Να ανήκεις σε μια τέτοια… σφιχτοδεμένη οικογένεια σημαίνει:
Να ακούς την γνώμη της μαμάς σου και να σε νοιάζει πραγματικά η άποψή της! Να αντλείς ό,τι μπορείς απ’ την «σοφία» της και να ξέρεις ότι οι συμβουλές της, αν και χιλιοειπωμένες, είναι πολύτιμες.
Να τρώτε όλοι μαζί τα μεσημέρια της Κυριακής (ή όποτε άλλοτε καταφέρνετε να συντονίσετε τα προγράμματά σας) και, όταν τρώει ο καθένας μόνος του, να νιώθει ότι του λείπει το ακατάσχετο κουβεντολόι, τα χιλιάδες κουτσομπολιά και το τρυφερό μπούκωμα της μαμάς.
Να γίνεται χαμός στις οικογενειακές «μαζώξεις». Όταν μια οικογένεια είναι δεμένη, οι εκάστοτε «ειδικές περιστάσεις» περιλαμβάνουν κόσμο και ντουνιά: ξαδέρφια, θείους και θείες, κουμπάρους, σκυλιά, μωρά και μπατζανάκηδες στο σπίτι του εορτάζοντα ή στις γιορτές.
Να μην ξέρεις τι σημαίνει μοναξιά –με την (πολύ) καλή έννοια. Όταν ανήκεις σε μια οικογένεια που την δένουν ισχυροί δεσμοί, από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, κάποιος είναι στο πλάι σου τις δύσκολες ώρες. Η μάνα σου είναι εκεί για να κλάψεις γοερά στην αγκαλιά της, ο μπαμπάς σου είναι διαθέσιμος να «τραμπουκίσει» τον άτιμο που σε πλήγωσε, τ΄αδέρφια σου θα κάνουν σαχλαμάρες για να σε «ανεβάσουν» και οι μακρινές θείες πολύ θα στεναχωρηθούν με την ατυχία σου και –αν είσαι τυχερός- μπορεί να σου στείλουν με τη γιαγιά κανένα σπιτικό γλυκό για να καταπραΰνουν τον πόνο σου.
Να επισκέπτεσαι ή να σε επισκέπτονται τακτικά, ακόμη κι αν σας χωρίζουν χιλιόμετρα. Κάποιες οικογένειες οι αποστάσεις τις χωρίζουν κι άλλες δεν τις τρομάζουν τα χιλιόμετρα. Όταν συνειδητοποιείς ότι έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που ήπιες καφέ με τη μαμά σου και κουτσομπολέψατε το σόι, παίρνεις αεροπλάνα, βαπόρια και αερόστατα για να περάσεις λίγο χρόνο μαζί της (και όχι μόνο μαζί της).
Να επεμβαίνουν όλοι λίγο-πολύ στη ζωή σου κι εσύ στη δική τους. Στις οικογένειες που είναι πολύ δεμένες, οι παρεμβάσεις και οι –ας το πούμε ξεκάθαρα- αδιακρισίες είναι μέσα στο συμβόλαιό σου. Θα σε ρωτήσουν για τα πάντα κι εσύ θα τους απαντήσεις. Θα σου πουν την γνώμη τους κι εσύ θα την έχεις ζητήσει. Θα τους διηγηθείς με κάθε λεπτομέρεια την χαρά ή την λύπη σου κι αυτοί θα σ’ ακούσουν. Θα ψάξουν, θα μάθουν, θα ανακρίνουν, θα συμβουλεύσουν, θα συμπαρασταθούν και δεν θα φοβηθούν να κατακρίνουν.
Να ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά ονόματα, ιδιότητες, οικογενειακό και ιατρικό ιστορικό κάθε μέλους της μεγάλης σου φαμίλιας. Υπάρχουν οικογένειες που –χωρίς αυτό να είναι κακό- αγνοούν παντελώς τους σχετικά μακρινούς συγγενείς. Ο κάθε πυρήνας κάνει τη ζωή του και οι σχέσεις είναι από ανύπαρκτες έως τυπικές. Και μετά, υπάρχουν και οι συμπαγείς, ελληνικές οικογένειες που δεν χάνουν ποτέ την επαφή με κάθε κοντινό και μακρινό συγγενή, που είναι πάντα ενημερωμένες για τις εξελίξεις στις ζωές όλων, που βάζουν ένα χεράκι για να «βρει καμιά δουλίτσα η μικρή της Άννας» και σπεύδουν στο προσκεφάλι του μακρινού θείου Αριστείδη που αρρώστησε.
Να απολαμβάνεις πραγματικά τον χρόνο που περνάς μαζί τους. Για κάποιους η μαμά και ο μπαμπάς τους είναι πρόσωπα αγαπημένα, αλλά βαρετά και οι σχέσεις τους ενώ διέπονται από βαθιά αγάπη, είναι μάλλον τυπικές. Για κάποιους άλλους η συναναστροφή με τους γονείς τους είναι πραγματική απόλαυση και το να συμπαθείς και να εκτιμάς τους δικούς σου, να χαμογελάς όταν βλέπεις μια κλήση τους και να ανυπομονείς να καθίσεις στο ίδιο τραπέζι μαζί τους είναι τύχη βουνό!
