακούτε σας ζητάει να το παίξετε ξανά και ξανά- και αρχίστε να το τραγουδάτε σαν να είναι το καλύτερο τραγούδι που γράφτηκε από άνθρωπο. Εν ανάγκη κάντε μια μικρή χορογραφία για να το παρασύρετε στο κέφι σας. Αργά ή γρήγορα, θα καταλάβει ότι δεν θέλει να χάσει την ευκαιρία να τραγουδήσει το αγαπημένο του κομμάτι με τη μαμά και θα σταματήσει το παράπονο.
«Μίλα μου»
Ενθαρρύνετε το παιδί να κάνει λέξεις όσα νιώθει. Για να πετύχει αυτή η τεχνική, θα χρειαστεί αφενός να συζητήσετε με το παιδί σε ήρεμο κλίμα για την αξία της και αφετέρου να σας βλέπει να την εφαρμόζετε οι ίδιοι. Ένα ήσυχο απόγευμα, εν τω μέσω χαμόγελων και παιχνιδιών, «πιαστείτε» από μια αφορμή (ένα προηγούμενο ξέσπασμά του, για παράδειγμα) και εξηγήστε στο παιδί ότι όλοι καμιά φορά θυμώνουμε πολύ και ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε τότε είναι να χρησιμοποιούμε το στόμα μας για να εκφράσουμε το θυμό μας. Αποδείξτε με τη συμπεριφορά σας ότι είστε οι ίδιοι πρεσβευτές της ηρεμίας και της λογικής -αν όταν θυμώνετε βγαίνετε εκτός εαυτού και ουρλιάζετε απειλώντας ή κλαίγοντας, είναι λογικό το παιδί να σας μιμηθεί.
Τη στιγμή του θυμού, λοιπόν, κατεβείτε στο επίπεδο του παιδιού, κοιτάξτε το στα μάτια και πείτε του «Πες μου γιατί είσαι θυμωμένος;» ή «Αν κλαις, δεν μπορώ να καταλάβω τι θέλεις. Εξήγησέ μου με την κανονική σου φωνή!». Δείξτε κατανόηση στο πρόβλημά του για να νιώσει ότι δεν είστε αντίπαλός του και με σταθερότητα εξηγήστε ότι δεν μπορεί να γίνει «το δικό του».
Θυμηθείτε ότι η περίπτωσή σας δεν είναι μοναδική. Το παιδί σας δεν είναι το πιο δύσκολο παιδί του κόσμου κι εσείς δεν είστε η μόνη μαμά που έρχεται αντιμέτωπη με υστερικά κλάματα και φωνές. Αυτή είναι η ζωή των γονιών -έχει φωνές, γκρίνιες, κλάματα αλλά και πολλή, πολλή αγάπη που... ισοφαρίζει.
