Ερώτηση:
Έχω μία κόρη 2 ετών, η οποία έχει πολύ έντονα ξεσπάσματα. Επειδή εργαζόμαστε από το πρωί έως τις 17:00, μένει με τους γονείς μου και μετά την αναλαμβάνω εγώ, καθώς ο άντρας μου δουλεύει συνήθως μέχρι τις 22:00. Ο πατέρας μου δυστυχώς δεν της χαλάει χατίρι ακόμα και στις υπερβολικές απαιτήσεις που έχει η μικρή. Όταν την αναλαμβάνω εγώ προσπαθώ με τα λόγια να της δείξω πως δεν μπορεί να έχει ό,τι ζητάει, πως δεν πρέπει να είναι βίαιη με τα άλλα παιδιά, πως δεν πρέπει να τσιρίζει όταν δεν της δίνουμε κάτι και γενικά προσπαθώ να βάζω κάποια όρια. Έχω δοκιμάσει πάρα πολλές μεθόδους, δηλ. όταν με χτυπάει/μου τραβάει τα μαλλιά/με τσιμπάει που δεν της κάνω κάτι που θέλει: 1) έχω αδιαφορήσει οπότε συνέχιζε 2) έκανα πως έκλαιγα, στεναχωριόταν αλλά μετά συνέχιζε 3) της έριχνα καμία στον ποπό (δυστυχώς δεν είναι εύκολο να συγκρατείσαι πάντα) της άρεσε και μετά γινόταν πιο επιθετική 4)τώρα είμαστε στο στάδιο που ξεκίνησε η τιμωρία (πάμε στο δωμάτιο και αφού ηρεμήσει της εξηγώ τι πρέπει να διορθώσουμε), αλλά δεν βλέπω φως. Μόλις τελειώσει η τιμωρία και περάσει λίγη ώρα, κάνει σκανταλιές και ζητάει μόνη της να μπει τιμωρία. Γίνεται ακόμα πιο νευρική. Ακόμα και σε αυτή την ηλικία παρατηρώ πόσο εγωιστής μπορεί να είναι κάποιος από την κούνια! Τι μπορώ να κάνω για να ηρεμήσουν τα πνεύματα;Απάντηση:
Αρχικά ας αφαιρέσουμε την ταμπέλα "εγωίστρια" διότι ακόμη κι αν η κόρη σας φέρεται με έναν έντονο ναρκισσισμό ευθύνεστε εσείς που την αφήνετε να μεγαλώνει με τους γονείς σας, οι οποίοι δεν βάζουν όρια. Όταν, λοιπόν, η κόρη σας περνάει την περισσότερη μέρα μέσα σε ένα πλαίσιο χατιριών και μετά επιστρέφετε εσείς από την δουλειά και περιμένετε να φέρεται όπως αν ήσαστε εσείς μαζί της, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει καλά η μεταξύ σας επαφή. Εσείς επιτρέπετε στους γονείς σας να την διαπαιδαγωγήσουν με τον τρόπο που οι ίδιοι νομίζουν. Ξανασκεφτείτε το! Σίγουρα δεν μπορείτε να περιμένετε από το παιδί σας να προσαρμόζεται στις προσδοκίες σας από την στιγμή που όσα ζει όλη μέρα είναι τα αντίθετα από αυτά που εσείς πρεσβεύετε. Θα μπερδέψετε πολύ το παιδί σας με την συμπεριφορά σας. Ή θα χρειαστεί να μιλήσετε με τους γονείς σας με σκοπό να τροποποιήσουν την συμπεριφορά τους ή θα χρειαστεί να υπάρχει άλλος άνθρωπος να είναι μαζί της όταν λείπετε. Η κόρη σας δεν ευθύνεται για την συμπεριφορά της. Την έχετε μάθει έτσι.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.
Κάντε τη δική σας ερώτηση στους ειδικούς του Mama365.gr.
