Ένα αγαπημένο και ερωτευμένο ζευγάρι με παιδιά, πρέπει να διατηρεί ζωντανές τις προσωπικές του στιγμές αλλά με διακριτικότατα! Κάποιες φορές, ωστόσο, η ιδιωτικότητα δεν διαφυλάσσεται επαρκώς με αποτέλεσμα να υπάρξουν… ατυχήματα.

Ο θάνατος είναι ένα δύσκολο κεφάλαιο από μόνος του. Πόσο, μάλλον, εάν πρόκειται για τον θάνατο ενός γονιού... Ακόμα και τότε, όμως, πρέπει να κοιτάμε μπροστά.

Είμαι 19 και ο σύντροφός μου 22. Από τότε που ανακοινώσαμε στην μητέρα του πως θέλουμε να συγκατοικήσουμε, δεν θέλει να με βλέπει... Τί να κάνω;

Όταν οι άντρες μας, βοηθάνε με το σπίτι ή τα παιδιά, δεν θα έπρεπε να το αντιμετωπίζουμε σαν κάτι εξαιρετικό για το οποίο πρέπει να τους λέμε «ευχαριστώ», αλλά σαν κάτι αυτονόητο. Είναι και δικά τους παιδιά, είναι και δικό τους σπίτι…

Έχετε σκεφτεί ότι κάθε φορά που τσακώνεστε με τον σύζυγό σας, πληγώνετε τα παιδιά σας; Αυτό το  αφοπλιστικά ειλικρινές γράμμα, θα σας το υπενθυμίσει!