Αυτά τα λαθάκια των μικρών μας πραγματικά μας φτιάχνουν το κέφι και κατά βάθος στενοχωριόμαστε όταν μεγαλώνουν και τα διορθώνουν. Ρωτήσαμε φίλες και γνωστές ποιο είναι το αγαπημένο τους λαθάκι από τη γλώσσα των μωρών τους και οι απαντήσεις που συγκεντρώσαμε είναι αξιολάτρευτες.
Το αγαπημένο ζωάκι του Μάρκου όταν ήταν μικρός ήταν το…θελαντάκι. Ο Ντάμπο το θελαντάκι!
Το ρολόι του μπαμπά ήταν για πολύ καιρό λολόι στη γλώσσα της μικρής Άννας.
«Μαμά, χτυπάει το ντεντέφωνο!»ενημέρωνε με χαρά η Κωνσταντίνα τη μαμά της. Εφόσον, λοιπόν, χτυπάει…το ντεντέφωνο πρέπει να το σηκώσουμε.
«Μαμά, θα μου βάλεις λίγη πορκαλάδα;». Μετάφραση: «Μαμά, θα μου βάλεις λίγη πορτοκαλάδα;»
Η Κατερίνα λατρεύει τα καλοκαίρια γιατί μπορεί να φάει… πατωτά!
«Τι τρως Μαργαρίτα;», ρωτούσε η μαμά και η μικρή Μαργαρίτα απαντούσε με σκέρτσο «Κοτοτάτα μαμά!».
Του Πέτρου του άρεσε από μικρού να παίζει με μπιστόλια. Καμάρωνε, λοιπόν, στον καθρέφτη ότι ήταν τρομερός «κιμπόις με μπιστόλια». Μετάφραση: Καουμπόι με πιστόλια.
«Θέλω να φάω μπεμπόνι!» έλεγε ο γιος μου μικρός και από τότε φλερτάρω με την ιδέα να μην ξαναπώ ποτέ τη λέξη πεπόνι.
Ο Πανούλης λάτρευε από μικρός τα ζώα και κάθε φορά που έβλεπε ένα σκυλάκι στον δρόμο, φώναζε με χαρά: «Μπαμπά, μπαμπά! Κυλάκι! Κυλάκι!»
Αυτό που λιγουρευόταν κάθε φορά η μικρή Αλεξάνδρα όταν πήγαινε στο ψιλικατζίδικο με τη μαμά της ήταν το…φλούτς. Το γλειφιτζούρι φυσικά.
«Γιώργο πρέπει να κοιμηθείς!». Και ο μικρός σταύρωνε τα χέρια του σε ένδειξη διαμαρτυρίας και έλεγε «Ζεν σέλω!». Αφού ζεν σέλει το παιδί!
Ο Νίκος δεν μπορούσε να κοιμηθεί αν δεν έπινε πρώτα το λαλατάκι του.