«Κάποιες φορές πρέπει να βρεις την ηρεμία σου μέσα στο χάος.
Μια μέρα, θα ξυπνήσεις και θα αναρωτηθείς “Τι κάνω;”. Γιατί δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου;
Τότε, συνειδητοποιείς ότι το “Τι θα ήθελες να κάνεις σήμερα το βράδυ; Πού θες να παμε; Για τι θες να μιλήσουμε;” έχει μετατραπεί σε “Θα αλλάξεις την πάνα του μικρού; Μπορείς να με βοηθήσεις να καθαρίσω; Θα σηκωθείς για να κοιμήσεις το μωρό;” και τότε καταλαβαίνεις ότι η ζωή σου δεν είναι πια αυτή η ανέμελη περιπέτεια που κάποτε ήταν. Είσαι εξαντλημένη, απογοητευμένη από τη λίγη προσοχή που δίνετε ο ένας στον άλλον. Τις περισσότερες φορές, τα παιδιά έρχονται πρώτα αλλά μην ξεχνάτε ποτέ πώς άρχισαν όλα.
Η ανάγκη για συνεχή προσοχή είναι αληθινή. Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τα παιδιά μου. Μην ξεχνάτε ότι είστε άνθρωποι και το να νιώθεις κάποιες φορές ότι σε ξέχασαν είναι πραγματικό.
Προσπαθήστε να βρείτε χρόνο μέσα στη μέρα να μιλήσετε για κάτι άλλο πέρα απ’ τα παιδιά, τη δουλειά και τα χρήματα. Ρωτήστε τον σύντροφό σας πώς πέρασε τη μέρα του, ακούστε τι έχει να σας πει. Μην προσπαθείτε να υποτιμήσετε το βάρος που ο καθένας από εσάς κουβαλάει καθημερινά, μην συγκρίνετε τον πόνο σας.
Να μιλάτε για την πρώτη φορά που γνωριστήκατε. Να θυμάστε εκείνη τη φλόγα που άναψε ανάμεσά σας.
Να επικοινωνείτε.
Ένα απλό κοπλιμέντο όπως “Μ’ αρέσουν τα μαλλιά σου όταν είναι ανακατεμένα” μπορεί να φτιάξει πιο γρήγορα τη μέρα σας απ’ ότι παίρνει στα παιδιά να κάνουν ένα δωμάτιο να φαίνεται σαν βομβαρδισμένο.
Κάποιες φορές, όταν θες να κλάψεις, γέλα.
Αγκάλιασε το χάος στο οποίο βρίσκεσαι.»
Πηγή: Babble.com