«Όταν ανακάλυψα ότι περιμένω τρίδυμα, δεν αγχώθηκα πάρα πολύ. Ήμουν ήδη μαμά ενός υπέροχου πλάσματος και θεώρησα πως, λίγο ή πολύ, θα συνεχίσω να κάνω τα ίδια πράγματα με λίγη περισσότερη κούραση. Ωστόσο, αυτά που είχα μάθει από την πρωτότοκή μου δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που αντιμετώπισα αργότερα!
Νόμιζα πως θα είχα τον απόλυτο έλεγχο, αλλά τελικά δεν είχα κανέναν έλεγχο. Η συναισθηματική σύνδεση των τρίδυμων, από όταν ήταν ακόμα στην κοιλιά μου, είναι συγκλονιστική. Δεν φανταζόμουν ποτέ πόσο έντονα επικοινωνούν μεταξύ τους αλλά και πόσο πολύ θα με επηρέαζαν ως μητέρα.
Η δεσμός των τριδύμων είναι ισχυρότερος από τον δεσμό που αναπτύσσεται με την μητέρα τους
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που κράτησα στην αγκαλιά μου δύο από τα νεογέννητα και τα θήλαζα παράλληλα. Τα μικροσκοπικά χεράκια τους γινόντουσαν ένα ενώ τα δαχτυλάκια του ενός μπλεκόταν με τα δάχτυλα του άλλου. Αυτή η εικόνα ήταν από τις ομορφότερες που έχω αντικρύσει ποτέ! Ωστόσο, μου θύμισε τα δαχτυλάκια της πρώτης μου κόρης τα οποία μπλέκονταν στα μαλλιά μου ή ακουμπούσαν το πρόσωπό μου την ώρα που την θήλαζα. Η κόρη μου με κοίταζε με αφοσίωση στα μάτια όσο την τάιζα, ενώ τα τρίδυμα κοιτάζονταν μεταξύ τους. Εκείνη την πρώτη φορά, λοιπόν, συνειδητοποίησα πως ο δεσμός των τριδύμων είναι ισχυρότερος από τον δεσμό που θα αναπτύξουμε μεταξύ μας.
Τα τρίδυμα έχουν ένα μοναδικό, ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας
Όταν είχα μόνο ένα παιδί, ήξερα τι σκέφτεται, πώς νιώθει ή τις αταξίες που ετοιμαζόταν να κάνει. Είμαστε πολύ κοντά η μία με την άλλη και σχεδόν καταλαβαίνω τι έχει στο μυαλό της πριν ακόμα μου μιλήσει. Με τα τρίδυμα, όμως, δεν ήταν έτσι κι αυτό με δυσκόλεψε περισσότερο απ’ όλα! Μεταξύ τους έχουν ένα μοναδικό, ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας τον οποίο δεν μοιράζονται με τους υπόλοιπους. Παίζουν, κάνουν ζαβολιές ή αγκαλιάζονται με έναν τρόπο που είναι δικός τους. Κι όταν κοιτάζονται μεταξύ τους έπειτα από μια μεγάλη αταξία, απλά γελάνε. Είναι αδύνατο να αντισταθούν στο γέλιο όταν κοιτάξουν το ένα το άλλο.
Ιστορίες… κρεβατοκάμαρας
Η ώρα του ύπνου είναι πραγματικά δύσκολη. Παίζουν, τραγουδούν, γελούν και αδιαφορούν εντελώς για τους κανόνες ή όσα προσπαθούμε να τους πούμε ο άντρας μου κι εγώ. Αντιμετωπίζουν τα πάντα σαν αστείο – λες κι όλος ο κόσμος είναι ένα ανέκδοτο! Φυσικά και απολαμβάνουμε την παιδικότητα και την ανεμελιά τους, όμως πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος για να καταφέρουν να πειθαρχήσουν μέσα σε επιτρεπτά όρια. Έχουμε δοκιμάσει τα πάντα μέχρι τώρα, αλλά… δεν έχει λειτουργήσει τίποτα.
