Αν σήμερα με ρώταγε κανείς ποια είναι τα πιο πολύτιμα μαθήματα που έχω πάρει από τον παππού μου θα απαντούσα τα παρακάτω:
«Εσύ ζεις τη ζωή σου και κανένας άλλος»
Ο παππούς ήταν ιδιόρρυθμος άνθρωπος και ακολουθούσε τους δικούς του κανόνες και κανενός άλλου - προς μεγάλη δυσαρέσκεια της γιαγιάς. Ακόμη και όταν η γυναίκα, τα παιδιά και οι φίλοι του δυσανασχετούσαν με τις αποφάσεις του (που όμως αφορούσαν αποκλειστικά τον ίδιο), εκείνος υποστήριζε με θέρμη τις επιλογές του. Στο κάτω κάτω, όπως συνήθιζε να λέει, δεν είχε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να ζήσει τη ζωή κάποιου άλλου, παρά μόνο τη δική του.
«Η υγεία πάνω απ’ όλα»
Παρόλο που ο παππούς θεωρούσε τεράστιο εφόδιο την μόρφωση και έδινε μεγάλη σημασία στα επαγγελματικά επιτεύγματα, πρώτα θα μας ρωτούσε για την υγεία μας και ύστερα για τα υπόλοιπα που συνέβαιναν στη ζωή μας. Παρότρυνε τα εγγόνια του να τρέφονται σωστά και να γυμνάζονται, λέγοντας το γνωστό σε όλους απόφθεγμα «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ακόμη και όταν ήταν πολύ μεγάλος, πήγαινε καθημερινά για περπάτημα και πρόσεχε πολύ την διατροφή του.
«Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια»
Αυτή ήταν μια από τις αγαπημένες φράσεις του παππού μου και τη χρησιμοποιούσε κάθε φορά που κάποιος προσπαθούσε να δικαιολογηθεί ή να περιαυτολογήσει. Είναι λογικό μερικές φορές να θέλουμε να μιλήσουμε για εμάς, να κομπάσουμε ή και να δικαιολογηθούμε - άνθρωποι είμαστε! Όταν, όμως, αυτή η συμπεριφορά γίνεται συνήθειο τότε δυσκολεύουμε από μόνοι μας την επικοινωνία μας με τους άλλους. Και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ο συνομιλητής μας να μην μας πάρει στα σοβαρά. Και σε αυτό το σημείο, ταιριάζει η γάντι η δεύτερη φράση του παππού «αν θες να μιλήσεις πολύ, μίλα με τις πράξεις σου».
«Να προσπαθείς ακόμα και αν πιστεύεις πως δεν θα τα καταφέρεις»
Δεν είναι κακό να φοβάσαι, δεν είναι κακό να χάνεις την εμπιστοσύνη που έχεις στον εαυτό σου - κακό είναι να τα παρατάς. Διότι σύμφωνα με τον παππού μου, η παραίτηση είναι ένα μεγάλο αγκάθι που πάντα θα σε ενοχλεί, αλλά δεν θα μπορείς να το βγάλεις. Καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες.
«Ο χρόνος με την οικογένειά μας δεν αναπληρώνεται»
Με αυτή την φράση συμφωνούν όλοι όσοι έχω συζητήσει, λίγοι όμως την έχουν κάνει βίωμά τους. Οι ρυθμοί που ζούμε είναι έντονοι και η καθημερινότητα με τις υποχρεώσεις αμείλικτη- πρέπει ωστόσο να θυμόμαστε όσα έχουν πραγματικά σημασία: τα παιδιά μας, ο άνθρωπός μας, οι φίλοι και οι συγγενείς μας. Ο χρόνος κυλάει γρήγορα και πριν προλάβουμε να το συνειδητοποιήσουμε θα έχουμε χάσει σημαντικές στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Γι’ αυτό αξίζει να κάνουμε ένα διάλειμμα πού και πού.
«1 ώρα για σένα την ημέρα, την ψυχοθεραπεία την κάνει πέρα»
Θυμάμαι τον παππού μου να μας τονίζει συχνά και επανειλημμένα, πόσο σημαντικό είναι για έναν άνθρωπο να αφιερώνει χρόνο στον εαυτό του. Και πράγματι είναι μια τονωτική ένεση που σίγουρα εμείς οι μαμάδες χρειαζόμαστε και με το παραπάνω!
Εσείς τι θυμάστε από τον παππού σας;
