Η Matrescence περιγράφει τη ψυχολογική, συναισθηματική και κοινωνική μετάβαση στη μητρότητα. Δεν συμβαίνει σε μια μέρα. Δεν ολοκληρώνεται με τον τοκετό. Είναι μια πορεία γεμάτη αμφιβολίες, ενοχές, απώλειες αλλά και μια νέα, ισχυρή ταυτότητα που χτίζεται κομμάτι κομμάτι.
Τι είναι πραγματικά η Matrescence
Η έννοια εμφανίστηκε τη δεκαετία του 70 από την ανθρωπολόγο Dana Raphael, αλλά μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να συζητιέται σοβαρά. Γιατί για δεκαετίες οι γυναίκες πίστευαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με εκείνες.
Η Matrescence εξηγεί γιατί μια γυναίκα μπορεί να νιώθει χαμένη ενώ αγαπά βαθιά το παιδί της. Γιατί μπορεί να πενθεί την παλιά της ζωή και ταυτόχρονα να μην αλλάζει τίποτα με τη νέα. Δεν είναι αδυναμία. Είναι φυσιολογική αναπτυξιακή φάση.
Το σώμα αλλάζει αλλά δεν είναι μόνο αυτό
Όταν μιλάμε για μητρότητα, συνήθως στεκόμαστε στο σώμα. Στις ορμόνες. Στην κούραση. Στην έλλειψη ύπνου. Όμως η Matrescence αφορά κυρίως τον εγκέφαλο.
Ο εγκέφαλος της μητέρας αναδιαμορφώνεται. Περιοχές που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση, την εγρήγορση και την προστασία ενισχύονται. Άλλες υποχωρούν προσωρινά. Η γυναίκα δεν γίνεται λιγότερο ικανή. Γίνεται αλλιώς ικανή.
Και αυτή η αλλαγή συχνά τρομάζει. Γιατί κανείς δεν μας έχει προετοιμάσει για το αίσθημα ότι δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Η απώλεια της παλιάς ταυτότητας
Ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια της Matrescence είναι το πένθος. Πένθος για τη γυναίκα που ήσουν πριν. Για την ελευθερία σου. Για τον χρόνο σου. Για το σώμα σου. Για τη σχέση σου όπως την ήξερες.
Αυτό το πένθος δεν αναιρεί την αγάπη για το παιδί. Μπορούν να συνυπάρχουν η χαρά και η θλίψη. Και όταν δεν το γνωρίζεις αυτό, αρχίζεις να νιώθεις ενοχές.
Πολλές μητέρες σιωπούν. Γιατί φοβούνται ότι αν πουν την αλήθεια θα χαρακτηριστούν αχάριστες ή ανεπαρκείς.
Η κοινωνία ζητά μια τέλεια μαμά
Η Matrescence γίνεται ακόμη πιο δύσκολη σε μια κοινωνία που δεν επιτρέπει τη μετάβαση. Περιμένει από τη γυναίκα να επιστρέψει γρήγορα. Στο σώμα της. Στη δουλειά της. Στην απόδοσή της. Στο χαμόγελό της.
Δεν υπάρχει χώρος για σύγχυση. Δεν υπάρχει χρόνος για προσαρμογή. Η πίεση να είσαι καλά ενώ δεν είσαι είναι εξουθενωτική.
Και όμως η μητρότητα δεν είναι διακόπτης. Είναι διαδικασία.
Όταν η Matrescence παρεξηγείται ως κατάθλιψη
Είναι σημαντικό να ξεχωρίσουμε τη Matrescence από την επιλόχεια κατάθλιψη. Μπορεί να συνυπάρχουν αλλά δεν είναι το ίδιο.
Η Matrescence περιλαμβάνει συναισθηματικές διακυμάνσεις, άγχος, αμφιβολία και αναζήτηση ταυτότητας. Δεν είναι παθολογία. Είναι μετάβαση. Όταν όμως δεν αναγνωρίζεται, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ψυχική επιβάρυνση.
Η ενημέρωση είναι πρόληψη. Και η κατανόηση είναι θεραπευτική από μόνη της.
Τι χρειάζεται πραγματικά μια νέα μητέρα
Όχι συμβουλές. Όχι συγκρίσεις. Όχι ιδανικές εικόνες.
Χρειάζεται χρόνο. Χρειάζεται επιβεβαίωση. Χρειάζεται να ακούσει ότι αυτό που βιώνει έχει όνομα και νόημα. Χρειάζεται χώρο να γίνει μαμά με τον δικό της ρυθμό.
Η Matrescence δεν τελειώνει στους πρώτους μήνες. Μπορεί να κρατήσει χρόνια. Και κάθε νέο στάδιο του παιδιού φέρνει μια νέα εκδοχή της μητέρας.
Η γέννηση της μαμάς
Μαζί με το παιδί γεννιέται και η μητέρα. Όχι έτοιμη. Όχι σίγουρη. Αλλά αληθινή.
Η Matrescence μας υπενθυμίζει κάτι βαθιά ανθρώπινο. Ότι οι μεγάλες αλλαγές θέλουν χρόνο. Ότι η αγάπη δεν ακυρώνει τη δυσκολία. Και ότι το να χάνεσαι λίγο είναι συχνά μέρος του να βρίσκεις τον νέο σου εαυτό.
Η μαμά δεν εμφανίζεται. Γίνεται. Και αυτό αξίζει σεβασμό, κατανόηση και λόγο.