Στον ρόλο του Σέρλοκ Χολμς
Η επιβολή ορίων και πειθαρχίας γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν έρχεται η ώρα να εντοπίσω τον ένοχο κάποιας… παρατυπίας. Η μία κατηγορεί την άλλη με τόση θέρμη και συναισθηματική φόρτιση, που πραγματικά δυσκολεύομαι να αποφασίσω ποια από τις τρεις ρέπει να μαλώσω. Το χειρότερο είναι πως, μόλις απομακρυνθώ, ξεσπούν σε υστερικά γέλια πανηγυρίζοντας τη νίκη τους.
Μιλώντας άλλη γλώσσα
Όσο μεγαλώνουν, ο δεσμός τους ισχυροποιείται περισσότερο. Περνούν πολλές ώρες οι τρεις τους παίζοντας ή ζωγραφίζοντας. Μερικές φορές νομίζω πως έχουν μεταφερθεί σε κάποιον άλλον πλανήτη, ο οποίος δεν χωρά άλλους ανθρώπους. Αγνοούν (ή δεν ακούν;) την φωνή και την παρουσία μας και έχουν φτάσει στο σημείο να επικοινωνούν μεταξύ τους με μία δική τους διάλεκτο. Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι εύκολο να επικοινωνήσεις με τρία παιδιά που μιλούν διαφορετική γλώσσα από εσένα.
Θέλει κανείς να με προσλάβει;
Είμαι πολύ χαρούμενη που μπόρεσα να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Ειδικά με την μεγάλη μου κόρη, απολάμβανα την κάθε στιγμή της μητρότητας και δεν ήθελα να εργαστώ μέχρι να μεγαλώσει αρκετά. Έπειτα από τέσσερα χρόνια με τα τρίδυμα στο σπίτι, όμως, ομολογώ πως θέλω να επιστρέψω στη δουλειά. Στέλνω βιογραφικά παντού, ενώ κάνω εθελοντική εργασία όπου μπορώ να είμαι χρήσιμη. Το θέμα μου δεν είναι να βρω την τέλεια δουλειά, ούτε να γίνω γυναίκα καριέρας. Το μόνο που χρειάζομαι είναι να περνάω χρόνο εκτός σπιτιού ώστε να ξανακερδίσω την χαμένη μου λογική.
Θα περάσει κι αυτό….
Τα τρίδυμα κορίτσια μου είναι σε μια ηλικία που θα τους πάρει αρκετά χρόνια μέχρι να μεγαλώσουν – να ωριμάσουν και να βρούμε μία άλλου είδους ισορροπία στο σπίτι μας. Ωστόσο, καμαρώνω τον μεταξύ τους δεσμό. Νιώθω ευγνώμων που έχουν (και θα έχουν πάντα) η μία την άλλη. Η σχέση τους είναι τόσο βαθιά που μάλλον δεν θα νιώσουν ποτέ μοναξιά. Παρόλο που με την μεγάλη μου κόρη τα πράγματα ήταν από την αρχή τελείως διαφορετικά, αντιλαμβάνομαι πως την έχουν επηρεάσει κι εκείνη. Σταδιακά την εισάγουν στο δικό τους κόσμο και όλοι μαζί φτιάχνουν μια υπέροχη ομάδα.
Η τέλεια μαμά που είχα στο μυαλό μου τσαλακώθηκε στην αγκαλιά των 4 παιδιών μου
Το πρωταρχικό σχέδιο ήταν να γίνω μια τέλεια μαμά. Όπως καταλαβαίνετε, το σχέδιο αυτό ναυάγησε πολύ γρήγορα με τον ερχομό των τριδύμων. Ωστόσο, έγινα η μαμά που δεν ήξερα ότι θα μπορούσα να είμαι. Ήρθα αντιμέτωπη με το χάος και αντεπεξήλθα. Επίσης, συνειδητοποίησα πως μπορώ να φωνάξω πιο δυνατά απ’ όσο νόμιζα μέχρι τότε…».
