Τι λάθη κάνουν οι γονείς τους και τι άλλο μπορεί να φταίει που τα παιδιά αυτά ξεκινούν την ζωή τους στο ζενίθ και καταλήγουν στο ναδίρ; Η Wilson περιγράφει με τον δικό της τρόπο:
1. Οι γονείς τους δεν τα βοηθούν...
1. Οι γονείς τους δεν τα βοηθούν...Αποφάσισα να γίνω ηθοποιός στα 5 μου. Ήταν δική μου απόφαση και οι γονείς μου προσπάθησαν πολύ να με αποτρέψουν. Όταν επέμεινα, μου επέτρεψαν να συμμετέχω σε κάποιες ταινίες αλλά ήταν πάντα πολύ προστατευτικοί μαζί μου.
Παρατήρησα πως δεν συνέβαινε το ίδιο με πολλά παιδιά-σταρ και ήταν δυστυχισμένα. Τα παιδιά των οποίων οι γονείς τα σπρώχνουν προς την υποκριτική, όταν μεγαλώνουν τείνουν να τους μισούν. Δεν είχαν ποτέ την επιλογή και, ακόμα χειρότερα, δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν ως παιδιά.
Θυμάμαι κάποτε που ένας συμπρωταγωνιστής μου, πρέπει να ήταν 10 ετών τότε, μου αποκάλυψε πως δεν του αρέσει τόσο να είναι ηθοποιός. «Τότε γιατί το κάνεις;», τον ρώτησα. «Για τα λεφτά», μου απάντησε. Δεν το είχα σκεφτεί αυτό μέχρι τότε. Τα "δικά μου λεφτά" ήταν για εμένα μία αφηρημένη έννοια. Ήταν κλειδωμένα σε κάποια τράπεζα, για να τα χρησιμοποιήσω όταν θα γινόμουν 18. Εγώ συμμετείχα σε ταινίες επειδή μου άρεσε. Το παιδί αυτό, όμως, επειδή στήριζε έτσι οικονομικά την οικογένειά του.
2. ...ή οι γονείς τους δε μπορούν να τα βοηθήσουν.
Ακόμα και οι πιο καλοί και προστατευτικοί γονείς, όμως, μπορεί να μην έχουν τη δύναμη να ασκήσουν εξουσία στα παιδιά τους. Οι γονείς μου νομίζω έκαναν καλή δουλειά με εμένα: Δεν διάλεγαν πάντα τις καλύτερες ταινίες για να παίξω, αλλά ήταν υποστηρικτικοί και υπεύθυνοι με τα χρήματα. Έπρεπε, ωστόσο, να δίνουν απαντήσεις και σε μία ανώτερη δύναμη.
Όταν ήμουν 7 ετών πήγα στην πρεμιέρα της ταινίας Nine Months. Δεν θυμάμαι και πολλά, πέρα από τον Hugh Grant να τραυλίζει κάτι ανέκδοτα για τον πλακούντα, αλλά θυμάμαι να με ρωτά ένας δημοσιογράφος στο κόκκινο χαλί τη γνώμη μου σχετικά με την σύλληψη του Hugh Grant για πορνεία.
Αν είχε συλληφθεί επειδή κατέστρεψε την αφίσα της ταινίας Lion King ή επειδή έκλεψε καραμέλες, μπορεί και να με είχε νοιάξει. Αλλά στα 7 μου χρόνια, ούτε καν είχα καταλάβει τι «κακό» είχε κάνει. Την επόμενη ημέρα ο πατέρας μου τηλεφώνησε στον τηλεοπτικό σταθμό για να τους συστήσει να μη μιλούν σε ένα παιδί για τέτοια θέματα. Φυσικά τον αγνόησαν –για την ακρίβεια, απλά του το έκλεισαν. Και τότε κατάλαβα ότι η γονική ισχύς δεν είναι τελικά τόσο... ισχυρή!
