Το «κουτί των αναγκών» είναι ένας τρόπος για τους μαθητές να της ζητούν βοήθεια, χωρίς να χρειάζεται να απευθύνονται άμεσα σε εκείνη. Θα έγραφαν σε μία κάρτα αυτό που χρειάζονταν κάθε φορά και απλώς θα τη έριχναν στο κουτί.
''Την πρώτη εβδομάδα, δύο αγόρια με ενημέρωσαν για μια κατάσταση bullying, την οποία έχουμε, ήδη, φροντίσει.'' γράφει η Julian Brown και συνεχίζει: ''την επόμενη εβδομάδα άλλαξα λίγο τους κανόνες. Ζήτησα από κάθε μαθητή να βάζει τη δική του κάρτα στο κουτί, καθημερινά. Εάν δεν είχαν κάτι να γράψουν, θα έριχναν την κάρτα τους κενή. Αρκεί να την έριχναν.''
Έκτοτε, έχει λάβει μια πληθώρα «αναγκών». Κάποιοι ζητούν ειδικές προμήθειες, κάποιοι να τους αλλάξει θέση, άλλοι να χαιρετιούνται όταν μπαίνουν στην τάξη. Κάποιες περιπτώσεις αφορούσαν το bullying, κάποιες άλλες τους μαθητές να ζητούν βοήθεια με τα μαθήματά τους και κάποιοι άλλοι ζήτησαν... καθημερινές αγκαλιές!
''Τα καλύτερο, όμως, είναι πως οι μαθητές έχουν αρχίσει να έρχονται κατευθείαν σε μένα όταν χρειάζονται κάτι, προσπερνώντας το κουτί των αναγκών.'' γράφει στη σελίδα της η καθηγήτρια. ''Διδάσκω στο γυμνάσιο 15 χρόνια και μπορώ να πω ειλικρινά, πως αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει ποτέ για να προσεγγίσω τους μαθητές μου!''
Το κουτί των αναγκών», αν και εφεύρεση της ευρηματικής καθηγήτριας, μπορεί να εφαρμοστεί κι από άλλους εκπαιδευτικούς ή γονείς και σε μικρότερης ηλικίας παιδιά! Είναι μια καταπληκτική ιδέα για να μπορέσουμε να μάθουμε και να «ακούσουμε» τις ανάγκες και τους προβληματισμούς των νέων.