Σαββόπουλος: «η Άσπα είναι η γυναίκα της ζωής μου - είναι ωραίο να μεγαλώνεις με έναν άνθρωπο»

Πρόσφατα, στο βιβλίο του με τίτλο «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα», περιέγραψε τη γνωριμία του με τη σύζυγό του με ποιητική διάθεση.

«Ήταν μια περίοδος ταλαιπωρίας, αλλά κάθε εμπόδιο σε καλό. Γιατί έτσι γνώρισα τη γυναίκα που θα γινόταν η γυναίκα της ζωής μου. Ήταν μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου τότε. Αμίλητη και κλειστή σαν όστρακο. Και τόσο όμορφη, που το βράδυ φωσφόριζε. Αλλά εγώ τότε τρέκλιζα ακόμη, και μία με τους μπάφους, μία με τις απογοητεύσεις, δεν καταλάβαινα τον ρόλο που θα έπαιζε στη ζωή μου αυτό το πλάσμα», γράφει στο βιβλίο.

«Ήταν το 1967 όταν ήμουν σε μια φάση ανασφάλειας και εσωτερικών αναζητήσεων. Αποφάσισα ότι ο κάλος στη φωνή δεν θα φύγει ποτέ. "Θα φύγω από τα τραγούδια", σκεφτόμουν, δεν με ενδιαφέρουν πια. Θα βγάλω ναυτικό να μπαρκάρω, να θαλασσοπνιγώ». Ήταν η χρονιά που τελικά την παντρεύτηκε.

Η απόφαση μέσα στη φυλακή

Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, ο Διονύσης Σαββόπουλος είχε αποκαλύψει ότι δύο από τις σημαντικότερες αποφάσεις της ζωής του πάρθηκαν όσο βρισκόταν στη φυλακή:
«Να ασχοληθώ με τα τραγούδια και να παντρευτώ την Άσπα, γιατί την αγαπώ», είχε πει χαρακτηριστικά.

Ο γάμος τους έγινε τον Οκτώβριο του 1967, μέσα στα χρόνια της δικτατορίας. «Ακριβώς την 28η Οκτωβρίου, την ημέρα του “Όχι”, εμείς είπαμε “ναι”. Ήμουν 23 κι εκείνη 18. Ήταν εποχές δύσκολες, ήταν δικτατορία τότε, και ήθελες έναν άνθρωπο δίπλα σου», είχε αφηγηθεί.

«Είναι η γυναίκα της ζωής μου»

Σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ πρόσφατα, είχε επίσης δηλώσει: «Είναι η γυναίκα της ζωής μου, με ανέχεται 57 χρόνια. Είναι εξαιρετική. Είμαι ερωτευμένος μαζί της, και αυτή με ζηλεύει. Έμεινε αφοσιωμένη σε αυτόν τον γάμο χωρίς να χάσει την προσωπικότητά της. Και στα παιδιά μας. Η οικογένεια στάθηκε δίπλα μου. Δεν ήξερα τότε ότι ήταν η μία. Ήμουν αλλού γι’ αλλού. Ήμασταν πολύ νέοι. Παντρευτήκαμε Οκτώβρη του 1967. Ήταν η δικτατορία, τότε παντρευόσουν όποιον έβλεπες μπροστά σου και μετά έπεφταν τα διαζύγια. Είναι ωραίο να μεγαλώνεις με τον ίδιο άνθρωπο, της έχω πει πολλές φορές “σ ’ αγαπώ”. Εξήντα χρόνια παντρεμένοι. Ισόβια να μας είχαν καταδικάσει, θα μας είχαν πια αφήσει. Αλλά όχι. Τη θέλω ακόμα...».

Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά και δύο εγγόνια...