" Συνέβη ξανά απόψε.
Ήμουν τόσο κοντά, σαν δρομέας στα τελευταία 5 χιλιόμετρα του μαραθωνίου. Δεν έχω τρέξει ποτέ στον μαραθώνιο, αλλά υποψιάζομαι πως κάπως έτσι θα είναι. Περπάτησα μια φορά 5 ολόκληρα χιλιόμετρα, οπότε έχω μία ιδέα. Σωστά;
Τι συνέβη, λοιπόν: Ήταν 7 παρά τέταρτο. Το μικρό ήταν στο μπάνιο και έριχνε τις κούκλες της μεγάλης μέσα στη λεκάνη για να τις κάνει μπάνιο, και η μεγάλη απαιτούσε επίμονα να κάτσω μαζί της να παίξουμε με τις πλαστελίνες. Καθώς πάλευα να κάνω δύο πράγματα ταυτόχρονα, ακούω μήνυμα στο κινητό.
ΌΌΌΌΌΧΙ!!!
Ναι.
«Θα αργήσω, αγάπη μου. Συγγνώμη.»
Σκατά.
Συνήθως είμαι λογικός άνθρωπος. Σηκώνω το κεφάλι ψηλά και κάνω ό,τι πρέπει να γίνει: Τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ, τη λαϊκή, το πλύσιμο των παιδιών μετά τα κακά, το καθάρισμα του σπιτιού, το σίδερο, την πειθαρχία των παιδιών... όλα αυτά που απαιτεί η μητρότητα. Και συνήθως έχω ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπό μου, ενώ τα κάνω. Τουλάχιστον προσπαθώ. Αλλά κάποια στιγμή ο άνθρωπος φτάνει και στα όριά του...
Το 7.00 είναι το όριό μου. Είναι η ακριβής ώρα που αρχίζω να εγκαταλείπω. Που σωματικά και πνευματικά αρχίζω να καταρρέω. Συνήθως αυτό συμπίπτει με την ώρα που ο άνδρας μου επιστρέφει στο σπίτι από την δουλειά. Όταν, όμως, αργεί να επιστρέψει... μου ανάβουν τα λαμπάκια. Και το μυαλό μου παίζει βρώμικα παιχνίδια... Τι σκέφτομαι;
1. Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει; Γιατί συμβαίνει; Αυτό το σκέφτομαι συνήθως όταν εκείνη τη στιγμή γίνεται κάτι μνημειώδες αηδιαστικό ή αλλόκοτο, π.χ. κάποιο παιδί αποφασίζει να φάει κόλλα, ή να κάνει κακά πάνω του και να μου φέρει το εσώρουχό του για να τα δω, ή ρίχνει δημητριακά στη γυάλα με το χρυσόψαρο.
2. Πώς θα του ετοιμάσω φαγητό και ταυτόχρονα θα απασχολώ τα μικρά τερατάκια μου; Τα οποία -τι ειρωνεία!- είναι εξίσου εξαντλημένα μαζί μου, όσο εγώ είμαι μαζί τους. Μη με παρεξηγείτε, δεν είμαι κακή μαμά. Αλλά είμαι άνθρωπος. Και ύστερα από 14 ώρες στο πόδι... έχω ξεμείνει από ιδέες. Έχω ξεμείνει από απαντήσεις. Έχω ξεμείνει από ενέργεια.
3. Θα αργήσει, λέει. Πόσο θα αργήσει; 10 λεπτά; 15 λεπτά; Μία ώρα; Αν είναι μία ώρα, θα κλειδωθώ στο μπάνιο με το μωρό, που του αρέσει και το μπάνιο, και θα αφήσω τα άλλα δύο έξω να σφάζονται.
4. Έχουν περάσει 12 ώρες από την τελευταία φορά που μίλησα με κάποιον ενήλικα. Ήταν η ταμίας στο σούπερ μάρκετ. Έβαζε στη σακούλα τα ψώνια μου και άρχισα να της λέω για την τελευταία φορά που ήρθε η πεθερά μου για φαγητό. Δεν μου απάντησε τίποτε απολύτως. Τουλάχιστον με άκουσε χωρίς να με διακόψει.
5. Όλα θα πάνε καλά. Μπορώ να τα καταφέρω. Τα καταφέρνω όλη την ημέρα, τι θα αλλάξει με λίγη ώρα παραπάνω; Είμαι τυχερή που έχω τον άνδρα μου και το μοιραζόμαστε όλο αυτό. Θεέ μου, τι θα κάνω αν με αφήσει; Μήπως γι'αυτό αργεί να έρθει; Μήπως έχει βρει καμία πιτσιρίκα που δεν μοιάζει με πιθάρι, με άλουστα μαλλιά και πετσάκια στα νύχια; Θα φορά και εξτένσιονς –όλες οι σέξι πιτσιρίκες σήμερα φοράνε εξτένσιονς. Γαμώτο.
...
«Ήρθα αγάπη μου! Τι έχουμε για φαγητό;» "