Πηγαδάκια μαμάδων στήνονται στο προαύλιο, περιμένοντας στο σχόλασμα, στα παιδικά πάρτι, στην ενημέρωση γονέων, στις συνελεύσεις ή στις εκδρομές. Μπορείς να επιλέξεις να γίνεις μέρος αυτής της «κλίκας», μπορείς να πιάσεις κουβέντα και φιλίες με άλλες μαμάδες, μπορείς να επιμείνεις στη μοναξιά σου, να είσαι μέσα σ’ όλα ή να κάθεσαι ήσυχη-ήσυχη στη γωνίτσα σου ελπίζοντας να μην σου μιλήσει κανείς. Πάντως, αυτούς τους τύπους μαμάδων τους έχεις «πετύχει» στο ελληνικό σχολείο. Πάμε στοίχημα τον μισθό μας.
Φύγαμε:
Η μαμά-βδέλλα στον δάσκαλο
Είναι η μαμά που νοιάζεται όσο τίποτα για τις επιδόσεις του μικρού της στο σχολείο. Οτιδήποτε λιγότερο από το «Άριστα» είναι αποτυχία, μια μικρή παρατήρηση του δασκάλου ξεσηκώνει θύελλες και το σχολείο -και δη το γραφείο των καθηγητών- είναι γι’ αυτήν δεύτερο σπίτι. Συχνά θα τη δεις να έρχεται στους βαθμούς συνοδεία όλης της φαμίλιας και συχνότερα θα την εντοπίσεις να κάνει ανακριτικές ερωτήσεις στο εκπαιδευτικό προσωπικό («Δηλαδή, το 17 για εσάς είναι καλός βαθμός;», «Δεν πιστεύετε ότι του αξίζει 20άρι;», «Πόσα επαναληπτικά διαγωνίσματα βάζετε; Η περσινή καθηγήτρια έβαζε μόνο δύο.», «Σίγουρα είστε ευχαριστημένος; Εμένα μου φαίνεται ότι έχει χάσει τον ρυθμό της.» κ.λπ. κ.λπ.).
Αγαπημένη της φράση: «Ήρθα να με ενημερώσετε για την πρόοδο του Κωστάκη…» (ο Κωστάκης είναι 6 ετών.
Η-τσακώνομαι-με-όλον-τον-κόσμο-μαμά
Είναι η μάνα-μάστιγα του ελληνικού σχολείου. Η γυναίκα-αράχνη, η μητέρα-πυροτέχνημα που δεν.είναι.ευχαριστημένη.με.τίποτα. Ο βαθμός ήταν λίγος, ο βαθμός ήταν πολύς, η εκδρομή δεν ήταν εκπαιδευτική («Όλα στον κόκορα τα ‘χετε φορτώσει!»), η εκδρομή ήταν αμιγώς εκπαιδευτική («Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη!»), το τάδε παιδάκι είναι πιο αδιάβαστο «γιατί πήρε τη σημαία φέτος;», το δείνα παιδάκι είναι πιο ψηλό «γιατί δεν μπαίνει πιο πίσω στη χορωδία;», ο δάσκαλος είναι πολύ αυστηρός, ο δάσκαλος είναι πολύ χαλαρός… όλα γίνονται μια εξαιρετική αφορμή να τσακωθείς.
Μακριά από ‘μας.
Η δημοφιλής, δραστήρια, πανέμορφη, πρώτη σε όλα μαμά
Η μητέρα-πρότυπο, η μητέρα-διαφήμιση. Είναι εκείνος ο τύπος γυναίκας που ‘χει βρει το ελιξίριο της νεότητας και τη φόρμουλα για παντοτινή ευτυχία. Είναι και νέα και ώριμη και δραστήρια και ξεκούραστη και γυμνασμένη και θηλυκή και πανέμορφη και προσιτή. Τα χέρια της «πιάνουν» γι’ αυτό και αναλαμβάνει (με χαμόγελο ημίθεας) το στολισμό κάθε γιορτής με τεράστια επιτυχία. Είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων (στου οποίου τις συνελεύσεις φέρνει τα πιο αφράτα κέικ που ‘χεις φάει ποτέ), δεν αγχώνεται με τα των βαθμών, δεν καυγαδίζει άνευ λόγου και κερδίζει πάντα τις συμπάθειες.
Και στα δικά μας.
Η «ασ’ το πάνω μου, πασά μου» μαμά
Γνωστή και ως μητέρα-ελικόπτερο, ξακουστή στο σχολείο γιατί εμφανίζεται ως νίντζα ή από μηχανής θεός και σώζει την κατάσταση για το παιδί της. Αν ο γιος της έχει ξεχάσει το τετράδιο της Αντιγραφής στο σπίτι έρχεται τρέχοντας για να του το δώσει. Αν νιώθει ότι η κόρη της δεν έφαγε καλό πρωινό, εμφανίζεται στα διαλείμματα και πίσω απ’ τα κάγκελα της φωνάζει να ‘ρθει να φάει λίγη τυροπιτούλα «να στηλωθεί». Συνήθως αγχώνεται πολύ για την υγεία, την πρόοδο και την κοινωνικότητα του παιδιού της, φοβάται να το αφήσει να συμμετέχει στην ολοήμερη εκδρομή και πανικοβάλλεται στην ιδέα ότι κάποτε θα σταματήσει να βρίσκεται υπό την πλήρη προστασία της.
