Πώς νιώθει το παιδί
Η Αμερικανίδα blogger Rosa Lear περιγράφει: «Χθες, καθώς τρώγαμε με τον 4χρονο γιο του άντρα μου, με ρώτησε αν θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε το σπίτι μας λίγο πιο κοντά στο σπίτι της μαμάς. Στην αρχή, νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα, αλλά όταν είδα τα μεγάλα, αθώα μάτια του να περιμένουν μία σοβαρή απάντηση από εμένα, κατάλαβα ότι δεν αστειευόταν. Γι’αυτόν, αποτελούσε μία λογική λύση στο πρόβλημα της φυσικής απόστασης ανάμεσα στα δύο σπίτια του – έναν τρόπο να έχει κοντά του και τα δύο άτομα που αγαπά περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη άβολη ερώτηση που μου έχει κάνει, και είναι πλέον σε μια ηλικία που περιμένει από εμάς ολοκληρωμένες εξηγήσεις. Δεν θέλω ούτε να αποφεύγω τέτοιες ερωτήσεις ούτε να του λέω πράγματα που στο μέλλον μπορεί να διαψευστούν (άλλωστε, θυμάται τα πάντα). Πώς απαντάς, λοιπόν, σε τέτοιες ερωτήσεις;
Η ειλικρίνεια είναι πάντα η πρώτη λύση. Πάντα. Αλλά η ειλικρινής απάντηση που θα έδινα σε έναν ενήλικο, δεν είναι η ίδια με αυτήν που θα πρέπει να δώσω σε ένα 4χρονο, οπότε προσπαθώ να την διατυπώσω έτσι ώστε να μπορέσει να την καταλάβει. Του είπα, λοιπόν, ότι η μαμά, ο μπαμπάς και τέλος εγώ είμαστε "μεγάλοι" και χρειαζόμαστε τον προσωπικό μας χώρο, ο ένας μακριά από τον άλλον, οπότε δεν πειράζει που δεν μένουμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Φάνηκε να καλύπτεται από την απάντησή μου και δεν επέμεινε».
Η ιστορία της Rosa αποκαλύπτει εν μέρει πώς νιώθει ένα παιδί όταν η κανονική οικογένειά του έχει διασπαστεί και γίνεται μέλος μιας νέας, θετής οικογένειας. Όλα τα παιδιά κατά βάθος θέλουν τους γονείς τους μαζί ή ελπίζουν ότι κάποτε θα είναι ξανά μαζί. Η ύπαρξη του θετού γονιού, όμως, καταστρέφει αυτές τις ελπίδες. Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να νιώσουν τον θετό γονιό ως απειλή στη σχέση τους με τον πραγματικό. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να συμπαθήσουν πολύ τον θετό γονιό και αυτό να τους δημιουργήσει ενδόμυχες ενοχές.
Αυτό που χρειάζεται το παιδί για να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο είναι συνεχή καθησύχαση ότι θα το αγαπούν πάντα όπως παλιά. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να περιλαμβάνετε πάντα το παιδί στο πρόγραμμα της νέας οικογένειας και να του αφιερώνετε πολύ χρόνο, και οι δύο μαζί αλλά και ο θετός γονιός μεμονωμένα, για να κατανοεί πόσο σημαντικό είναι για εσάς.
Δεν αποκλείεται, με τη δημιουργία νέων συνθηκών στο σπίτι, να παρατηρήσετε αλλαγές στη συμπεριφορά του παιδιού. Μπορεί να γίνει πιο ευερέθιστο ή πιο απαιτητικό, να αναπτύξει άγχη, θυμό ή ακόμα και να κλειστεί στον εαυτό του. Όλες αυτές οι αλλαγές πηγάζουν από την ανασφάλεια της εγκατάλειψης. Και αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος που πρέπει να είστε συνέχεια εκεί και να το διαβεβαιώνετε για την αγάπη σας.
Πώς νιώθει o θετός γονιός
Οι θετοί γονείς συνήθως πιέζουν τρομερά τον εαυτό τους να αγαπήσει και να αποκτήσει καλές σχέσεις με το παιδί του συντρόφου τους. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι σχεδόν αδύνατο να αγαπήσεις ποτέ το παιδί κάποιου άλλου σαν να ήταν δικό σου. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ενοχές και αισθήματα ανεπάρκειας στον θετό γονιό. Είναι σημαντικό να αποδεχτεί την πραγματική διάσταση της σχέσης και να αφιερώσει χρόνο ώστε να αναπτυχθούν όλα τα σπουδαία συναισθήματα.
Ακόμα πιο δύσκολα είναι τα πράγματα αν οι θετοί γονείς έχουν και δικά τους παιδιά. Τότε μπορεί να νιώσουν διχασμένοι ανάμεσα στις ανάγκες των δικών τους παιδιών και αυτές των παιδιών του συντρόφου τους. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να αφιερώνουν πολύ χρόνο με όλα τα παιδιά και να τα βοηθήσουν να καταλάβουν ότι η σχέση του ζευγαριού διαφέρει από αυτήν του γονιού με το παιδί, χωρίς όμως να είναι σπουδαιότερη.
Έρευνες υποστηρίζουν πως για τη θετή μητέρα, ιδιαίτερα αν δεν έχει δικά της παιδιά, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα από τον ρόλο του θετού πατέρα, αφού ξαφνικά βρίσκεται ενώπιων τεράστιων υποχρεώσεων. Χρειάζεται, λοιπόν, την στήριξη του πατέρα αλλά και της υπόλοιπης οικογένειας. Είναι υποχρεωτικό, σε κάθε νέα μορφή οικογένειας, να ξεκαθαριστούν οι ρόλοι των δύο γονιών και να δοθεί επαρκής χρόνος για την δημιουργία ισχυρών δεσμών ανάμεσα στα μέλη, αλλά και για να αποδεχθούν όλοι τις νέες συνθήκες. Και πάνω από όλα, χρειάζεται να δοθεί πολλή αγάπη, φροντίδα και ενδιαφέρον στα παιδιά.
Πηγές: BBC, Modernmom
