Προχθές ο γιος μου δάγκωσε την αδερφή του! Την δάγκωσε τόσο δυνατά που παραλίγο να της κόψει κομμάτι! Τον μάλωσα ήρεμα και του είπα ότι αυτό δεν είναι σωστό, ενώ παράλληλα προσπαθούσα να ηρεμήσω την κόρη μου που -λογικό ήταν- είχε πλαντάξει στο κλάμα!
Χθες, παρά την προχθεσινή μου επίπληξη, το αγοράκι μου την ξαναδάγκωσε λίγο πιο δίπλα αυτή τη φορά και ίσως λίγο πιο δυνατά μιας και μάτωσε! Η οργή μου και τα νεύρα μου εκτινάχθηκαν στιγμιαία! Προσπάθησα, όμως, να επανέλθω και να ηρεμήσω για να μην αρχίσω να στριγκλίζω. Τον μάλωσα πάλι ήρεμα, πήρα την μικρή και μετά από 5 λεπτά ήταν όλα σα να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα κακό. Τα δικά μου, όμως, νεύρα είχαν ήδη διαλυθεί.
Σήμερα, λοιπόν, το κακό τρίτωσε -όπως λέει και ο σοφός λαός- και με την τρίτη δαγκωνιά στο πόδι αυτή τη φορά. Με το απαρηγόρητο κλάμα της μικρής άνοιξα το στόμα μου και φώναξα τόσο δυνατά που πρέπει να με άκουσε όλη η γειτονιά! Φυσικό ήταν ότι άρχισαν να κλαίνε και τα δύο ταυτόχρονα και να γίνεται μέσα στο σπίτι ο χαμός.
Το ξέρω ήταν λάθος. Το ξέρω, έπρεπε να κρατήσω την ψυχραιμία μου. Το ξέρω ότι τα μωρά είναι στην ηλικιακή φάση που θέλουν να βάζουν τα πάντα στο στόμα και να δαγκώνουν! Όμως, ειλικρινά, λύγισα μπροστά στη θέα της κόρης μου, που δεν έφταιγε σε κάτι, να έχει τρία σημάδια στο σωματάκι της και να έχει πονέσει τόσο!
Τώρα που γράφω, κάθονται μαζί παίζουν και γελάνε σα να μη συμβαίνει τίποτα! Ιδιαίτερο χάρισμα των αδελφών και πόσο μάλλον των διδύμων. Κρατήστε την ψυχραιμία σας, λοιπόν. Τα διδυμάκια ξέρουν να συγχωρούν το ένα το άλλο, ξέρουν να τσακώνονται και να τα βρίσκουν μόνα τους! Εσείς απλά παρατηρήστε τα και μπείτε στη μέση απλά για να τα συμβουλέψετε! Δίδυμα παιδάκια = διπλές δόσεις γιόγκα ή όποιας άλλης μεθόδου διαλογισμού προτιμάτε!