Με άλλα λόγια, σύμφωνα πάντα με την έρευνα, είναι σημαντικό όχι μόνο να μιλάτε στο παιδί αλλά και να συνδέετε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε με τον περιβάλλον στο οποίο τις χρησιμοποιείτε.
Τα καλά νέα είναι ότι ο καθένας -ανεξάρτητα με την εκπαίδευση ή το λεξιλόγιό του- μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την προσέγγιση για να μάθει στα μωρά να μιλούν. Όπως υποστηρίζει η καθηγήτρια ψυχολογίας και γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανία Lila Gleitman, «αν προσπαθούσατε να μιλήσετε στο παιδί για το εδώ και το τώρα θα παρατηρούσατε μεγάλη διαφορά στον τρόπο που αυτό μαθαίνει το νόημα των λέξεων».
Και το καλύτερο λεξιλόγιο, συμπληρώνει η ίδια, συχνά οδηγεί σε μεγαλύτερη επιτυχία στο σχολείο αλλά και αργότερα στη ζωή.
Ένα επίμαχο, λοιπόν, θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίον οι άνθρωποι μαθαίνουν την γλώσσα τους, ειδικά όσο ακόμα είναι μωρά, όταν οι λέξεις ή η γραμματική δεν έχουν ιδιαίτερο νόημα. Η Gleitman εξηγεί ότι σε αρχικό στάδιο ο γονιός θα πρέπει να κάνει κάποια αντιστοίχηση λέξη με λέξη. Να συνδέει, δηλαδή, αντικείμενα, όπως μία γάτα ή ένα κουτάλι, με την λέξη που αντιστοιχεί στην καθεμιά.
Ένας άλλος ερευνητής, ο Skott Freedman, ωστόσο, συμπληρώνει ότι δεν αρκεί απλά να δείχνουμε κάτι και να λέμε ότι είναι π.χ. μία μπανάνα ή ένας καναπές ή ένας σκύλος.
Για παράδειγμα, αν δείχνετε τον ουρανό και λέτε ένα αεροπλάνο, το παιδί μπορεί να μην καταλάβει αν εννοείτε το αεροπλάνο, το σύννεφο δίπλα του ή ένα πουλί που πετά παρακάτω. Σε τέτοια παραδείγματα είναι που απαιτείται το διδακτικό ταλέντο του γονιού.
Τα συμπεράσματα της έρευνας
Η έρευνα, λοιπόν, προσπάθησε να ανακαλύψει πώς η ικανότητα του γονιού να παρέχει συμφραζόμενα για αυτά που λέει, επηρεάζει μακροπρόθεσμα το λεξιλόγιο του παιδιού.
Για τον σκοπό αυτό, οι ερευνητές δημιούργησαν ένα πείραμα μέσω του οποίου προσπάθησαν να κατανοήσουν ποιοι γονείς παρείχαν στα παιδιά περισσότερα συμφραζόμενα για τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν. Είπαν, λοιπόν, σε 218 φοιτητές να παρακολουθήσουν ένα βουβό βίντεο με 50 γονείς που μιλούσαν στα μωρά τους και τους ζήτησαν να προσπαθήσουν να βρουν τις λέξεις που οι γονείς αυτοί χρησιμοποίησαν.
Στη θεωρία οι φοιτητές θα ανακάλυπταν περισσότερες λέξεις από το βουβό βίντεο αν οι γονείς παρείχαν περισσότερα συμφραζόμενα, δηλαδή αν έδειχναν τα αντικείμενα για τα οποία μιλούσαν στο παιδί.
Τρία χρόνια μετά το συγκεκριμένο βίντεο οι ερευνητές ανέλυσαν το λεξιλόγιο των μωρών, τα οποία πλέον είχαν γίνει παιδιά 4-4,5 ετών.
Τα συμπεράσματα; Τα παιδιά είχαν πιο πλούσιο λεξιλόγιο αν οι λέξεις των γονιών τους ήταν αυτές που βρέθηκαν και από τους φοιτητές. Η τάση αυτή δεν επηρεάστηκε από τη μόρφωση ή το οικονομικό επίπεδο των γονιών, που σημαίνει ότι δεν έχει να κάνει με το αν και οι γονείς γνωρίζουν περισσότερες λέξεις.
Ποιο είναι το γενικό συμπέρασμα; Δεν έχει σημασία το πόσο μιλά ένας γονιός στο παιδί, αλλά το πώς του μιλά. Όπως το έθεσε και η Gleitman, «μιλάτε τους για τα αντικείμενα και τα πράγματα που τους δείχνετε και που κερδίζουν την προσοχή τους, π.χ. 'Κοίτα αυτή τη φράουλα', 'Βλέπω ότι τρως τα φασόλια σου. Τι νόστιμα φασόλια!'.
Αυτή η τόσο απλή προσέγγιση, λέει η ίδια, μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά στον τρόπο που θα μάθει το παιδί να μιλά.
Πηγή: iVillage
