Είναι φανερό πως αντιμετωπίζετε έναν μαθητή που νιώθει πόνο και είναι θυμωμένος διότι έχει δεχτεί ψυχική και σωματική κακοποίηση και αυτήν με την σειρά του επαναλαμβάνει. Οι συμβουλές δύσκολα θα τον ακουμπήσουν διότι μέσα του υπάρχει ένταση και οδύνη. Η ανάγκη του είναι για ανακούφιση ψυχική και λιγότερο για διδαχή.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε αρχικά είναι να μιλήσετε στην μητέρα και να την ευαισθητοποιήσετε να αποτανθεί σε κέντρο ψυχικής υγείας στον Δήμο διότι θα χρειαστεί ομαδική δουλειά από διαφορετικούς συναδέλφους: ψυχολόγος για την μητέρα, παιδοψυχολόγος για το παιδί και πιθανότατα κοινωνικός λειτουργός. Σε περίπτωση που η μητέρα δεν δεχτεί απευθυνθείτε στον "Συνήγορο του Παιδιού", κρατικό φορέα που θα μπορεί να σας συμβουλέψει με τα διαδικαστικά.
Παράλληλα δημιουργείστε όσο μπορείτε μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί βάζοντας και όρια. Πρόσεξετε μόνο πόσο πολύ θα "μπείτε" σε όλο αυτό και πού χρειάζεται να έχετε εσείς τα δικά σας συναισθηματικά όρια.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
