«Όσες έχετε παιδιά κάποια στιγμή βρεθήκατε στην θέση να πείτε ‘’Φυσικά δεν μετανιώνω που… αλλιώς δεν θα είχα γίνει μητέρα.’’ Κι αν δεν έχετε παιδιά, είναι πολύ πιθανόν να το έχετε ακούσει από φίλους σας που έχουν.
Αυτά τα αποσιωπητικά μπορεί να σημαίνουν ότι ήσουν σε ένα τοξικό γάμο, ότι δεν τελείωσες την σχολή, ότι απέρριψες μια καλοπληρωμένη δουλειά ή ότι παράτησες την καριέρα σου για χάρη της μητρότητας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια θυσία. Κάθε μάνα θυσιάζει κομμάτια του εαυτού της για τα παιδιά της και αυτό θεωρείται αυτονόητο. Όπως και το να μην της «επιτρέπεται» να μετανιώνει για μια επιλογή της. Γιατί κοινωνικά αυτό σημαίνει ότι μετανιώνει και κάθε της βήμα, μέχρι τη στιγμή που γίνεται μάνα. Σωστά;
Έχω δύο υπέροχες κόρες και τις αγαπώ με όλο μου το είναι. Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ποτέ τη ζωή μου χωρίς εκείνες. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να παραδεχτώ πως αν γύρναγα τον χρόνο πίσω θα άλλαζα πολλά πράγματα.
Με τον άντρα μου έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο κύριος λόγος που παντρευτήκαμε-αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς- είναι επειδή έμεινα έγκυος. Θυμάμαι τα ξενύχτια που κάναμε όταν γεννήθηκε η πρώτη μας κόρη. Κάποιες φορές εκείνα τα βράδια, με έπιανε ταραχή και σκεφτόμουν ‘’αυτή είναι η ζωή μου τώρα;’’ Μετά έπαιρνα την κόρη μου αγκαλιά και οι σκέψεις μου διαλύονταν σαν καπνός. Παρόλα αυτά, από τότε διαχώρισα την ζωή μου σε δύο περιόδους: αυτήν πριν τα παιδιά και αυτή μετά τα παιδιά.
Πάντα ήθελα να γίνω μητέρα. Πίστευα ότι αυτό ήταν το κάλεσμά μου. Δεν με πείραζε, ούτε με κούραζε να ξενυχτάω, να αλλάζω πάνες, να καθησυχάζω τα παιδιά μου όταν έκλαιγαν. Το έκανα με ευκολία. Καταχώνιασα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ό,τι είδους φιλοδοξίες είχα και αφιερώθηκα με στοργή στο μεγάλωμα των παιδιών μου.
Τώρα αυτά τα κορίτσια είναι έφηβες. Δεν μετανιώνω ούτε λεπτό τα ξενύχτια, τα κλάματα, τις παιδικές αρρώστιες, το διάβασμα… Θα τα έκανα όλα από την αρχή με περισσότερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά. Ωστόσο, μετανιώνω που δεν κυνήγησα τα όνειρά μου. Λυπάμαι που δεν έχω μια δουλειά, που παντρεύτηκα τόσο νωρίς έναν άνθρωπο που δεν μου ταίριαζε. Μετά από τόσα χρόνια είμαι διαζευγμένη και η ζωή μου είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που ήθελα. Το μόνο ευτύχημα είναι τα παιδιά μου.
Δεν πιστεύω ότι έχει νόημα να αναπολούμε το παρελθόν γιατί χάνουμε το παρόν, όμως, το να σκέφτομαι τη ζωή με μια σειρά διαφορετικών επιλογών-ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να μην γινόμουν μητέρα- δεν είναι προδοσία προς τα παιδιά μου. Δεν σημαίνει ότι δεν τα αγαπώ, ότι δεν θέλω να υπάρχουν. Σημαίνει απλώς ότι οι επιλογές μου έχουν τόσο μεγάλη βαρύτητα που δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι τι θα έκανα διαφορετικά.
Σκέφτομαι όλες αυτές τις γυναίκες που κυνήγησαν την καριέρα τους, παντρεύτηκαν αργά και έγιναν μαμάδες όταν πια είχαν καταφέρει πράγματα για τον εαυτό τους. Χωρίς να ξέρω, φαντάζομαι ότι για εκείνες, αν έκαναν κάτι διαφορετικά, θα σήμαινε ότι έχαναν τον έλεγχο της ζωής τους. Μέχρι να κάνεις παιδιά, είσαι κύριος του εαυτού σου και έχεις τεράστια αυτοπεποίθηση. Τα παιδιά έχουν τον τρόπο να κομματιάζουν αυτή την εικόνα της τελειότητας. Γιατί μπορεί να είσαι εξαιρετικός στη δουλειά σου, αλλά σαν γονιός; Ξέχασε το! Δεν είσαι τέλεια, γιατί είσαι άνθρωπος. Το να τους παρέχεις κάθε είδους ανέσεις, να τα στέλνεις στα καλύτερα σχολεία, δεν σε κάνουν τέλεια μαμά.
Αν είχα κάνει όλα όσα ήθελα μικρή και μετά γινόμουν μητέρα θα ήμουν τελείως διαφορετική. Αλλά σε καμία περίπτωση τέλεια. Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν ήμουν παντρεμένη με έναν άνθρωπο που με σεβόταν, αν είχα τη δική μου δουλειά. Ναι, αν μπορούσα θα άλλαζα σχεδόν τα πάντα εκτός από τα παιδιά μου και δεν ντρέπομαι να το παραδεχτώ. Καμία μάνα δεν πρέπει να νιώθει ενοχές να σκέφτεται έτσι, γιατί κάθε μέρα δίνει όλη της τη ζωή για τα παιδιά της. Η ανασκόπηση του παρελθόντος είναι προσωπική υπόθεση και μόνο εφόσον γίνεται απόλυτη ειλικρίνεια γίνεται σωστά. Μόνο όταν την έχεις κάνει, μπορείς να συμβουλεύσεις τα παιδιά σου για τις δικές τους επιλογές και να τα προστατεύσεις.»
Πηγή: mamamia.com
