Μια καθημερινότητα η οποία σου στερεί πολύτιμες στιγμές χαλάρωσης και ηρεμίας! Στιγμές που θα μπορούσαν να γεμίσουν με το γέλιο των παιδιών, με τα παιχνίδια τους, με τις υπέροχες απορίες τους για τον κόσμο, με τις έγνοιες ή τις σκέψεις τους. Κι όμως, αυτές οι μαγικές στιγμές, σκορπίζουν στον αέρα… Δεν τις καταλαβαίνουμε, δεν τις ζούμε με αφοσίωση, ούτε και τις ευχαριστιόμαστε.
Αυτές οι στιγμές, όμως, είναι εκείνες που τα παιδιά μας μεγαλώνουν, διαμορφώνονται και ωριμάζουν. Όλες εκείνες τις στιγμές που εμείς είμαστε απασχολημένες με κάτι άλλο που ίσως να μοιάζει πιο σημαντικό, αλλά δεν είναι! Γιατί μια μέρα θα συνειδητοποιήσουμε πως τα παιδιά μας είναι πλέον μεγάλα, κι εμείς, παρότι ήμασταν εκεί, υπήρξαμε πολύ απασχολημένοι για να τα παρακολουθήσουμε να μεγαλώνουν.
Γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν όταν...
- ... είσαι σκυμμένη στον υπολογιστή κοιτάζοντας φωτογραφίες απ’ τις ζωές των άλλων, ενώ αφήνεις τη δική σου να σε προσπερνά.
- Δουλεύεις απ’ το σπίτι το απόγευμα, ενώ τα πιτσιρίκια βρίσκουν χιλιάδες λόγους για να σ’ ενοχλούν – να ασχοληθείς λίγο μαζί τους.
- Είσαι όλη μέρα μπροστά στον νεροχύτη και τα ράφια της βιβλιοθήκης μήπως και σου ξεφύγει ένας κόκκος σκόνης, την ώρα που σου ξεφεύγουν εκατομμύρια στιγμές με τα παιδιά.
- Μετράς χαρτονομίσματα για να πληρώσεις τη ΔΕΗ, ενώ από τις τσέπες ξεγλιστρούν όλα εκείνα τα ανεκτίμητα, που δεν εξαγοράζονται με κέρματα ή πλούτο.
- Περνάς τις ώρες σου θλιμμένη κι αγχωμένη για όσα έχασες ή όσα δεν μπορείς να κάνεις, ενώ το γέλιο των παιδιών ηχεί μέσα στο σπίτι χωρίς να το ακούς.
- ...είσαι απασχολημένη με τις κατσαρόλες σου, όταν το μικρό σου σε τραβάει από τη φούστα για να παίξει.
- Κρύβεσαι πίσω από τις δυσκολίες της ζωής και αγνοείς το φως όλων εκείνων που αξίζουν να τα δεις, να τα γευτείς και να τα ζήσεις!
- Τρέχεις σε δραστηριότητες και πάρτι, προσέχοντας να είσαι πάντα συνεπής, ενώ τα αγγελούδια σου παρακαλούν να κάτσετε στο σπίτι αγκαλιά.
- Σε απορροφά η τηλεόραση ή οι ειδήσεις, και τα παιδιά σου αρχίζουν σιγά-σιγά να κλείνονται μόνα τους στο δωμάτιο, χωρίς να ξέρεις καν τι κάνουν.
- Περνάς το χρόνο σου στην κίνηση φωνάζοντας με οργή στους άλλους οδηγούς, ενώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα παίζουν παιχνίδια ή τραγουδούν.
Αυτές είναι οι στιγμές που μεγαλώνουν τα παιδιά. Αυτές και άλλες τόσες που, άθελά σου, παραδομένη στη δίνη της τρελής μας εποχής, τις προσπερνάς. Τις χάνεις!
Κι έπειτα, άθελά σου πάλι, χάνεις σταδιακά και τα παιδιά σου, στα οποία αφιέρωσες μία ολόκληρη ζωή. Ή μήπως ήτανε η μισή;