Ο άντρας μου ήταν με τα 2 παιδιά μας στο διπλανό δωμάτιο του σπιτιού που νοικιάσαμε στη Βόρεια Καρολίνα για τις διακοπές μας. Μπήκαν με φόρα στο δωμάτιο ένα τέταρτο αργότερα, κρατώντας τα δώρα τους: πέτρες από το ορυχείο που επισκεφτήκαμε χθες, μαζί με ένα χρυσό κολιέ.
Αργότερα μέσα στην ημέρα έφτασε και η σοκολατένια τούρτα που παρήγγειλε η μητέρα μου, η οποία έγραφε επάνω «Χρόνια πολλά μπουμπού!», με τα γράμματα να ξεχωρίζουν πάνω στη σοκολάτα και να φαίνονται τόσο αστεία... Μάλλον η μητέρα μου δεν κατάλαβε πόσο παράξενο φαίνεται να αποκαλεί την κόρη της «μπουμπού» στα 40οστά της γενέθλια.
Έτσι, λοιπόν, είναι το να γίνεσαι 40. Πολύ διαφορετικό απ' ό,τι το περίμενα και ακόμη πιο διαφορετικό από το 39 που ήμουν πριν λίγους μήνες. Το να γίνεσαι 40 σημαίνει να είσαι ενθουσιασμένη και ταυτόχρονα σκεπτική όταν οι άλλοι δεν πιστεύουν την ηλικία σου και συντετριμμένη και αγανακτισμένη όταν την πιστεύουν. Σημαίνει να αποδέχεσαι ότι πλέον επιβάλλεται να φοράς καθημερινά κρέμες και καλλυντικά, ακόμη κι αν εσύ το μόνο που είχες μάθει μέχρι σήμερα ήταν απλώς να πλένεις το πρόσωπό σου κάθε βράδυ. Σημαίνει να αντικρίζεις αυτές τις μικρές, ενοχλητικές ρυτίδες στο πάνω χείλος, τις οποίες μέχρι σήμερα είχες συνδέσει μόνο με την γιαγιά σου.
Τα 40 σημαίνουν να μπαίνεις σε μαγαζί με μωρουδιακά και να συνειδητοποιείς ότι δεν γνωρίζεις πλέον κανέναν που να ψάχνει για υπνόσακους για το μωρό ή να χρειαστεί κάτι τέτοιο ξανά σύντομα. Έπειτα από μια δεκαετία στον κόσμο των μωρών κι έχοντας μεγαλώσει τέσσερα παιδιά, έχω πλέον αποφοιτήσει. Του χρόνου τέτοιο καιρό κανένα από τα δυο μικρότερα παιδιά μου δεν θα χρειάζεται πάνες, κάτι το οποίο από τη μία με ενθουσιάζει, από την άλλη, όμως, με τρομοκρατεί όταν σκέφτομαι ότι πρέπει να τα πάω σε δημόσιες τουαλέτες όταν βρισκόμαστε κάπου έξω.
Τα 40 σημαίνουν να βλέπεις το τρέιλερ του «50 αποχρώσεις του γκρι» και να αισθάνεσαι ταυτόχρονα και αποστροφή αλλά και λίγη περιέργεια για το πώς θα αποδώσουν στη μεγάλη οθόνη όλα αυτά που διαβάσαμε στο βιβλίο. (Θα μπορούσε άραγε να γυριστεί και μια βερσιόν για σαραντάρηδες, με πρωταγωνιστή τον Ρομπ Λόου; Δεν με νοιάζει ποια θα έπαιζε τον γυναικείο ρόλο για να είμαι ειλικρινής. Αρκεί να έπαιζε ο Ρομπ Λόου...)
Τα 40 σημαίνουν να έχεις λογαριασμό στο caringbridge.org (ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός για άτομα που πάσχουν από σοβάρες ασθένειες) και να παρακολουθείς όλες τις θεραπείες των φίλων σου για τον καρκίνο. Ναι, είπα «φίλων», πληθυντικός. Κι όσο κι αν το μισείς, είσαι ευγνώμων που έχεις την ευκαιρία να είσαι συνοδοιπόρος μαζί τους σε αυτό το ταξίδι και να τους στηρίζεις όπως μπορείς, έστω και από μακριά.
Τα 40 σημαίνουν να «αγκαλιάζεις» το Facebook, ίσως και το Twitter ή ακόμα και το Instagram, αλλά να μπερδεύεσαι με το Tumblr και ό,τι άλλο καινούργιο βγει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα 40 σημαίνουν να αναρωτιέσαι αν είναι πλέον πολύ αργά να μάθεις να βάζεις το eye-liner σωστά.
Τα 40 σημαίνουν ότι είσαι πλέον πολύ μεγάλη για να ανέχεσαι τις χαζομάρες του καθενός ή να περνάς χρόνο με ανθρώπους που δεν απολαμβάνεις την παρέα τους.
Τα 40 σημαίνουν ότι δεν είσαι και τόσο μεγάλη για να θυμώσεις που ο Άνταμ Λέβιν, των Maroon 5, παντρεύτηκε.
Τα 40 σημαίνουν να αναρωτιέσαι αν οι φόρμες με καρδούλες είναι πλέον κάτι που δεν μπορείς να φορέσεις δημόσια.
