«Η μέρα μας δεν τελειώνει μόλις γυρίσουμε σπίτι απ' τη δουλειά»: Το μήνυμα ενός άντρα προς όλους τους μπαμπάδες

«Η μέρα μας δεν τελειώνει μόλις γυρίσουμε σπίτι απ τη δουλειά»: Το μήνυμα ενός άντρα προς όλους τους μπαμπάδες

Όταν είσαι ο γονιός που μένει στο σπίτι με τα παιδιά, δεν ξεκουράζεσαι σχεδόν ποτέ και οι δουλειές συνεχώς αυξάνονται. Συνήθως αυτός ο ρόλος συνοδεύει τις περισσότερες γυναίκες και δημιουργεί έναν κύκλο συζητήσεων γύρω απ' το κατά πόσο βοηθούν οι μπαμπάδες στο σπίτι. Το μήνυμα του Brad Kearns θίγει το θέμα και αγγίζει τις περισσότερες μαμάδες εκεί έξω.

«Όταν γυρνάω σπίτι απ΄ τη δουλειά πάντα συμβαίνει το ίδιο: Ρωτάω την γυναίκα μου για την μέρα της με τα παιδιά και εκείνη μου λέει λίγα πράγματα καθώς κάνει δουλειές. Το χρησιμοποιώ σαν δίοδο για να μιλήσω για την δική μου μέρα. Συνήθως καθαρίζει την κουζίνα, ή ετοιμάζει τα παιδιά για ύπνο. Σπάνια επιστρέφω και την βλέπω να κάθεται. Με διακόπτει μετά από λίγα λεπτά για να μου πει “Μπορείς να κάνεις τα πιάτα;” ή “Mπορείς να δώσεις στον Finn το φάρμακο του;”

Συνεχίζω να μιλάω, καθώς κάνω αυτό που μου ζήτησε. Και για να λέμε την αλήθεια δεν είμαι καλός στο νοικοκυριό, ειδικά όταν μιλάω παράλληλα και γι 'αυτό καταλαβαίνω ότι η γυναίκα μου δυσφορεί. Μπορείς να την δεις κυριολεκτικά να ανατριχιάζει, όταν χρησιμοποιώ το λάθος σφουγγάρι.

Αφήνει λίγο περιθώριο και μετά με διακόπτει πάλι.

“O Knox πρέπει να βάλει φανελάκι κάτω απ΄την μπλούζα.”

Συνεχίζω με τον ίδιο ρυθμό κι έρχεται η στιγμή που νευριάζει.

“Δεν μπορείς απλά να με βοηθήσεις;”

“Ηρέμησε, αγάπη μου, αυτό κάνω.”

“Είμαι κουρασμένη… θέλω να ξαπλώσουν άμεσα για να κάνω κάποιες τελευταίες δουλειές και να κοιμηθώ”

Συνήθως απαντάω με ένα σκέτο "εντάξει" ή κάτι παρεμφερές [...] και χαλάει η ατμόσφαιρα.

Χαλάει γιατί εκείνη ήθελε απλά να σταματήσω να μιλάω και να βοηθήσω. Χαλάει στο σημείο που κορόιδεψα την αντίδραση της και υπονόησα ότι νευρίασε χωρίς λόγο. Χαλάει τη στιγμή που οι διαφορετικές μας μέρες απέτυχαν να γίνουν μία. Από ευγένεια ρώτησε για την μέρα μου.

Σκέφτομαι τις μέρες που μένω μόνος με τα παιδιά και εκείνη γυρνάει σπίτι. Είναι λες και έρχεται ο σωτήρας. Μπαίνει, ρωτάει τι κάνουμε και αφού τελειώσουμε τις δουλειές καθόμαστε και μιλάμε.

Αν έμπαινα σπίτι και την έβλεπα να κόβει ξύλα θα την βοηθούσα χωρίς να χρειαστεί να μου το ζητήσει, αλλά για κάποιο λόγο έχω διαφορετική στάση απέναντι στο νοικοκυριό και πάντα σκέφτομαι ότι μπορώ να το κάνω αργότερα.

Αυτό που χρειάζεται όλοι να έχουμε στο νου μας, είναι ότι αυτός που μένει σπίτι δεν τελειώνει ποτέ με τις δουλειές σε αντίθεση με τον άλλον που φεύγει. Όσο υπάρχουν άπλυτα στο καλάθι, σκουπίδια στον κάδο και πιάτα στον νεροχύτη, η μέρα της δεν τελειώνει. Και καθώς κάνει δουλειές το τελευταίο πράγμα που θέλει να ακούσει είναι να μιλάω για την μέρα μου.

Οπότε την επόμενη φορά που θα γυρίσετε από την δουλειά… δείξτε της ότι την αγαπάτε και ότι τη σκέφτεστε δείχνοντάς της ότι ούτε η δική σας μέρα έχει τελειώσει ακόμα.»

 

v