Ερώτηση:
Είμαι εργαζόμενη μητέρα. Ο 4χρονος γιος μου μού έχει μεγάλη αδυναμία κι εγώ από τη μεριά μου περνάω πολύ χρόνο μαζί του και τον πηγαίνω καθημερινά σε δραστηριότητες που τον ευχαριστούν. Από την άλλη μεριά, όταν μένουμε σπίτι συνήθως είμαι κουρασμένη ή δεν έχω χρόνο- όρεξη για να παίξω μαζί του, κάτι που ζητάει συνέχεια αφού δεν παίζει καθόλου μόνος του. Επίσης, ενώ είμαι πολύ υπομονετική και δεν του φωνάζω εύκολα, όταν θα φωνάξω θα φωνάξω πολύ έντονα σε σημείο που βλέπω ότι το παιδί φοβάται. Ένα τελευταίο είναι ότι τον μαλώνω για τη συμπεριφορά του προς τα άλλα παιδάκια. Δεν είναι επιθετικός, αλλά πολλές φορές επηρεασμένος και από την τηλεόραση κάνει ότι παλεύει με τα παιδιά ή τους μιλάει για πράγματα που αυτά δεν καταλαβαίνουν και νιώθω ότι τους εκνευρίζει ή ότι τον κοιτάνε περίεργα. Τότε τον επιπλήττω, άλλες φορές έντονα άλλες όχι, και του λέω ότι αν συνεχίσει έτσι δεν θα έχει φίλους. Έχω πολλές απαιτήσεις από ένα 4χρονο; Πρέπει να ανακατεύομαι στις σχέσεις του με τα άλλα παιδάκια; Για όλα τα παραπάνω έχω πολλές τύψεις και δεν ξέρω κατά πόσο η συμπεριφορά μου επηρεάζει το παιδί μου. Το ότι τον πηγαίνω βόλτες καλύπτει την ανεπαρκή μου παρουσία στο σπίτι; Πώς θα καταλάβω ότι το παιδί μου είναι ευτυχισμένο και πλήρες συναισθηματικά; Πόσο επηρεάζουν οι φωνές το παιδί; Ευχαριστώ πολύ.
Απάντηση:
Από αυτά που λέτε, εισπράττω ότι το παιδί σας δεν είναι ευτυχισμένο. Για να γίνει ευτυχισμένο πρέπει εσείς να γίνετε επαρκής στον ρόλο σας μα δυστυχώς, όπως καταλαβαίνετε και η ίδια, δεν είστε. Το παιδί σας πρώτα χρειάζεται να σας νιώθει ψυχικά παρούσα και γεμάτη αγάπη για εκείνον κι ύστερα να τον πάτε βόλτα. Άθελα σας δυσκολεύετε την ψυχή του γιου σας. Απευθυνθείτε σε ειδικό με σκοπό να μιλήσετε εκτενέστερα και να σας βοηθήσει να φτάσετε σε μια επάρκεια στον ρόλο σας ως μητέρα.
* Η Μαρία Σαράντη είναι Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια.