«Αγαπητή δασκάλα,
Ξεκινάει μία νέα σχολική χρονιά, με την κόρη μου ενθουσιασμένη κι εμένα αγχωμένη.
Βλέπετε, είμαι μία μαμά χωρισμένη, όπως τόσες και τόσες άλλες, χωρίς γιαγιάδες και παππούδες εδώ κοντά, με έναν μπαμπά να μένει μακριά, με δυο δουλειές και ένα σπίτι άνω κάτω. Με αφορμή τη νέα σχολική χρονιά, λοιπόν, ήθελα να σας πω τα εξής εκ μέρους όλων των μονογονεϊκών οικογενειών.
Κάθε φορά που το παιδί ξεχνάει το βιβλίο του, σκεφτείτε πως ίσως το ξέχασε στο σπίτι του μπαμπά. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί, που τα Σαββατοκύριακα μπορεί να μένει αλλού, να πηγαινοφέρνει τα μαθήματά του και να είναι πάντα συνεπές.
Εάν δεν φοράει φόρμα στη γυμναστική, δεν χρειάζεται να το μαλώνετε. Το φταίξιμο είναι της μαμάς που δυστυχώς, δεν βρήκε χρόνο να πλύνει όλα τα ρούχα του στην ώρα τους. Οι δουλειές είναι πολλές κι οι ώρες λίγες. Η «ιδιαιτερότητα» των μονογονεϊκών οικογενειών είναι πως οι δουλειές δεν μπορούν να μοιραστούν και κάποιες, αναγκαστικά, θα μείνουν πίσω.
Τα βιβλία του δεν είναι ντυμένα με διάφανη κόλλα από την πρώτη μέρα επειδή όταν σχολάει η μαμά τα βιβλιοπωλεία είναι κλειστά και πρέπει να περιμένει το Σάββατο για να διευθετήσει τέτοιου είδους υποχρεώσεις. Μην του κάνετε παρατήρηση, θα το πληγώσετε για κάτι που δεν περνάει από το χέρι του.
Αν μερικές φορές του είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί στο μάθημα, πριν του βάλετε τις φωνές, σκεφτείτε πως είναι κουρασμένο γιατί εκτός από όλα αυτά που κάνουν τα υπόλοιπα παιδιά φροντίζει, επιπλέον, να είναι το σπίτι μαζεμένο, ζεσταίνει το φαγητό του μόνο του και είναι υπεύθυνο για τα μαθήματά του. Η οικογένεια αποτελείται από δύο αντί για τρεις κι όταν ένας δουλεύει δυο δουλειές, ο δεύτερος βοηθάει παραπάνω.
Όταν η ορθογραφία του έχει λάθη, σκεφτείτε πως διάβασε ολομόναχο διότι η μαμά του ήταν στη δουλειά. Τα λάθη του, λοιπόν, είναι δικά του, ολόδικα του, και από αυτά θα μάθει όχι, μόνο, να γράφει αλλά και την αξία της προσπάθειας. Τα παιδιά που προσπαθούν μόνα τους, και είναι πολλά στις μέρες μας, χρειάζονται επιπλέον επιβράβευση και ενθάρρυνση.
Εάν στις σχολικές εκδρομές δεν έχει μπισκότα για το πούλμαν, χυμό και ένα σάντουιτς που έχετε ζητήσει να φέρει, φταίει, και πάλι, η μαμά του. Πριν το προσβάλλετε μπροστά στους φίλους του, σκεφθείτε ότι τα χρήματα είναι μετρημένα και αρκούν για ένα μήλο και ένα τοστ.
Τη μέρα που θα ζητήσετε από τους μαθητές σας να περιγράψουν την οικογένειά τους, μην το πιέσετε να πει για τον μπαμπά του, ούτε να του βάλετε μικρότερο βαθμό επειδή η έκθεση ήταν ελλιπής. Δεν ξέρετε πώς νιώθει, ούτε γιατί επέλεξε να πει μόνο για τη μαμά. Η ψυχολογία του ίσως να είναι εύθραυστη εκείνη τη στιγμή και θέλει προστασία και αγκαλιά.»
Οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν, πλέον, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και τα στερεότυπα που θέλουν τα παιδιά αυτών των οικογενειών να περιθωριοποιούνται ή να έχουν άσχημη κατάληξη, διαψεύδονται με κρότο. Τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών, λόγω των συνθηκών στις οποίες μεγαλώνουν, συχνά ωριμάζουν γρηγορότερα και επιδεικνύουν υπευθυνότητα, ισορροπία και σύνεση. Το μόνο που χρειάζονται, άλλωστε, είναι αποδοχή κι αγάπη όπως και όλα τα παιδιά.
