«Δεν αμφισβήτησα ποτέ την απόφασή μου να επιστρέψω στην δουλειά, αφού απέκτησα τον γιο μου. Ήξερα από την αρχή, ότι το να μένω όλη μέρα στο σπίτι με το παιδί, δεν ήταν κάτι για το οποίο ήμουν φτιαγμένη. Αυτό, βέβαια, δεν σήμαινε ότι η σκέψη να αφήσω το μωρό μου με κάποιον άλλον δεν με τρομοκρατούσε.
Θα τον φρόντιζαν πραγματικά; Θα ικανοποιούσαν τις ανάγκες του; Θα εκτιμούσαν την παιχνιδιάρικη αίσθηση του χιούμορ του;
Η λίστα δεν σταματούσε εκεί: Τι θα γινόταν με το φαγητό; Θα αναγκαζόταν να επιβιώσει με πίτσες και σουβλάκια; Θα έβγαινε έξω να παίξει; Θα έκανε φίλους; Θα έκλαιγε όλη μέρα μέχρι να γυρίσω; Θα έκλαιγα εγώ;
Και μετά γνώρισα εσένα.
Σου τηλεφώνησα μια μέρα, εντελώς απελπισμένη και σχεδόν χωρίς καμία εναλλακτική για νταντά. Σου εξήγησα λίγα πράγματα για το παιδί μου και σου έκανα ένα εκατομμύριο ερωτήσεις. Μέσα στα πρώτα 10 λεπτά, άρχισα να νιώθω όλο μου το σώμα να χαλαρώνει, έπειτα από μήνες που ήταν σαν να κρατούσα την ανάσα μου. Κατάλαβα ότι ήσουν ένας ξεχωριστός άνθρωπος.
Ο γιος μου γοητεύτηκε αμέσως από εσένα –από τη ζεστασιά σου, το χαμόγελό σου. Ο δεσμός που αναπτύχθηκε στην πάροδο των χρόνων, έπειτα από το πρώτο αυτό τηλεφώνημα, ήταν για εμένα, ως εργαζόμενη μαμά, τρομερά ανακουφιστικός. Αν δεν μπορώ να είμαι εγώ αυτή που θα τον προσέχω κατά την διάρκεια της ημέρας, είμαι τόσο ευγνώμων που ξέρω ότι τον έχω αφήσει στην φροντίδα κάποιου που εμπιστεύομαι απόλυτα.
Είμαι ευγνώμων για τον τρόπο που αγκαλιάζεις τον γιο μου με μια ζεστή αγκαλιά κάθε πρωί και που είσαι ειλικρινά χαρούμενη που τον βλέπεις. Στο τέλος της ημέρας, απολαμβάνεις, όσο θα απολάμβανα κι εγώ, να μου αφηγείσαι όλα τα αστεία πράγματα που είπε κατά την διάρκεια της ημέρας ή τις αταξίες που έκανε με τα δικά σου παιδιά.
Είμαι ευγνώμων για το πόσο φροντίζεις το σπίτι σου –ένα ευχάριστο αλλά και δομημένο περιβάλλον που ήλπιζα να βρω, αλλά δεν ήμουν σίγουρη ότι θα τα κατάφερνα. Πάντα έχεις ετοιμάσει κάτι μικρό για την κάθε μέρα –είτε κάποια διασκεδαστική κατασκευή είτε μια υπαίθρια δραστηριότητα. Το σπίτι σου είναι καθαρό και οργανωμένο, ωστόσο κάνει τα παιδιά να νιώθουν ελεύθερα –είναι ένα μέρος δημιουργίας και ανακάλυψης.
Είμαι ευγνώμων που νοιάζεσαι όσο εγώ για την τροφή που θα λειτουργήσει ως καύσιμο για το σώμα και το μυαλό τους. Ούτε πίτσες ούτε σουβλάκια –εκτός από συγκεκριμένες «γιορτινές» μέρες που δεν πειράζει!
Σε θαυμάζει και λατρεύει τα παιδιά σου. Τα παιδιά που φροντίζεις έχουν γίνει οι καλύτεροί του φίλοι και οι… σύμμαχοί του στο έγκλημα. Ανησυχεί για εκείνα όταν είναι άρρωστα. Ανυπομονεί να έρθει η Δευτέρα, για να παίξει μαζί τους ξανά.
Σε ευχαριστώ που τον διορθώνεις τόσο ευγενικά όταν κάνει κακές επιλογές. Σε ευχαριστώ που σκουπίζεις τα δάκρυά του όταν πέφτει. Σε ευχαριστώ που έχεις χιούμορ στα καθημερινά. Σε ευχαριστώ που τον καλοδέχτηκες στο σπίτι σου.
Πολλές φορές μου έχεις πει ότι ο γιος σου είναι σαν μέλος της οικογένειάς σου. Θέλω να ξέρεις ότι κι εσύ είσαι μέλος της δικής μας οικογένειας. Ούτε μια φορά δεν έχω αναρωτηθεί αν είναι εντάξει μαζί σου, όσο είμαι στη δουλειά. Είμαι τόσο ευγνώμων που σε όλη αυτή την τρέλα που ζούμε εμείς οι γονείς, μου έχεις δώσει έναν λιγότερο λόγο για να ανησυχώ.
Μου έχεις δώσει το σπουδαιότερο δώρο –ψυχική ηρεμία. Και γι’αυτό, δεν υπάρχουν λόγια για να σε ευχαριστήσω επαρκώς.»
Πηγή: scarymommy.com
