Ρωτήσαμε, λοιπόν, γνωστές και φίλες που έχουν παιδιά ήδη μεγάλα, υγιή και χαρούμενα (και που έχουν μια σχέση αγάπης, σεβασμού κι ισορροπίας μαζί τους) ποιο είναι το δικό τους απόσταγμα… μαμαδοσοφίας και τι, τέλος πάντων, έχουν αποκομίσει απ’ το πολύπαθο ταξίδι της μητρότητας.
Τα όρια είναι απαραίτητα και πρέπει να μπαίνουν από νωρίς
«Το θέμα με τους σημερινούς γονείς είναι ότι νομίζουν πως το να επιβάλλουν μερικά “πρέπει” τους κάνει κακούς! Δε λέω να ασκούμε βία ή να είμαστε υπερβολικά αυστηροί όπως οι γονείς μας, αλλά τα όρια πρέπει να μπαίνουν από πολύ μικρή ηλικία. Δεν μπορεί να περιμένεις να σ’ ακούνε και να σε σέβονται τα παιδιά σου ξαφνικά στα 15 τους, αν από δύο χρονών ακούνε μόνο “ναι”. Ο ρόλος μας δυστυχώς έχει και πολλές πτυχές “κακού αστυνομικού” και είναι δουλειά μας να το καταλάβουμε έγκαιρα. Κάθε καλή μαμά γίνεται πολύ συχνά και δυσάρεστη. Τι να κάνουμε;»
Κατερίνα, 52 ετών
Πρέπει να 'σαι "αρχηγός", χωρίς να είσαι αρχηγικός
«Εγώ, αν κάτι έχω καταλάβει μετά από τρία παιδιά, είναι ότι το κουμάντο πρέπει να το ‘χουμε εμείς. Ξέρω ότι ακούγεται σαν να θέλω να κάνω το αφεντικό στα παιδιά μου, όμως δεν το λέω με την έννοια του απόλυτου άρχοντα που αποφασίζει και διατάζει. Εννοώ, ότι αν κάτι πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας, είναι πως τις αποφάσεις τις παίρνουμε εμείς κι όχι τα παιδιά –όσο είναι ακόμη μικρά. Τα παιδιά επιθυμούν, ζητούν, επιμένουν και πολύ καλά κάνουν, γιατί η ανεξαρτησία και τα “θέλω” είναι υγεία. Τα μικρά παιδιά όμως δεν ξέρουν τι θέλουν –ή μάλλον… τα θέλουν όλα, ό,τι τους περάσει απ’ το μυαλό αδιακρίτως! Επομένως είμαστε εμείς που ξέρουμε και, κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε, είμαστε εμείς που καθοδηγούμε. Δεν είναι εγωιστικό, είναι μια αλήθεια.»
Γεωργία, 50 ετών
Τα παιδιά θα ακολουθήσουν το πρόγραμμά σου, όχι εσύ το δικό τους
«Βλέπω ότι οι σύγχρονοι γονείς, φορτώνουν το πρόγραμμα των παιδιών τους λες και πρόκειται όλα τα πιτσιρίκια να γίνουν αυριανοί Πρόεδροι Δημοκρατίας ή πανεπιστημιακοί ή πρωταθλητές. Είναι πολύ καλό που φροντίζουμε τα παιδάκια μας και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πάρουν κάθε δυνατό εφόδιο. Όμως, μήπως το παρακάνουμε; Μήπως καταλήγουμε όμως να κυνηγάμε το πρόγραμμα των παιδιών μας σαν τρελοί, ξεχνώντας εντελώς τις δικές μας ανάγκες;»
Ελένη, 46 ετών
Αυτά είναι τα πιο δυνατά μας όπλα
«Μεγαλώνοντας τα παιδιά μου ένα πράγμα κατάλαβα ως προς την πειθαρχία και τις παιδαγωγικές μεθόδους: το χαμόγελο, η επιβράβευση, η θετική διάθεση και το χιούμορ είναι η λύση. Ειλικρινά, ένα ¨καταλαβαίνω πως νιώθεις”, μια ζεστή αγκαλιά, ένα αστείο την κατάλληλη στιγμή και ένα ειλικρινές “μπράβο σου” ή “ευχαριστώ που…” κάνουν τα μεγαλύτερα θαύματα. Ξέρω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να διατηρείς πάντα την ψυχραιμία σου και να χαμογελάς. Ποια μαμά δεν το ξέρει… Απλά, θέλω να μοιραστώ ότι για ‘μένα η θετική αντιμετώπιση λειτούργησε πολύ καλύτερα από οποιαδήποτε τιμωρία.»
Άννα, 48 ετών
Να 'χεις παιδιά, σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου
«Δυο παιδιά και πολλά, πολλά χρονιά μετά ένα πράγμα έχω να πω: να έχεις παιδιά σημαίνει να αγαπάς και να φροντίζεις πρώτα τον εαυτό σου! Κορίτσια, καλή δεν είναι η μάνα που παραμελεί τον εαυτό και τα όνειρά της! Καλή είναι η μάνα που νιώθει όσο πιο πλήρης και ασφαλής με τον εαυτό και τη ζωή της. Θυσίες θα γίνουν και τα πράγματα δεν θα πάνε όπως θέλουμε, αλλά καλή μαμά είναι η ευτυχισμένη μαμά. Όχι η καταπιεσμένη!»
Έλλη, 64 ετών