3. Συνηθίζουν στην αγάπη και την προσοχή και μετά τα χάνουν
Την πρώτη εβδομάδα γυρισμάτων της ταινίας Mrs. Doubtfire, λάμβανα δώρα σχεδόν από όλα τα μέλη του συνεργείου. Ένας δημοσιογράφος με είχε ρωτήσει τότε τι μου αρέσει στην ηθοποιία και, παρασυρμένη από τα δώρα, αντί να πω «η χαρά του να είσαι κάποιος άλλος μπροστά στην κάμερα», είπα «τα δώρα που μερικές φορές παίρνω!»
Συνδυάστε αυτά με όλα τα πράγματα που έτσι κι αλλιώς οι celebrities παίρνουν δωρεάν, ειδικά αν είναι χαριτωμένα πιτσιρίκια και έχετε τη συνταγή του κακομαθημένου παιδιού. Οι γονείς μου προσπάθησαν να με κρατήσουν προσγειωμένη: Με είχαν στο ίδιο δωμάτιο με την αδερφή μου, με άφησαν στο δημόσιο σχολείο και με παρότρυναν να σκέφτομαι την ηθοποιία ως χόμπι. Αλλά είμαι σίγουρη ότι μερικές φορές γινόμουν και εγώ πολύ κακομαθημένη.
Για τους ενήλικες είναι πιο εύκολο να καταλάβουν ότι η «τρέλα» και ο «έρωτας» που παθαίνει ο κόσμος με τους stars είναι εφήμερα. Για ένα παιδί, όμως, είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει –νομίζει ότι θα το αγαπούν, θα το θαυμάζουν και θα του δίνουν δώρα για πάντα. Φανταστείτε, λοιπόν, πώς νιώθουν όταν τα παιδιά αυτά μπαίνουν στην εφηβεία και οι υπόλοιποι σταματούν να είναι αυτό για το οποίο τα λάτρεψαν: χαριτωμένα.
4. Έχουν υποστεί σεξουαλική εκμετάλλευση
Υπάρχουν, βέβαια, και παιδιά-star που έκαναν τρομερά επιτυχημένη μετάβαση από την παιδική ηλικία στα ενήλικα χρόνια, που ήταν αξιολάτρευτα ως παιδιά και έγιναν όμορφοι ενήλικες. Πώς εξαφανίστηκαν τα ενδιάμεσα χρόνια;
Η μετάβαση δεν γίνεται πάντα ομαλά. Το να είσαι έφηβος και star δε μπορεί να μη σε κάνει ευάλωτο. Η Brooke Shields έχει πει ότι το γεγονός ότι θεωρήθηκε σύμβολο του σεξ την έκανε να νιώθει ότι δεν είχε έλεγχο στο ίδιο της το σώμα και γι'αυτό δεν έκανε σεξ μέχρι τα 22 της. Η Natalie Portman έχει πει κάτι αντίστοιχο.
Το χειρότερο είναι όμως ότι πολλά παιδιά, ιδιαίτερα μικρά αγόρια, δέχονται σεξουαλικές επιθέσεις από ενήλικες που βρίσκονται στον χώρο του star system. Κάποια παιδιά το δηλώνουν κάποτε και πιθανώς οι παιδεραστές να συλλαμβάνονται. Πολλά παιδιά, όμως, δε λένε ποτέ τίποτα.
Για να μην αναφερθώ στο πώς νιώθουν τα παιδιά αυτά όταν googl-άρουν το όνομά τους και το δουν να συνδέεται με χίλια δύο πορνογραφικά sites ή δουν εικόνες με το κεφάλι τους και το σώμα μιας γυμνής γυναίκας. Δυστυχώς ο νόμος εδώ έχει ένα μεγάλο κενό.
5. Θέλουν να επαναστατήσουν και δε μπορούν
Νομίζω ένας από τους λόγους που στην εφηβεία μου δεν ήμουν ιδιαίτερα party animal είναι επειδή φοβόμουν τον αντίκτυπο που θα μπορούσε αυτό να έχει στη δημοσιότητα. «Φίλοι» μου συχνά πόσταραν πράγματα που έλεγα ή φωτογραφίες μου σε δημόσιες ιστοσελίδες και πολλές φορές ερχόμουν σε δύσκολη θέση. Ευτυχώς είμαι τύπος που δεν προτιμά τα πάρτυ-όργια αλλά τις συγκεντρώσεις για επιτραπέζια.
