«Όχι, δεν φταίνε τα μέτρα που το παιδί μου δεν θέλει να σας αγκαλιάσει»

«Όχι, δεν φταίνε τα μέτρα που το παιδί μου δεν θέλει να σας αγκαλιάσει»

Κάποια παιδιά είναι από τη φύση τους πιο διαχυτικά και χαρίζουν απλόχερα αγκαλιές και φιλιά σε συγγενείς και φίλους. Κάποια άλλα, όμως, είναι πιο συνεσταλμένα και εσωστρεφή και συχνά αρνούνται να εκδηλωθούν. Αυτό δυσαρεστεί κυρίως τους συγγενείς, αλλά εμείς οφείλουμε όχι μόνο να σεβόμαστε αυτό που θέλουν τα παιδιά μας αλλά και να τα υπερασπιζόμαστε όταν δεχόμαστε παράπονα από τρίτους.

Ακόμη και σ' αυτή την δύσκολη εποχή που διανύουμε, όπου η πανδημία μας έχει αναγκάσει να κρατάμε αποστάσεις από αυτούς που αγαπάμε, είναι σημαντικό να το θυμόμαστε! Και όπως λέει πολύ σωστά αυτή η μαμά: «όχι, δεν φταίνε τα μέτρα που το παιδί μου δεν θέλει να σας αγκαλιάσει»!

«Οι περισσότεροι γονείς νιώθουν αμηχανία όταν το παιδί τους δεν θέλει να αγκαλιάσει ή να φιλήσει την γιαγιά, τον παππού ή κάποιον άλλον συγγενή. Αμέσως, φοβούνται ότι θα θεωρηθεί αγένεια, ενώ κατά βάθος μέσα μας ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι.

Πολλές φορές τα κοινωνικά ''πρέπει''  που μάθαμε απ'τους γονείς μας, μάς πιέζουν να κάνουμε πράγματα που δεν είναι σωστά και δίνουν στο παιδί μας λάθος μηνύματα, όπως το ότι πρέπει να καταπιέζουν το πώς νιώθουν για να ευχαριστήσουν τους άλλους.

Τώρα, με την πανδημία ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν! Πρέπει να προσέχουμε, να κρατάμε τις αποστάσεις και να προστατεύουμε τους ηλικιωμένους. Τις προάλλες που πήγαμε σ' ένα οικογενειακό τραπέζι, ήταν η πρώτη φορά που η θεία μου δεν έκανε καμιά κίνηση να τσιμπήσει τα μάγουλα της κόρης μου ή να την πάρει στην αγκαλιά της... με το ζόρι.

Μάλιστα, μου είπε κάποια στιγμή: ''με προσέχει η μικρούλα, γι' αυτό δεν με αγκαλιάζει'' και εκεί ήθελα πραγματικά να φωνάξω ότι δεν φταίνε τα μέτρα που η κόρη μου δεν θέλει να σας αγκαλιάσει ή να σας φιλήσει. Απλώς δεν της βγαίνει. Δεχτείτε το γιατί δεν είναι κακό.

Ίσα-ίσα η τρυφερότητα δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεται αλλά μόνο να κερδίζεται. Σε πολλά παιδιά οι αγκαλιές και τα φιλιά αρέσουν μόνο απ' τους γονείς ή τ' αδέρφια του κι αυτό είναι κατι που πρέπει να το σέβονται όλοι γύρω τους.

Με το να δείξουμε κατανόηση σ' αυτό το ζήτημα χωρίς να φοβόμαστε ότι θα κακοκαρδίσουμε τους άλλους, μαθαίνουμε στα παιδιά σπουδαία - και απαραίτητα - μαθήματα ζωής όπως:

Το σώμα τους είναι αποκλειστικά δικό τους και έχουν τον πλήρη έλεγχο. Δεν πρέπει να δέχονται κανενός το χάδι, χωρίς να είναι επιλογή τους. Διαφορετικά, ένα παιδί καταλαβαίνει ότι ο οποιοσδήποτε έχει δικαίωμα να το ακουμπά ακόμα κι αν αυτό δεν θέλει.

Δεν πρέπει να καταπιέζονται για κανέναν! Αντίθετα, πρέπει να ακούν τις δικές τους επιθυμίες και να μην προσπαθούν να ευχαριστούν τους άλλους σε βάρος του εαυτού τους. Με το να πιέζουμε ένα παιδί να αγκαλιάσει κάποιον (ακόμη και τον παππού) το κάνουμε να νιώθει άσχημα, να ντρέπεται και να νιώθει ενοχές χωρίς να πρέπει.

Να έχουν ''τεντωμένες'' τις κεραίες τους για τον κίνδυνο, ο οποίος ως γνωστόν παραμονεύει ακόμα κι εκεί που δεν το περιμένουμε.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να εκδηλώσουν την αγάπη τους. Δεν δείχνει μόνο η αγκαλιά ή το φιλί συμπάθεια ή εκτίμηση. Το παιδί οφείλει να γνωρίζει ότι οι αγκαλιές είναι προαιρετικές και αποτελούν μόνο έναν τρόπο για να δείξουμε τα θετικά συναισθήματά μας σε κάποιον.

Με τη στάση μας πρέπει να δείξουμε στα παιδιά αλλά και στους γύρω μας ότι σεβόμαστε την επιλογή τους. Γι' αυτό ας τα υποστηρίξουμε!»

 

v