Πηγαίναμε επιτέλους εκδρομή στην εξοχή
Η άνοιξη ήταν προ των πυλών και επιτέλους κάναμε την πρώτη εκδρομή του χρόνου στην εξοχή. Οι Αθηναίοι άφηναν για λίγο την τσιμεντούπολη μαζικά για να καταλήξουν είτε στον Φιλοπάππου, είτε σε κάποιον άλλο κοντινό προορισμό για πικνίκ, παιχνίδι και ξεγνοιασιά.
Τα παιδιά ευχαριστιόμασταν παιχνίδι μακριά από τα διαμερίσματα της πόλης και ανυπομονούσαμε για την μεγάλη ώρα: το πέταγμα του χαρταετού.
Πετούσαμε χαρταετό και παίζαμε παιχνίδια με τον μπαμπά
Τον παλιό καιρό, δεν βλέπαμε τον μπαμπά μας πολλές ώρες κάθε μέρα. - κι όταν τον βλέπαμε, δεν έπαιζε μαζί μας όπως οι σημερινοί μπαμπάδες. Την Καθαρά Δευτέρα, όμως, τον είχαμε όλον δικό μας! Το έθιμο πρόσταζε να μας βοηθήσει να πετάξουμε ψηλά τον χαρταετό και να περάσει όλη την ημέρα μαζί μας.
Ήταν μια ευκαιρία να δεθούμε παραπάνω μαζί του και να διασκεδάσουμε. Μετά το πέταγμα του χαρταετού, τα γέλια και τα χωρατά, παίζαμε όλοι μαζί παιχνίδια που σκαρφιζόταν ο πατέρας και η μέρα γινόταν ακόμη πιο ξεχωριστή!
Τρώγαμε νηστίσιμες λιχουδιές της μαμάς στο γρασίδι
Στο ενδιάμεσο, καθόμασταν στο γρασίδι και τρώγαμε όλοι μαζί τις νηστίσιμες λιχουδιές που είχε ετοιμάσει η μαμά. Λαγάνα, χαλβάς, φασόλια μαυρομάτικα, ταραμοσαλάτα, ντολμαδάκια κονσέρβα και διάφορα θαλασσινά ήταν μερικά από τα καθιερωμένα μεζεδάκια εκείνης της ημέρας.
Το πιο περίεργο, όμως, ήταν πως ειδικά εκείνη την ημέρα όλα ήταν πιο νόστιμα! Ακόμα κι αν επρόκειτο για φαγητά που θα λιβανίζαμε με τις ώρες οποιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου, την Καθαρά Δευτέρα τα... καταβροχθίζαμε!
Μαζεύαμε τα πρώτα αγριολούλουδα
Μια άλλη παιδική ανάμνηση από εκείνη την ημέρα, ήταν όταν συγκεντρωνόμασταν όλα τα παιδιά και μαζεύαμε αγριολούλουδα! Συχνά κάναμε διαγωνισμό ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα ή ποιος θα φτιάξει την πιο μεγάλη ανθοδέσμη κι έπειτα τις προσφέραμε καμαρώνοντας στους γονείς και τους συγγενείς μας.
Ωστόσο, αυτό που μας άρεσε περισσότερο ήταν η αίσθηση πως είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στο καλοκαίρι. Ο αέρας μύριζε άνοιξη, τα αγριολούλουδα ξεφύτρωναν παντού κι εμείς μέναμε επιτέλους με το κοντομάνικο αντί για τα βαριά μπουφάν που ανάγκαζαν να φοράμε όλο το προηγούμενο διάστημα!
Την Τρίτη πηγαίναμε σχολείο κατάκοποι, αλλά πανευτυχείς
Όταν βράδιαζε, μαζεύαμε τα πράγματα και παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής. Οι γονείς ήταν καλοδιάθετοι και τραγουδούσαν στο αυτοκίνητο ενώ εμείς γλαρώναμε ικανοποιημένοι στο πίσω κάθισμα. Η μέρα έκλεινε με τον καλύτερο τρόπο όταν ξαπλώναμε κατάκοποι στα κρεβάτια μας και η μαμά και ο μπαμπάς μας καληνύχτιζαν με ένα τρυφερό φιλί.
Η επόμενη μέρα στο σχολείο μας έβρισκε όλους, μαθητές και δασκάλους, κουρασμένους και ταλαιπωρημένους αλλά δεν μας ένοιαζε καθόλου! Το χαμόγελό μας ήταν ακόμα ζωγραφισμένο στα πρόσωπά μας και σκεφτόμασταν μόνο ένα πράγμα: μόλις είχαμε ζήσει όλη την άνοιξη σε μία μέρα και το καλοκαίρι ήταν κοντά!
