Καλημέρα σας. Θα ήθελα τη βοήθειά σας αναφορικά με τη συμπεριφορά της 10χρονης κόρης μου (μοναχοπαίδι): Αρκετά συχνά, συνήθως βραδινές ώρες, έχει ξεσπάσματα με έντονο κλάμα και έκφραση οργής. Αναφέρει ότι θέλει να σπάσει τα πάντα, για να ξεθυμάνει. Την ίδια στιγμή που κλαίει μού ζητά συγνώμη για τη συμπεριφορά της και θέλει την αγκαλιά μου. Συζητώντας μαζί της μου είπε ότι δεν ξέρει γιατί αντιδρά έτσι, ότι δεν είναι θυμωμένη με κάποιον ή κάτι συγκεκριμένο, ωστόσο ομολογεί ότι πιέζεται στο σχολείο προκειμένου να έχει μια άμεμπτη συμπεριφορά, τόσο εντός όσο εκτός της σχολικής τάξης, για να μη χαλάσει την εικόνα της στη δασκάλα της. Συμμετέχει σε πολλές δραστηριότητες που επέλεξε η ίδια (βόλεϊ, χορός, κιθάρα, αγγλικά, γερμανικά) και έχει πολλές φιλίες. Εκτός σπιτιού όλοι μου λένε τα καλύτερα λόγια και δεν έχει προκαλέσει ποτέ κάποιο πρόβλημα. Πώς να χειριστώ την κατάσταση; Πιστεύετε ότι χρειάζεται να πάμε σε ψυχολόγο; (παιδοψυχολόγο δεν έχει στο νησί όπου μένουμε). Ευχαριστώ πολύ!
Η κόρη σας ακούγεται να είναι επιφορτισμένη από όσες δραστηριότητες έχει αναλάβει αλλά κυρίως από την ανάγκη που έχει να είναι άριστη σε όλα. Είναι πολλά και διαφορετικά τα πλαίσια που χρειάζεται κάθε φορά να πειθαρχήσει έτσι ώστε να ξεχωρίσει και αυτό πιθανόν της ασκεί πίεση. Η ερώτηση προς εσάς είναι τι είναι αυτό που άθελα σας πιθανόν της καλλιεργείτε και καταναγκάζεται στο να είναι “πρώτη”; Η αγάπη και η σημασία που της δίνετε αφορά μόνο δραστηριότητες και κατακτήσεις της ή συζητάτε μαζί της και για τα αισθήματα της και τις ανάγκες της; Της επιτρέπονται τα λάθη; Θα ήταν σκόπιμο να αναρωτηθείτε για το τι άλλο μπορεί να συμβαίνει και θα βοηθούσε σαφώς το να κάνατε μια επίσκεψη στον ψυχολόγο του νησιού.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