Τα 40 σημαίνουν να αποδέχεσαι ότι τα λαχανάκια Βρυξελλών και τα λάχανα ήρθαν για να μείνουν και ότι πρέπει να το πάρω απόφαση ότι θα τα μαγειρεύω και θα τα τρώω –αλλά μόνο με αρκετό τυρί. Μάλλον.
Τα 40 σημαίνουν να μην αποδέχεσαι -ακόμα- το σώμα σου γι' αυτό που είναι. Εύχομαι να μπορούσα να πω ότι αγαπώ το σώμα μου με όλα τα αρνητικά του και ότι με μαγεύει το πώς αυτό το σώμα μπόρεσε να μου χαρίσει τα τέσσερα παιδιά μου. Αλλά θα ήταν ψέμα αν έλεγα ότι δεν τιμωρώ τον εαυτό μου όταν τρώω πολύ, δεν τρώω υγιεινά και δεν κάνω γυμναστική, γιατί παρ' όλα αυτά είμαι τόσο ματαιόδοξη ώστε να θέλω να νιώθω και να δείχνω καλύτερη απ' ό,τι είμαι. Ταυτόχρονα, τα 40, για μένα, σημαίνουν ότι παλεύω να δεχτώ το ότι βρίσκομαι ακόμα στον δρόμο της προόδου. Ότι πλέον πιστεύω -διστακτικά μεν, αλλά το πιστεύω- ότι το βάρος μου δεν καθρεφτίζει την αξία μου σε αυτό τον κόσμο, όσο κι αν ο κόσμος προσπαθεί να με πείσει για το αντίθετο. Σημαίνουν ότι παρά τα θέματά μου, τρώω ακόμα παγωτό μαζί με τα παιδιά μου για βραδινό το καλοκαίρι, γιατί όπως και να το κάνουμε η ζωή είναι μικρή.
Τα 40, δυστυχώς, σημαίνουν να έχεις συγκεκριμένο μαύρο φόρεμα για κηδείες, το οποίο και φόρεσα πρόσφατα για να αποχαιρετίσω την 38χρονη κουνιάδα μου, μια θαυμάσια γυναίκα, σύζυγο και μαμά ενός μικρού παιδιού. Σημαίνουν να έχεις φίλους που δεν θα σου σταθούν μόνο όσο ζεις, αλλά που θα μιλήσουν για σένα και όταν θα φύγεις, θα σε τιμήσουν και θα σε θυμούνται έντονα για πάντα. Σημαίνουν να ξέρεις ενστικτωδώς ότι οι φίλοι σου είναι αυτοί που ζουν την ιστορία της ζωής τους μαζί με τη δική σου και που θα εξιστορούν όλα αυτά που ζήσαμε μαζί, όταν εμείς θα λείπουμε. Σημαίνουν να γνωρίζεις ότι οι σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους είναι αυτό που μένει στο τέλος. Αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί και αυτό που πρέπει να μπει σε προτεραιότητα στη ζωή μας.
Αλλά τα 40 σημαίνουν επίσης να συνειδητοποιείς ότι είμαστε τυχεροί που έχουμε ακόμη τόσα χρόνια μπροστά μας. Ότι πρόκειται για ένα καινούργιο κεφάλαιο ζωής, το οποίο ίσως είναι από τα καλύτερα κεφάλαια. Στα 40 ξέρω ποια είμαι, ξέρω τι και ποιον αγαπώ και δεν φοβάμαι να το διεκδικήσω. Έτσι, στα 40 έχω κατακτήσει ακόμη περισσότερο τον κόσμο απ' ό,τι στα 20 και ξέρω πολύ καλύτερα τι να κάνω με αυτή μου την κατάκτηση.
Τα 40 σημαίνουν να συνειδητοποιείς ότι δεν είναι κάτι που πρέπει να ανεχτείς ή να θρηνήσεις. Το πέρασμα του χρόνου, η ωρίμανση είναι προνόμια. Τέλος. Το μόνο που με νοιάζει είναι η ζωή μου πάνω σε αυτόν τον πλανήτη με τους ανθρώπους μου. Μπορεί να έχω μικρές ρυτίδες και να είμαι μεγάλη πλέον για τους σημερινούς pop stars. Μπορεί να πρέπει να αρχίσω να σκέφτομαι για τον δικό μου θάνατο ή -ακόμα χειρότερα- για τον θάνατο αυτών που αγαπώ. Αλλά σε κάθε περίπτωση είμαι κερδισμένη γιατί βρίσκομαι εδώ κι όσο είμαι εδώ, όλα μπορούν να συμβούν.
Οι φίλοι μου μού λένε ότι είμαι 40 χρονών και υπέροχη. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και δεν χρειάζομαι τον Μπραντ Πιτ να βγει από τη γενέθλια τούρτα μου για να το καταλάβω. Είμαι χαρούμενη που έχω τον σχεδόν 40 χρονών άντρα μου, τα υπέροχα παιδιά μου με όλες τις ατέλειές τους και μια τούρτα γενεθλίων που γράφει επάνω «ΜΠΟΥΜΠΟΥ»!
*Το κείμενο είναι της Alison Slater Tat, συγγραφέως και μητέρας τεσσάρων παιδιών. Άρθρα της μπορείτε να τα βρείτε στο blog της, στο Facebook και στο Twitter.
