«Θυμάμαι τότε, στο σχολείο που κάναμε όνειρα για το πώς θα ήμασταν φοιτήτριες, πόσα ταξίδια θα κάναμε, ότι σίγουρα θα κουμπαριάζαμε και ότι θα ήμασταν από 'κείνες τις φίλες που στα γεράματα δεν τις ξεχωρίζεις από αδερφές.
Και παρόλο που κάποιες φορές οι δρόμοι μας χώριζαν, είτε επειδή δουλεύαμε πολλές ώρες, είτε επειδή ζούσαμε φρέσκους έρωτες η φιλία μας παρέμενε δυνατή. Θα περνούσαν μήνες που δεν είχαμε βρεθεί και όταν θα συναντιόμασταν θα ήταν σαν να μην έχει περάσει λεπτό αποχωρισμού.
Και μέσα στην αφέλειά μου νόμιζα ότι έτσι θα ήταν πάντα. Ακόμη και με τον ερχομό της κόρης μου, νόμιζα ότι η σχέση μας δεν θα άλλαζε. Έκανα λάθος, γιατί αλλάξαμε απότομα και οι δύο…. Σου γράφω, λοιπόν τα παράπονα μου, όχι για να σε προσβάλλω αλλά για να καταλάβεις πόσο σημαντική είναι η φιλία μας για μένα.
Μη μου λες ότι δεν νοιάζομαι για σένα
Μπορεί να μην μου το έχεις πει άμεσα, αλλά έχεις αφήσει να εννοηθεί η «αδιαφορία» μου, μέσα από συγκεκαλυμμένα υπονοούμενα, τύπου «αν βρεις χρόνο θα σου πω». Το ξέρω ότι οι προτεραιότητές μου έχουν αλλάξει – πώς θα μπορούσαν να μείνουν ίδιες;- και η κόρη μου έχει γίνει το επίκεντρο της ζωή μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν νοιάζομαι πραγματικά για σένα. Το ότι περνάω πολύ χρόνο με το παιδί μου, δεν σημαίνει ότι σταματώ αυτόματα να νοιάζομαι για τον υπόλοιπο κόσμο γύρω μου.
Δεν καταλαβαίνεις ότι είμαι όντως κουρασμένη
Πέρα από την σωματική κούραση υπάρχει και η ψυχολογική. Μετά την γέννα το σώμα και οι αντοχές δεν είναι ίδιες. Νομίζεις, δεν θα ήθελα να πιω ένα ποτήρι κρασί χωρίς να νυστάξω; Όταν υπάρχει ένα μωρό που εξαρτάται εξολοκλήρου από σένα είσαι διαρκώς κουρασμένη και πολλές είναι οι φορές που με πιάνει απελπισία εξαιτίας της έλλειψης ύπνου ή επειδή δεν αντέχω άλλο κλάμα. Οπότε όταν σου λέω ότι είμαι κουρασμένη, δεν το λέω για να παραπονεθώ, το λέω επειδή είναι αλήθεια.
Δεν θέλεις να έρχεσαι από το σπίτι
Η επίσκεψη σε σπίτι δεν συγκρίνεται με μια έξοδο στον «έξω» κόσμο. Το καταλαβαίνω! Το να θες να χαλαρώσεις, να πεις δυο κουβέντες πίνοντας καφέ σε έναν χώρο που είναι βομβαρδισμένος από παιχνίδια και μπιμπερό και που έχει για soundtrack το κλάμα των παιδιών σίγουρα δεν βοηθάει την κατάσταση. Όμως το ξέρεις, ότι δεν έχω τον χρόνο και την πολυτέλεια να αφήσω το παιδί κάπου για να βγούμε έξω. Μια φορά στο τόσο θα το κάνω αλλά δεν είναι κάτι εύκολα πραγματοποιήσιμο. Γι’αυτό αν θες να με δεις, σταμάτα να σκέφτεσαι την κατ’οικον επίσκεψη σαν αγγαρεία και έλα έστω για μια ώρα.