Σχεδόν κάθε έφηβος επαναστατεί κάποτε. Κι όταν το κάνει έχει να λογοδοτήσει σε κάποια άτομα: Στους γονείς του, στους καθηγητές του, κι αν τα πράγματα ξεφύγουν... στην αστυνομία. Τα παιδιά-star έχουν να λογοδοτήσουν σε όλους και κυρίως σε όλα αυτά τα παιδιά ανά τον κόσμο που τους έχουν ως πρότυπα.
Όταν χάνεις τους θαυμαστές σου –και είσαι έφηβος- αντιδράς όπως θα αντιδρούσε κάθε θυμωμένος έφηβος, ίσως ακόμα χειρότερα επειδή ξέρεις ότι η αντίδρασή σου θα έχει αντίκτυπο. Γι'αυτό πολλά τέτοια παιδιά-stars αντί στο ξέσπασμά τους να κάνουν γκράφιτι, προτιμούν να κάνουν κανονικά εγκλήματα, παίρνουν ναρκωτικά και παθαίνουν νευρικό κλονισμό. Όταν δε ενηλικιώνονται και έχουν περισσότερη ελευθερία και περισσότερα χρήματα, τότε πλέον είναι ικανοί για όλα!
6. Δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν
6. Δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουνΑν ήμουν φίλη με τη Lindsay Lohan θα της έλεγα να εγκαταλείψει την υποκριτική και να ασχοληθεί με κάτι άλλο –δεν ξέρω τι, με την κηπουρική ίσως. Αλλά δεν θα με άκουγε. Όχι επειδή είμαι μικρότερη από αυτήν και λιγότερο γνωστή, αλλά επειδή η εκπαίδευσή της είναι σχεδόν ανύπαρκτη και, στο μυαλό της, δεν υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε να κάνει.
Αυτό ισχύει για τα περισσότερα παιδιά-stars. Είναι περήφανα, ευαίσθητα και ανεκπαίδευτα. Τους είναι πιο εύκολο να συνεχίζουν να κάνουν κακές δουλειές που απλά να τους δίνουν λίγο χρήματα, επειδή απλά δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε άλλο.
7. Δε μπορούν να ξεφύγουν
Κάποιοι που με γνωρίζουν τώρα, ως ενήλικη, εκπλήσσονται που είμαι ζωντανή και δεν έχω κάνει φυλακή ή αποτοξίνωση. Μερικές φορές απογοητεύονται που δεν είμαι πιο «cool», που δεν είμαι celebrity. Πόσο μου αρέσει που δεν είμαι...
Και πόσο μου αρέσει που στη Νέα Υόρκη, όπου ζω, δε νοιάζεται κανείς για το αν είσαι ή δεν είσαι celebrity. Η Susan Sarandon ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ που ψωνίζεις, ο Lou Reed κάνει kickboxing στην ίδια τάξη με εσένα και σε γυρνάει στο σπίτι σου ο David Mamet. Και οι περισσότεροι Νεοϋορκέζοι αδιαφορούν.
Ωστόσο ακόμα κι εδώ κάποιοι με αναγνωρίζουν. Μερικές φορές με κολακεύει και άλλες με φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν θεωρώ ότι έκανα κάτι σπουδαίο, ότι έπαιξα σε καμία σπουδαία ταινία. Ήταν περισσότερο ένα χόμπι για εμένα. Όμως είναι κάτι από το οποίο δεν θα ξεφύγω ποτέ. Και αυτό ισχύει για όλα τα παιδιά-stars που νιώθουν ότι ποτέ δεν θα ξεφύγουν από τον χαρακτήρα που κάποτε υποδύθηκαν και που τους έκανε τόσο διάσημους.
Αν έχω λοιπόν μία συμβουλή να δώσω στα παιδιά που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί είναι: Βεβαιωθείτε ότι είναι δική σας επιλογή, σταματήστε όταν δεν σας δίνει πλέον χαρά και σπουδάστε!
Πηγή: Cracked
