«Μια φίλη μού είπε πρόσφατα ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι πάλευα με την κατάθλιψη, επειδή είμαι χαμογελαστή.
Μπορεί και να γέλασα με το σχόλιό της... Δεν θυμάμαι. Η αλήθεια είναι ότι φαινόμουν χαρούμενη και ήμουν τη δεδομένη στιγμή.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι κάποιος έχει κατάθλιψη, όταν είναι λειτουργικός. Επιπλέον, δεν είμαι πάντα λυπημένη. Για την ακρίβεια, θα έλεγα ότι είμαι χαρούμενη τον περισσότερο καιρό. Είμαι τυχερή άλλωστε! Έχω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την καριέρα μου.
Αλλά ναι, έχω κατάθλιψη. Κρύβεται και παραφυλάει πίσω από το χαμόγελό μου μαζί με το άγχος την θλίψη και τον φόβο. Συναισθήματα που με διαλύουν.
Η λογική μού λέει ότι είμαι σημαντική, ότι έχω πολλά πράγματα να κάνω ακόμα, και ότι θα λείψω σε πολλούς ανθρώπους αν πάθω κάτι. Η καρδιά μου, όμως, διαφωνεί. Μου φωνάζει ότι είμαι μια αποτυχία, ότι δεν ανήκω πουθενά και ότι πάντα θα νιώθω μόνη.
Όταν έχεις κατάθλιψη η ζωή είναι ένας καθημερινός αγώνας. Ακόμα και όταν αισθάνεσαι χαρά, η θλίψη παραμονεύει. Και όταν βγαίνει στην επιφάνεια, σε γονατίζει. Με κάνει να μην μπορώ να αναπνεύσω, να κουνηθώ. Τότε, το μόνο που θέλω είναι να εξαφανιστώ.
Σπάνια μιλάω σε άλλους γι' αυτό. Γιατί; Επειδή κάθε φορά που το κάνω, νιώθω σαν να με έχουν χαστουκίσει δυνατά.
Τόσο η οικογένειά μου, όσο και οι φίλοι μου -χωρίς να φταίνε- δεν μπορούν να δείξουν κατανόηση σε αυτό που βιώνω. Μπορεί να φταίνε οι σκοτούρες τους ή ίσως... πραγματικά δεν καταλαβαίνουν. Έτσι συνήθως μου λένε ''είμαι σίγουρη ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος'', ''δεν καταλαβαίνω τι σε ενοχλεί'' ή ''να σου τηλεφωνήσω αργότερα να τα πούμε';'
Κάποιοι με περισσότερη ενσυναίσθηση με συμβουλεύουν να μιλήσω σε κάποιον ειδικό. Το καταλαβαίνω. Εξάλλου, έχουν τα δικά τους προβλήματα να αντιμετωπίσουν.
Αλλά αυτό με κάνει να αισθάνομαι χειρότερα. Με κάνει να ντρέπομαι που μίλησα, που τόλμησα να ζητήσω από κάποιον να με καταλάβει και να νοιαστεί.
Αυτό, όμως, είναι δικό μου πρόβλημα και πρέπει να το ξεπεράσω.
Με πονάει ωστόσο, όταν με κοιτάζουν με απορία και μου λένε ''τι εννοείς παλεύεις; Αφού χαμογελάς, είσαι χαρούμενη''.
Οπότε αυτό συνεχίζω και κάνω: χαμογελάω και προχωράω. Ελπίζοντας ότι όλο αυτό μια μέρα θα περάσει και θα μπορέσω επιτέλους να είμαι ευτυχισμένη.»
Πηγή: herviewfromhome.com