Μην μου λες τι να κάνω
Υπάρχουν φορές που με κάνεις να νιώθω σαν να έχω μια δεύτερη πεθερά, που ότι και να κάνω μπαίνει στο μικροσκόπιο για ανάλυση και κριτική. Σίγουρα δεν είμαι η τέλεια μαμά και σίγουρα δεν μπορώ να τα ξέρω όλα, όμως καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να αντεπεξέλθω σε αυτόν τον ρόλο και το τελευταίο πράγμα που μου χρειάζεται είναι να μου λένε δικοί μου άνθρωποι ότι αυτό που κάνω είναι λάθος. Χρειάζομαι κατανόηση και, προφανώς, στη φίλη μου θα στραφώ για να τη βρω.
Με θεωρείς βαρετή
Κάθε φορά που αναφέρομαι στη μικρή ή λέω κάτι, που όπως λες, είναι «μαμαδίστικο» καταλαβαίνω ότι βαριέσαι και προσπαθείς να αλλάξεις το θέμα. Ξεχνάς όμως ότι αυτή είναι η καθημερινότητα μου! Το να είμαι μαμά είναι κομμάτι του εαυτού μου και το παιδί έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου. Θα προσπαθήσω να μην το παρακάνω και να μην σε κουράζω με λεπτομέρειες, όμως και 'συ σταμάτα να με κοιτάς με αυτό το επικριτικό βλέμμα!
Μην θεωρείς ότι δεν ταιριάζουμε επειδή δεν έχεις παιδιά
Το ότι βρίσκομαι σε διαφορετική φάση στη ζωή μου, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε φίλες. Από φοιτήτριες, ζούσαμε διαφορετικές καταστάσεις και αυτό δεν κλόνισε τη φιλία μας. Δεν θεωρώ ότι ένα παιδί μπορεί να το κάνει. Στο κάτω-κάτω φίλες μας έκαναν τα χούγια μας και όχι οι καταστάσεις!
Μην θεωρείς ότι οι γιαγιάδες είναι πάντοτε η λύση
Σίγουρα δεν έχω τη δυνατότητα να προσλάβω νταντά, όμως μην θεωρείς ότι η λύση βρίσκεται στις γιαγιάδες. Δεν αντιλέγω, είμαι τυχερή γιατί είναι καλές και σπεύδουν να βοηθήσουν άμα χρειαστεί. Όμως και αυτές είναι κουρασμένες γυναίκες, με δικό τους ωράριο και λιγότερες αντοχές. Σίγουρα θα μπορούμε μια στο τόσο να αφήνουμε τη μικρή και να πίνουμε έναν καφέ ή ποτό όπως παλιά, όμως δεν είναι κάτι που μπορεί να μετατραπεί σε συνήθεια.
Στήριξε με ψυχολογικά- σε έχω ανάγκη
Θυμάσαι κάποτε που ξημεροβραδιαζόμασταν στα τηλέφωνα να με παρηγορείς γιατί είχα χωρίσει; Με είχες στηρίξει και σε ευχαριστώ πολύ. Τώρα σε έχω ανάγκη πιο πολύ από ποτέ. Σε χρειάζομαι να με εμψυχώνεις, να μου λες ότι θα τα καταφέρω και να με συνεφέρνεις όταν απελπίζομαι. Είσαι η αδερφή που δεν είχα ποτέ, μου λείπεις και σε έχω ανάγκη.
Μπορεί πλέον να είμαι μαμά και αυτός να είναι ο πρωταρχικό μου ρόλος, όμως είμαι ακόμα ο άνθρωπός σου. Κάτω από τους μαύρους κύκλους και το συνεχές στρες είμαι ακόμα η φίλη σου που σε νοιάζεται και που σε θέλει στη ζωή της. Η μητρότητα όσο όμορφη και αν είναι, είναι δύσκολη και γι αυτό χρειαζόμαστε ανθρώπους δίπλα μας να μας στηρίζουν.
